Þadýrvan baþýndaki rûhânîler

Þadýrvan baþýndaki rûhânîler

Allah Resulü (aleyhi ekmelü't-tehâyâ) bir defasýnda ashab-ý kirama "Allah'ýn, hatalarýnýzý silip temizlemeye ve sizi derece derece yükseltmeye vesile kýldýðý þeyleri söyleyeyim mi?" diye sormuþ ve ardýndan þunlarý saymýþtýr:

(Þartlarýn alabildiðine aðýrlaþtýðý ve) abdestin zorlaþtýðý durumlarda, zahmetine raðmen eksiksiz abdest almak, mescidle (ev arasýnda gelip) gidip çok yol yürümek ve bir namazdan sonra diðer bir namazý beklemeye koyulmak.. Peygamber Efendimiz, bunlarý saydýktan sonra da þu ilavede bulunmuþtur: "Ýþte (ribat) sýnýr boylarýnda nöbet tutma seviyesinde kendini Hakk'la irtibatlandýrma budur." (Müslim, Taharet 41) Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), bu hadis-i þerifte abdest almayý "isbað" kelimesiyle ifade etmiþtir ki, bu kelime, abdestin gereklerini eksiksiz ve tastamam yerine getirmek, aðýza ve buruna dolu dolu su vermek, elleri ve ayaklarý iyice yýkamak demektir. Hadiste kullanýlan diðer bir ifade de "ale'l-mekârih" sözüdür; bu da, bütün zorluklarýna raðmen, soðuk-sýcak demeden suyun baþýna koþup tastamam abdest almak manasýný ihtiva etmektedir.

Þartlar ne olursa olsun abdest alma meselesi ve arz ettiðim bu nebevî söz bana hep Anadolu'nun kýþýnda, her yaný donmuþ þadýrvanýn baþýnda, buz tutmuþ kurnalardan akan sopsoðuk suyla abdest alan insanlarý hatýrlatýr. O namaz yolcularýnýn, insanýn içine iþleyen uhrevî halleri bugünkü gibi gözümün önüne gelir. Her tavýr ve davranýþlarýndan Cenâb-ý Hakk'a tam inanmýþlýk dökülen ve O'na ait gizli bir kýsým fýsýltýlar duyulan bu samimi kullarýn iç çekiþlerinin su çaðýltýlarýna karýþýp Allah'a yükseliþi hatýralarýmda hâlâ capcanlýdýr: Bambaþka uhrevî bir edayla kollarýný sývayýp, paçalarýný katlar ve musluklarýn baþýna geçerler. O esnada hava o kadar soðuktur ki, parmaklarýna deðen su dirseklerine gelene kadar neredeyse buz baðlar. Dýþarýnýn soðuðu suyun sertliðiyle birleþince, daha ellerini yýkarken bütün hücreleriyle tir tir titrerler. Hele bir de o titremeye iç titreme de inzimam edince ötelerle irtibatýn sesi soluðu olduðuna þeksiz þüphesiz inanacaðýnýz bir ses yükselir semaya: "Allâhümmme, a'týnîîi kitâabîîi biyemîiinîiii ve hâasibnîii hisâaben yesîirâaa - Allah'ým, hayatýmýn hesabýný soracaðýn gün muhasebemi kolaylaþtýr ve amel defterimi sað tarafýmdan ver!" diye inlerler. Biraz soðuk baðýrtýr onlarý; zira, "ale'l-mekârih" sözüyle ifade edilen zorluk iþte bu türlü meþakkatlerdir; fakat, o soðuktan baþka onlarý inleten bir sebep daha vardýr ki o da olabildiðine mahrem bir kýsým hislerle ebedî mihrablarýna kilitlenmeleridir. Ýþte bu hususlardan dolayýdýr ki, Resûl-i Ekrem (sallallâhu aleyhi ve sellem), her vakit namaz için ayrý ayrý abdest almýþtýr. Hatta, Mekke fethine kadar bir abdestle iki vakit namaz kýlmamýþtýr. Sahabe efendilerimiz de, kýyamet gününde ak alýnlý, aydýn bakýþlý, eli-yüzü tertemiz ve vicdaný göktekilerin iç âlemleri kadar nezih olmanýn yolunun namaz ve namaz öncesi amellerden geçtiðine inanmýþ ve hep bu inanç üzere yaþamýþlardýr.

Fethullah GÜLEN

Zaman - Kürsü