Ebedî dostluklar

Ebedî dostluklar

Sýkýntýlar , dertler, yoðun hizmet faaliyetleri ve cehlimiz...Ýnsanî boyuttaki bizler zaman zaman münakaþa ediyor, tartýþýyoruz. Otuz sene önce de sýk sýk böyle yapardýk. Kardeþim M.Can..... ile öyle bir tartýþmadan sonra, ertesi gün, yan yana, fakat birbirimizle konuþmadan okula giderken Diyarbakýr Sümerbank Fabrikasýnýn bahçesinden koþarak gelen Ýlyas aðabey, tel örgüler arasýndan bir pusula uzatýyor. Alýp ilerliyor, biraz sonra açýp okuyoruz :

”Semâdaki ecram-ý ulviyenin müsâdemesinden yerdeki karýncalar bile incinir.”

Yerdeki karýncalardan Ýlyas........

Bu satýrlar dopink tesiri yapýyor. Üzülüp aðlýyor, daha dikkatli yaþamamýz gerektiðini anlýyoruz.Bediüzzaman’nýn : ”Eðer istersen hayalinle ‘Nurþin’ karyesindeki Seyda’nýn meclisine git bak, orada fukara kýyafetinde melikler, padiþahlar ve insan elbisesinde melaikeleri bir sohbet-i kudsiyede göreceksin” sözlerinin Diyarbakýr ve Gaziantep âfâkinde, Nurlu insanlarýn arasýnda da tecellisi olduðunu anlýyor, o meliklerden birilerinin yanýnda olduðumun farkýna varýyoruz.

Bu ihlaslý satýrlar bizi kendimize getirmiþ, büyük hakikatleri idrakimize sebep olmuþtu. O zaman birbirimize söz verdik; ne olursa olsun ayrýlmayacaðýz, hep birbirimizi seveceðiz, dedik....

Fukara kýyafetindeki melikler, padiþahlar ve insan elbisesinde melaikelerin sadece ‘Nurþin’ karyesinde, Seyda’nýn meclisinde “olmadýðýný, Diyarbakýr’da da bulunduðunu, pek çok hadiseyle tekrar tekrar gördük. Ebedi dostluklarýn kimlerle, nasýl bir ahlakla kurulduðunu, kurulabileceðini, bunlardan bir tanesini anlatmaya çalýþarak ortaya koymak istiyorum.

Oralardan ayrýldýktan yýllar sonra bir sohbet esnasýnda Ýsâr Hasleti ve Tefâni sýrrýný okuyan bir arkadaþ, misal olarak F.Gülen hocamýn bir vaazýndaki Sahabe örneðini verdi. Önemli bir gaza sonrasý yaralýlar arasýnda dolaþan bir sahabe yaralýlar arasýndan birinin su istediðini duyuyor. Hemen yaralýnýn yanýna koþuyor. Tam ona su içirecek iken bir baþka yaralýnýn su diye inleyiþini iþitiyorlar. Suyu içmek üzere olan sahabe, içmekten vazgeçiyor, suyun diðer yaralý kardeþine götürülmesini istiyor. Elinde su kýrbasý olan sahabe diðer yaralýya koþuyor; fakat tam ona suyu içirmek üzereyken, bu sefer bir baþka yaralýnýn su diye inlediðini duyuyorlar. Bu durumda da su içmek üzere olan yaralý da diðeri gibi su içmeyi reddederek diðer ihtiyacý olan kardeþine verilmesini istiyor. Olay üçüncü yaralýda da tekrarlanýyor. Fakat dördüncüye su içirmek üzere iken o sahabe vefat edip þehit oluyor. Elinde su kabý olan sahabe su içiremediði bir önceki yaralýya koþuyor; fakat onun da vefat etmiþ olduðunu görüyor. Ýlk baþtakine kadar kimseye su içiremiyor. Çünkü geri geldiðinde hepsinin þehit olduklarýný, vefat ettiklerini görüyor…

Bu misal bitince gençlerden bir Manisalý, “Aðabey siz hayal dünyasýnda yaþýyorsunuz. Artýk öyle insanlar yok; olamaz da. Býrakýn bu hayalî idealleri.” Deyince, yine Diyarbakýr’ýn Fukara kýyafetindeki meliklerinden, padiþahlarýndan ve insan elbisesinde melaikelerinden birisi aklýma geldi. Askeri hastanede çalýþan bir aðabey vardý. Biz Canelli ile hizmetlere çok koþturuyoruz diye bizi sýk sýk, belkide haftada bir iki defa evine yemeðe götürüyordu. Baðlar semtinde küçük bir evde oturan bu aðabeyin 7-8 çocuðu vardý. Biz hem bekar hem de imkansýzlýklar içerisinde olduðumuzdan ev yemekleri bizi çok sevindiriyordu. Ancak, mütevazý bir-iki çeþit yemeðin yeniþinde bir gariplik dikkatimi çekiyordu. Mesela çorba yarýya gelince ev sahibi olan aðabey, yarýmlaþmýþ çorba tasýný alýp yanýmýzdaki divanýn altýna sokuyor; “Bununla karnýnýz doymasýn” diyordu. Ýkinci yemek mesela Týrþýk yemeði de yarýya gelince o da ayni akýbete uðruyor alýnýp sedirin altýna doðru konuyordu. Ben birkaç ay sonra hep ayni þeyler olunca, o aðabey ikinci yemeði almaya gittiði bir sýrada örtüsünü kaldýrarak divanýn altýna baktým. Divanýn altýnda küçük 3-4 çocuk bizim artýklarýmýzý yiyiyorlardý…

Günlerce aðladýk. Yemeðe gitmemek için çok direndik. Ama o aðabeyin israrlarýna karþý koymak mümkün olmadý. Meðer o gariban aðabey bizim fukaralýðýmýza acýyor, kendisi de garip oluðu halde hizmetle meþgul oluyorlar diye bizi yemeðe götürerek, bu haline raðmen yardým etmek istiyormuþ.

“Hayalî idealler peþinde koþmaktan vaz geçin.” diye baðýran arkadaþa ve öylelerini görmeyenlere bu örneði hiç unutmamalarý ricasýyla anlatýyorum.

Telefon ve mektuplarla tanýþtýðýmýz, sadece dostlarýn anlatýmlarýyla zihnen, kalben, ruhen beraber olduðumuz, birbirimizi hiç görmediðimiz halde 1-2 ay sonra Konya’da bir otobüsün koridorunda karþýma çýkan olgun, efendiliði her þeyiyle belli, “Min eseris sücûd “ her haliyle tezahür eden bir beyefendi bana “Sen Halil misin “ deyince; ben de , gayr-i ihtiyarî “ Siz Ey……. olmalýsýnýz “ deyip ruhu canýmla sarýlmýþtým. Kâlu Belâda beraber olduðumuzu hissettim. Hala o sarýlmak devam ediyor. Seyda’nýn meclisinden birileriyle beraber olduðumun idrakindeyim. Sadece O’na deðil bütün Dava arkadaþlarýma hala sarýlýyorum. Ben “Perde-i gayp açýlsa , sizi çok kusurlarla alûde görsem verdiðim kýymeti eksiltmeyeceðim “ diyen Bediüzzaman’a iktidaen hala sarýlmaya, sevmeye devam ediyorum, daima edeceðim inþâllah.

Sizlere, ebedi dostluk kelimeleriyle ifade etmeye çalýþtýðým bu harika kardeþliði, ben kendi kelimelerimle deðil de o günlere ait oldukça edebî, iki mektupla da ifade etmek istiyorum.

1.Mektup:

Diyarbakýr / Melikahmet-20 Nisan 1978

Muazzez, Ruh-u Câným Kardeþim,

Þevk, neþ’e, saadet , ihlas dolu satýrlarýnýzý, daire-i muhabbetimizin pîr-i üstadý, muhabbet ve þefkat timsalî Fikret aðabeyimizin vefatý haberinin gözyaþlarýyla beraber okudum. Her müslümana nasip olmayacak mesut bir terhisin sevinç gözyaþlarýyla ; o vâsi aleminden en müstesna ve en müntehap köþeyi bize ayýran ve asla layýk olamadýðýmýz bir alakayý daima bize gösteren þems-i muhabbetimizin, âfâkýmýzda ufûlünden doðan elem gözyaþlarý birleþip mezar topraðýna aktýlar. .......kader birliði ettiðimiz, kýsa ama meyvedar üç seneyi tahattur edip; Allah için birbirlerini sevenlerin müjdesine dahil edilmemizin niyazýný istirham ettim. ......hatýralarla dolu olan nüzhetgahlarý .......seyran eyledik. Fakat heyhat...mü’minlerin haneleri dýþýndaki bütün menziller, þairin:“Kýlâb-ý zülme kaldý, gezdiðin o nâzende sahralar” mýsraýný, haliyle ders veriyordu. Ama Nurun ve Nur Dairesinin verdiði ezvâk, neþ’e kâfi ve vâfi geldi........ size muhatap olmaktan uzak þu acûl satýrlarý ve fakat arkasýnda müstetir muhabbet-i halisânemizi takdim ederken selamlar , dualar..

Size müþtak kardeþiniz Mustafa

(Bu mektubun altýna yazýlmýþ ek olarak)

Caným Kardeþim Halil,

Kartallarý taklid eden sinekler misüllü, yukarýdaki belið olan satýrlara bir nazîre kabilinden bir þeyler yazayým dedim. Vuslat-ý þems hayalimizin kenarýnda dahi yok iken, kaderin deðiþmeyen hükmü , ....... aðabey için çizdiði, Ýrcî ( Rabbine dön ) çizgisi üstünde, yine iki gün kemerbeste-yi muhabbet eyledik. Bu arada fenâfil mahbub dairemizde zenberek olan sizi de bu elem âlud vuslattan haberdar etmek kabilinden bu müþevveþ satýrlarý yazdýk. Eski vuslatlarýmýzda afakî ve enfusî alemlerimizde bütün eflak ve ekvan ihtizaz ve cezbe haline geldiði halde , bu seferki vuslat ve visalde ise ; beklenmedik bir vefiyattan dolayý alem-i asgar ve ekberimizdeki yýldýzlar sanki küsûf ve husûfa tutulmuþtu....Öyle bir halde idik kî bu sabýr þiken, elemâlud hallerimizi birbirimize müdavele-i hissiyat ve ifade-i maksat için bütün bir gece yakaza halindeydik ; buna þahit ve delil ise çevremizde bizi takip eden ve fecr-i sâdýký müjdeleyen horoz seslerinin fasýlalarla duyulmasý idi. Ýþte sizin gibi bir testide saklanmayan bahr-i mûhit istidatlý bir kardeþi, bu hallerimizden hissedar etmek için, bu katre misal satýrlarý, ilhâhýmýzla Þemse yazdýrdýk.

Size müþtak kardeþiniz Ýlyas .......

2.Mektup:

Ruhu Caným Kardeþim,

Bu gece, Mevlâna þehrinde Þems ile beraber, nevm ile alem-i misale girdik, veyahut gülün dizine baþýný koyan bülbül misali geçen bir gecenin nehârýnda sana bu satýrlarý yazýyorum. Fakat bu satýrlarýn hemen akabinde “ Sakýn göç var diye mecnuna haber verme. Yine zâri, yine figan , yine efgân olacak “ manalarý hükmedecek...

Biliyorum dehrin hâdisatýndan muzdaripsin, fakat merak etme “Ebed “ bizimdir.Kardeþiniz Ýlyas ......

(Bu mektubun altýna yazýlmýþ ek olarak ):

Taraf-ý muhabbetimize, cânib-i lûtfunuzdan bâd-ý sâbâ esmeyeli beri, size bir satýr bile yazmamak fikrinde iken; ufkumuzda doðan Diyarbakýr Güneþi’nin þûleleri, sizinle aramýza giren bulutlarý daðýttý. Ve þu kýsacýk satýrlarla bizlere daima açýk olduðuna inandýðýmýz, gönül odanýza ,Ýlyas Aðabeyle beraber hayalen misafir olmak istedik.

Size müþtak kardeþiniz M.Can....

Ve 26 yýl sonra gazetemizde bir Taziye ilaný:

Aziz ve Müstakim Dava Arkadaþýmýz Sabri Mustafa Can..... (CANEVÝMÝZ) ,

Hizmet-i Kur’aniyede bizlerden önde olduðu gibi, Melekûtiyet alemine de bizden evvel vâsýl oldu.; bizden önce Peygamberimizle , Üstadýmýzla inþâllah görüþmeye nail oldu. Mahzuniyetimizle birlikte , Rabbimizin uygun gördüðü bir gelecekte, ahirette de yine beraber olmak arzusuyla, kendisine Allah’tan rahmet , muhterem eþi ve ailesine sabr-ý cemil niyaz ederiz.

Kardeþleri Eyüp, Halil, Hayri

Ýnþâllah Allah için birbirlerini sevenlerin müjdesine dahil edilmiþtir.

Ayni ruhu taþýyan bir kardeþi olarak, Ýnþallah , her vesile ile O’nun ve Onlarýn hatýrasýný canlandýrýp, birimiz dünyada, birimiz ahirette de olsak beraber olduðumuzu hissettireceðim.

Halil Köprücüoðlu

2006 Haziran