(10.07.2003) Cemaatden ayrýlanlar

Cemaatden ayrýlanlar

Çeþitli nedenlerden dolayý, ne yazýk ki, her cemaatde küsmeler, tartýþmalar ve ayrýlmalar meydana geliyor. Bu sayýda ki yazýmýzda, cemaatin önemini anlatmak istiyorum.

Cemaat, ayrý ayrý cesetlerin tek bir cesetde ittifakýdýr. Peygamberimiz (sav) Müslümanlarý bir vücudun azalarýna benzetir (Buhari, Edeb, 27; Müslüm, Birr 66-67). Bir el diyer ele düþmanlýk etmediði gibi, Müslümanlar birbirlerine küsmemeleri lazým. Birbirlerine destek olmalarý lazým.

Bakýn, yüce kitabýmýz Kur´an-ý Kerim ne buyuruyor:

„Hepiniz Allah´ýn ipine sýmsýký sarýlýn, ayrýlýða düþmeyin“ (Ýmran Süresi, 103).

Allah bu ayetde, bize ayrýlýkdan sakýnmamýzý söylüyor. Ayrýlýklar bizi güçsüz hale getiriyor. Böylece Ýslam düþmanlarý hedeflerine daha kolay ulaþmýþ oluyorlar. Halbuki tüm Ýslam alemi kardeþ içinde, beraberce çalýssa, Allah´ýn yardýmý bize ulaþacak, çünkü bunu Peygamberimiz (sav) söylüyor: „Allah´ýn yardýmý cemaat üzerindedir“ (Tirmizi, Fiten 7).

Asrýmýzýn imamý Bediüzzaman bu konu hakkýnda þöyle diyor: „Ýttifak hüdadadýr (Allah yolundadýr), heva ve heveste deðil“ (Divan-i Harb-i Örfi, s.59). Bediüzzaman Said Nursi, emsalleri içinde ihlasa verdiði ehemmiyet ile tanýnýr. Davasýnýn esasýna aldýðý temel unsurlardan birisi de uhuvvet (kardeþlik). Bu hem davasýnýn özü itibariyle, hem de Ýslam dünyasýnda ve bütün müslümanlar arasýnda görmeyi arzu ettiði tablo itibariyledir.

Toplumu düþmanlýkdan kurtarýp, birlik ve beraberliðe getirebilmenin birçok çarelerini sýralayan Bediüzzaman, mü´minler arasýnda birliði gerektiren baðlarýn Uhud Daðý azametinde ve Kabe hürmetinde olduðunu, aralarýnda ihtilafa ve ayrýlýða götüren sebeplerin çakýltaþý hükmünde bulunduðunu ifadeyle, dini deðerleri düþünmeden mü ´mine küsüp darýlmanýn çakýl taþlarýný Uhud Daðýndan büyük, Kabe´den daha hürmetli tutmak kadar bir divanelik olduðunu belirtir (Mektubat, sayfa 287).

Mü´minin mü´mine üç günden fazla küsmesi yasaklanmýþdýr diyerek, bu sayýda ki yazýma son veriyorum.

Cemil Sahinöz

Yayýnlandýðý dergi: Ayasofya Nr.6, 2003, s.27