mal ve servet

Abdullah Ýbnu´þ-Þihhîr´den:

"Bir gün Resûlüllah Efendimizin (asm.)yanýna gittim. O sýrada Tekasür sûresini okuyorlardý. Sûreyi tamamladýktan sonra þöyle buyurdu:

- Âdemoðlu, 'malým, servetim´ diyor. Ey Âdemoðlu! Yeyip bitirdiðin veya giyip eskittiðin, yahut sadaka olarak verip önceden âhirete gönderdiðinden baþka senin mal ve servetin var mý? (Geride býraktýðýn senin deðil, mirasçýlarýn malýdýr).

(Müslim/Zühd 34; Nesai/Vesâya 1; Tirmizi/Tefsir, Tekasür)

---

Ýnsanýn mal ve servetinden "benim" diyebileceði kýsým; yediði, içtiði, bir de sadaka olarak daðýttýðý, Allah yolunda harcadýðý miktardýr. Bunlarýn dýþýnda kalan mal ve servetin, ancak bekçisidir. Sahipliði görünüþte ve zâhirdedir. Çünkü o servet, kendisi ile gelmeyecek, vefat ettiðinde mirasçýlara intikal edecektir. Þu halde insanýn kullanamadýðý, sahiplenemediði bir servet ile övünmesi boþtur ve yersizdir.