Manevi sarhosluk, sekir, sahv, cezbe...

Manevi sarhosluk, kesf, sekir, sahv, cezbe, satahat gibi konularda akademik bir arastirma buldum. Siz ne diyorsunuz bu konuda. Özellikel cemil kaya abininbir incelemesini isterim:

 

http://www.ibnularabi.com/ma004.pdf

 

:aro:

 

Bir mutasavvuf (tasavvufa yönelen kisi) olarak cemaat arasinda veya sahsi, cezbe makamlarina sahit oluyoruz.

 

Yazarinda dedigi gibi ne anlatilir nede red edilir. Sorulunca anlatmasi zor bir durum. Nasil ömründe hic tatali yada seker babindan bir sey yememis bir insana cikolatanin tadini tarif etmek zordur... ona benzer birsey.

 

Cezbeyi yasayan kisi icin ise, o disardan bedbaht görünen hal, bütün dünya ve icindekilerden daha sevimlidir.

 

Cezbenin makamlari her sufi icin ayri ayridir. Tecrübeler birbirini tutmaz. Yüce makamda olan zatlar, genelde batinda kendinden gecer ve zahirde sakin görünürler. Seyr i sülük icinde olan kisi ise batinda ne yaptigini bilmez, hatirlamaz, ama zahiren kendini yerden yerede vurabilir. Cezbe hali gectiginde hic bir sey hatirlamaz.

 

Kendi Cemaati icinde cezbe haline giren sufi hic itibar görmezken, tasavvuftan uzak kisilerin yaninda cezbelendiginde yanindakilere dehset verir yada onlar tarafindan zem edilir.

 

Tasavvuf camiasi icnde cezbenin ilahi muhabbetten kaynaklandigi görüsü hakim oldugundan, cezbelenen kisinin makaminin yükseldigine isarettir. Zira hic mesafe katletmemis kisi, muhabbet serhoslugunu bilmez.

 

"Cezbe hali ne kadar cok olursa, kisi o kadar Allah´a yakindir"gibi tesbitlerden ise sidettle kacinmak lazimdir, cünki bu dogru olsaydi Peygamber efendimiz sav ve Eshabinin hic cezbe halinden cikmamalari gerekirdi.

Oysa cezbelendikleri rivayetleri azdir.

 

"Ene el Hakk" (ben Hakk´im (ilahim) )diyen Mubarek, küfürle itham edilir, fakat cezbe halini anlatamaz. O, o an kendi sözlerini degil, Hakk´tan duydugu sözleri tekrarlamistir. Zahirende sakin ve metanetli göründügü icinde, görenlere suurluymus gibi görünür.

 

Seviyesi düsük mutasavvuflarda ise böyle haller, hemen hemen hic yoktur. Onlar daha ziyade kendilerini döver, etrafa saldirabilir, bagirabilir... disardan cok gülünc durumlara girebilirler.

 

Ama Tasavvuf caamiasinda en güzel ve makbul olan cezbe, aglamaktir. Ne kadar sessiz agalnirsa okadar güzeldir. Cünki cezbedede riya söz konusu olabilir.

Kisi cezbe geldiginde "Al.." der, ve aninda suuru yerine gelipde "..lah" ekini ilave ederse... son ilavesi riya olur.

 

Genelde avam a cezbe söyle tarif edilir:

- Her kaba belirli bir miktarda su dolar. Kabin alabileceginden fazlasi tasar. Kisinin ruh Kabina tahammülünden fazla muhabbet serbeti birden sunulunca, sufi sasar.

 

Tarikat cemaati rarsinda ise cezbe söyle tarif edilir:

- her uzvun bir makami vardir. Nefsin Makami yedi kat yerin dibi, ruhun makami ise Ars- i alnin altindadir. Cezbe ani, kisinin ruhunun makamina cekilmesidir.

 

Bu yazida yazar Muhyiddini Arabinin, Beyaziti Bistaminin, ve Somuncu Baba gibi büyük Mztasavviflarin Cezbe haliniden bahsediyor. Imami Rabbanide bu halleri en ince ayrintisina kadar anlatiyor. Hatta avamda cezbe sekr halinde olurken büyüklerde Sahv halinde olur ve bu durumda kisinin söyledikleri baglayici olmaz, kesfleri de hatali olabilir diyor. Bazilari Muhyiddini Arabinin cezbe haline itiraz etmis, her kesfin ise dogru oldugunu iddia etmisti. Bu arkadaslardan türkce bilenlerin bu yaziyi (ki tasavvuf sitesidir) okumasini tavsiye ediyorum.

 

Bu kisi ben degilim degilmi? öyle bir sey yazdigimi hatirlamiyorum:verwirrt:

 

 

hayir, yukarida linkini verdigim yazida bunlar geciyor.

yazilari okudum, tesekkür ederdim sizlere. Gercekden bu öyle bir hasas konuki, yasamayan anliyamaz. Bu tür seyleri okumakla duymakla anlayamayiz "yasamak" gerekir. Tasavvufda buna "hal" denir. Cezbe yoktur diyemeyiz.. Ama serbedaran kardesimizinde dedigi gibi cok dikkatli olmak gerekir, riya karismamali...