Barla’da yazýlan destandan...

Barla’da yazýlan destandan...

Kader, muhteþem bir yýkýlýþtan sonra Anadolu’da, ‘Nuh Tufaný’nda olduðu gibi insanlýðýn ikinci varoluþ ve uyanýþ destanýnýn yazýlmasýna karar vermiþti.

Selâm ve barýþ mânâlarýna gelen Isparta’nýn Barla kasabasýnda bu destanýn nüveleri ekiliyordu. Barla ise “el-mübâreke” kelimesi içinde birinci uyanýþýn baþlangýcý olan bir yerle beraber sýrlý bir þekilde yerini almýþtý... Kur’an karyelerin anasý, dünyanýn göbeði Kâbe’de arþtan nâzil olmaya baþladýðý gibi, Kur’an’ýn tefsiri olan Nurlar da onun içinden süzülüp sýzarak Kevser-i Kur’anî ismine lâyýk büyük bir havuzun içinde toplanýyordu. Elmas kalemler ve kevser mürekkeplerle yazýlan Anadolu’nun bu mübarek mahsulleri, satýrlara dökülüyor oradan sadýrlara, sinelere, gönüllere ve ruhlara ‘Hýzýr Çeþmesi’nin mâ-i zülâli gibi gýda, aþk, þevk bahsediyordu. Bu membadan içen ve bu âbý hayatýn zevkine eren herkes, ölmezlik sýrrýna ermiþçesine, Asr-ý Saadet’teki ‘Altýn Nesil’in hayat tabakasýna çýkmýþ gibi bir nuraniyet bir uluviyet kazanýyordu.

Cihan barýþ ve selametinin saðlanmasý ve taptaze ve yepyeni bir dünyanýn kurulmasý için Ýlahî mesaj Kur’an vahyinin mânâlarý çaðýmýza göre yeni nâzil oluyor gibi kavranýlmasý ve Ýslâmiyet’in de bizim mat ve partal anlayýþlarýmýzý ortadan kaldýracak bir parlaklýkla çaðýn sâhibinin saykalý ile cilalanmasý gerekiyordu... Çünkü bir müceddit bekleyen sadece Ýslâm dünyasý için deðil, bütün semâvî dinlerin mensuplarý için de hatta bütün Allah’a iman edenler için de çaðýn materyalist anlayýþý ile hesaplaþacak, iman esaslarýný akla, mantýða, kalbe kabul ettirecek dayanaklara ihtiyaç vardý. Kalb-i umûmî ve vicdan-ý umumî yaralanmýþtý... Daðlar büyüklüðünde taþlardan inþa edilmiþ, Ýslamiyet’i de içine alan muazzam bir kaleye ihtiyaç vardý... Burada imanlar korunacak, yaralara merhem sürülecek, kalbî hayat açýsýndan büyük inkiþaflar saðlanacaktý. Âdeta Zülkarneyn Aleyhisselam’ýn seddi gibi inkâr-ý ulûhiyete karþý bir set inþâ edilecekti.

Ýþte Bediüzzaman Hazretleri’nin Barla’da baþlattýðý iman ve Kur’an hareketi, bütün bunlarý ihtiva ediyordu...

Bediüzzaman Hazretleri, Barla’ya, 1926 baharýnda Eðirdir’den jandarma nezâretinde bir kayýkla geliyordu. Bir nevi muhâcir olarak, bahtiyar birisine yani Muhacir Hâfýz Ahmed’e misafir oluyordu. Muhacir Hâfýz Ahmed, onun için âdeta bir ensâr oluyor, Ebu Eyyub el-Ensârî gibi Bediüzzaman’ý evinde aðýrlýyordu. Evinin küçük odasýnda kalan ‘Çaðýn Müceddidi’nin evrak ve ezkâr okuyuþunun þevkli heyecanýndan bütün ev bir gece ihtizaza gelmiþti. Bu uhrevî hazzý ev sahipleri de fark ettiler ve, “Baþýmýza devlet kuþu kondu. Ne yapýp edip Bediüzzaman’ý memnun etmeliyiz. Bizden ve Barla’dan memnun ayrýlmalýdýr. Þayet hata edersek yanarýz; çok dikkat etmeliyiz.” dediler. Artýk bundan sonra Muhâcir Hafýz Ahmed, evini tamamen Bediüzzaman Hazretleri’ne býraktý...

Artýk Risale-i Nurlar yazýlmaya baþlandý. Bediüzzaman bazen Eyrenli mevkiindeki büyük bir taþýn yanýna gider, onun dibinde kendi baþýna devamlý þekilde Risaleleri yazardý.

Sonralarý Çam Daðlarý’na gitmeye baþladý... Bazý Risaleleri orada yazdý. Yazýlan Risaleler elle çoðaltýlýp daðýtýlýyordu. Barla’da, Isparta’da, Sav’da Kuleönü’nde pek çok insan bu mübarek eserleri yazýyordu... Nur postacýlarý onlarý elden ele ulaþtýrýyorlardý. Nur postacýlarýnýn baþýnda Nur Ýskele memuru Santral Sabri Hoca vardý. Bedre köyünde imamlýk yapan bu Sýddýk zat, yazýlanlarý köylere ve çoðaltma merkezlerine, oralardan gelenleri de tashih için Üstad’a, Barla’ya, Bedre köyünün iskelesinden getirir ve götürürdü...

Seneler sonra ben kendim Kütahya’nýn Hacýmahmut köyü olan köyümüzde, eski müderrislerin torunlarýnýn getirdikleri kitaplar arasýnda tâ o zamanlar yazýlmýþ elyazmasý Risale-i Nur nüshalarý buldum. Yani bizim köye kadar ulaþtýrmýþlar...

Ýþte bu destanýn kahramanlarýnýn yazdýklarý mektuplarýn bazýlarý Barla Lâhikasý’nda toplanmýþtý. Âcizane ben de onlar üzerinde mütevazý bir çalýþma yaparak biraz þerh ve izah etmek istedim... Ýnþallah faydalý olmuþtur...

ABDULLAH AYMAZ

Zaman