vasiyet..

Adamýn biri oðluna; (Senden iki isteðim var, birincisi, öldüðüm zaman ayaðýmýn birine eski bir çorap giydirmeyi ihmal etme. Ýkincisi ise þu aðzý kapalý mektubu beni defnedinceye kadar açma, defnettikten sonra aç oku) diye vasiyette bulundu.

Zaman geldi adam öldü. Kefeni saracaðý zaman, oðlu babasýnýn vasiyetini arz ederek, (Babama mutlaka bir eski çorap giydireceðiz) dedi. Ýmam, (Olmaz, dinimize göre ölü kefenden baþka bir þeyle gömülmez) dedi. Çocuk ýsrar etti, ama fayda vermedi. Definden sonra oðlu babasýnýn býraktýðý mektubu okumaya baþladý:

“Oðlum! Görüyorsun ya, o kadar malým mülküm olduðu halde, bir eski çorabý bile beraber götüremedim. Elbette bir gün sen de benim gibi öleceksin. Sana da birkaç metre kefenden baþka bir þey vermeyecekler. Sana býraktýðým malý, iyi harca, sarf edeceðin yerleri iyi seç. Beþ vakit namazýný ve diðer ibadetlerini sakýn aksatma, dinde bildirildiði þekliyle tam yap. Çünkü senin kabre götüreceðin amelinden baþka bir þey deðildir.”