Nur Hareketi (Kazim Gülecyüz)

Bediüzzaman, Eþref Edip�le sohbetinde, 1949�da yargýlandýðý ve uzun yýllar süren sancýlý bir sürecin ardýndan beraatle sonuçlanan, ama bu karar kesinleþinceye kadar mahkemenin hükmettiði ceza süresini hapiste tamamladýðý Afyon mahkemesinde dâvâyý açan savcýnýn, Türkiye�deki Nurcularýn sayýsýný 500 bin olarak ifade ettiðini söylemiþti.

50�li yýllarýn ünlü sosyalistlerinden Abidin Nesimi de Menderes�e yazdýðý mektuplarda, DP iktidarýný ayakta tutan en önemli gücün 500 bin Nur talebesi olduðunu ifade etmiþti.

Hayatý boyunca Nurcularý tek parti rejimi için en büyük tehdit ve tehlike olarak gören Ýsmet Ýnönü�nün talimatlarý çerçevesinde, istihbaratýn Nurcularý yakýndan takip ettiði ve sayý tahminleri yaptýðý da bilinmekte.

Bu tahmin ve tesbitlerin, zamanla, Türkiye�nin sosyal dokusunu mercek altýna alan uluslararasý mahfillerin raporlarýna da aksettiði görülüyor.

Özellikle AB adaylýðýnýn kesinleþmesinden ve üyelik müzakerelerinin baþlamasýndan sonra bu küresel ilginin daha da artacaðý kesin.

Hürriyet gazetesi Genel Yayýn Yönetmeni Ertuðrul Özkök�ün European Stability Initiative adlý kuruluþun �Müslüman Kalvinistler� raporundan aktardýðý sayý buna yeni bir örnek.

Buna göre, Nur hareketinin Türkiye�de tahmin edilen �taraftar� sayýsý 5-6 milyonmuþ.

Gerçi Bediüzzaman sayý çokluðunun kesinlikle önemli olmadýðýný, asýl olanýn nitelik olduðunu, sayý çokluðunu öne çýkaran yaklaþýmlarýn, manevî hizmetin özünü oluþturan ihlâs sýrrýyla uyuþmadýðýný ýsrarla vurgulamakta.

Ama yýllardýr çok zor þartlar ve aðýr baskýlar altýnda sabýr ve sebatla verilen hizmetler neticesinde, Kur�ân�ýn bu çaða dersi ve mesajý olan Risale-i Nur ortak paydasýnda buluþan�ve sayý olarak da çok önemli bir potansiyele eriþen�bir camianýn oluþtuðu da bir vâkýa.

Mensup ve taraftarlarý 5-6 milyon olarak ifade edilen bir sosyal hareket, dünyanýn neresinde olursa olsun dikkat çeker ve ilgi toplar.

Türkiye Cumhuriyetinin 83 yýllýk tarihinde en çok konuþulan ve tartýþýlan sosyal hareketin Nurculuk olmasý da bu açýdan gayet normal.

Ancak normal olmayan, devleti yönetenlerin bu hareketi anlamaya çalýþmak yerine, zor kullanarak üzerine gitmesi; baskýn, tutuklama, dâvâ ve hapislerle yýldýrmaya çalýþmasý.

Ve bu yöntemlerle netice alamadýðýný görünce, hareketin içine fitne sokarak parçalama ve ortaya çýkan parçalarý kendi amaçlarý istikametinde kullanma taktiðine baþvurmasý.

Bilhassa bu taktiðin iþe yaramadýðý söylenemez. Ama baþarýlý olamadýðý bir yer var. O da, ihtilâflara ve bölünmelere raðmen, Risale-i Nur gruplarýnýn hiçbirinin menfî tarzda kullanýlamamasý ve teferruata iliþkin bazý konularda yorum farklýlýklarý olmakla beraber, Risale-i Nur ortak paydasýnda verdikleri hizmetleri kendi kulvarlarýnda devam ettirmeleri.

Onun içindir ki, iktidara gelmek için oya ihtiyaç duyan siyasetçilerin öncelikle dikkate aldýklarý kesimlerin baþýnda Nurcular geliyor.

Çünkü, aralarýndaki�kýsmen siyasî, çoðu da þahsî, hissî ve ârýzî sebeplerden kaynaklanan�mevziî ayrýlýklara raðmen Nur hareketinin mensuplarý, asla gözardý edilmemesi gereken bir sosyal realite olarak yorumlanýyor.

Osman Yüksel Serdengeçti �Said Nur ve talebeleri� yazýsýnda bu camiayý þöyle anlatýyor:

�Bunlarýn derneði yoktur, lokali yoktur, partisi, patýrdýsý, nutku, alâyiþi, nümayiþi yoktur. Bu, bilinmezlerin, ermiþlerin, kendini büyük bir dâvâya vermiþlerin þuurlu, imanlý, inançlý kalabalýðýdýr.� (Tarihçe-i Hayat, s, 546)

Nur hareketinin onca baský ve fitneye raðmen bir türlü maðlûp edilemeyen manevî gücünün sýrrý iþte bu veciz sözlerde saklý: Ýhlâs üzerine bina edilen, inkiþafýný para ve maddî organizasyon gibi vasýtalara borçlu olmayan, geliþme sürecinde ortaya çýkan ihtiyaçlarý asla �haram para� karýþtýrmadan münhasýran kendi hizmetinin ürünleriyle finanse eden ve samimî bir istiþare sistemiyle yürütülen özgün, tam baðýmsýz, manevî ve fikrî bir hareket.

Bu dinamikleri kavramasý mümkün olmayanlar þimdi de Kalvinizm, Protestanlýk, kapitalizm yakýþtýrmalarýyla uðraþadursunlar...

Nurlu kervan yola devam ediyor, edecek.

31.01.2006 Yeni Asya

Kazim Gülecyüz