Hz. Âdem’in çocuklarýnýn birbirleriyle evlenmesi

Cevabýmýz

Deðerli Kardeþimiz;

Ýnsanlar Hz. Âdem’le Hz. Havva’dan doðarak çoðalmýþlardýr. Havva anamýz hep ikiz doðum yapýyordu. Bunlardan birisi erkek, diðeri de kýzdý. Hz. Âdem, ayný anda doðan ikizleri, bir önce veya bir sonra doðan ikizlerle evlendiriyordu. Habil’le beraber doðan kýz çýrkýn, Kabil’le birlikte doðan kýz ise güzeldi. Bu durumda Hz. Âdem, Habil’in, Kabil’le beraber doðan kýzla, Kabil’in de Habil’le beraber doðan kýzla evlenmesini istedi. Fakat Kabil buna razý olmadý, kendisiyle doðan güzel kýzý Habil’e vermek istemeyerek kendisi almak istedi.

Hz. Âdem buna müsaade etmedi ve meseleyi Allah’a havale etti. Cenab-ý Haktan gelen emir üzerine her ikisinin de Allah’a birer kurban takdim etmelerini, hangisinin kurbaný kabul edilirse Kabil’in bacýsýnýn ona ait olacaðýný söyledi. Bunun üzerine Kabil bir demet buðday, Habil de bir koyunu kurban olarak takdim etti. Gökten inen bir ateþ Habil’in kurbanýný aldý, Kabil’inki olduðu yerde kaldý. Bu durumda Habil haklý çýkmýþ ve kýzý almaya hak kazanmýþtý Fakat Kabil iyice çileden çýkmýþtý. Bu hâdise Kur’ân’da þöyle anlatýlýr:

“Onlara Âdem’in iki oðluna dair haberi hak ile oku. Onlar birer kurban takdim ettiklerinde, birisinin kurbaný kabul olunmuþ, diðeri kabul olunmamýþtý. Kurbaný kabul olunmayan diðerine, ‘Ben seni öldüreceðim’ dedi. O da, ‘Allah ancak takva sahiplerinin kurbanýný kabul eder’ diye cevap verdi.

“Habil þöyle devam etti: ‘Eðer sen öldürmek için elini bana uzatýrsan, ben seni öldürmek için elimi kaldýracak deðilim. Çünkü ben âlemlerin Rabbi olan Allah’tan korkarým. Dilerim ki, sen benim günahýmý yüklenesin de, Cehennem ateþinin ehlinden olasýn. Bu da zalimlerin cezasýdýr.

“Sonra nefsi, kardeþini öldürmeyi ona kolay ve hoþ gösterdi; o da kardeþini öldürüp hüsrana uðrayanlardan oldu. Sonra Allah, kardeþinin cesedini nasýl örteceðini göstermek için, ona, yeri eþeleyen bir kargayý gönderdi. Kabil, ‘Yazýklar olsun bana!’ dedi. ‘Þu karga kadar olup da kardeþimin cesedini örtemedim!’ Artýk o yaptýðýna piþmanlýk duyanlardan olmuþtu.”1

Hz. Âdem’in çocuklarýnýn birbirleriyle evlenmelerinin dindeki yerine gelince; Hz. Âdem’den Peygamber Efendimize gelinceye kadar bütün peygamberler hak dini teblið etmiþlerdir. Dinin temeli olan îman esaslarý hep ayný kalmýþtýr. Fakat þeriat dediðimiz, ibadet ve dünyaya ait iþlerde Hz. Âdem’den Peygamberimize kadar her devrin icaplarýna, insanlarýn ihtiyaçlarýna göre bazý hükümler deðiþerek gelmiþtir. Cenab-ý Hak her devrin insanýnýn yaþayýþýný ve menfaatini gözeterek her ümmete ayrý bir þeriat göndermiþtir. Mâide Sûresinin 48. âyetinde bu hususta, “Sizin her biriniz için Biz bir þeriat ve açýk bir yol tayin ettik” buyurulur.

Bediüzzaman da bu meseleyi þöyle izah eder: “Asýrlara göre þeriatlar deðiþir. Belki bir asýrda kavimlere göre ayrý ayrý þeriatlar, peygamberler gelebilir ve gelmiþtir. Hâtemü’l-Enbiya’dan (a.s.m.) sonra þeriat-ý kübrasý (büyük þeriatý) her asýrda, her kavme kâfi geldiðinden muhtelif þeriatlara ihtiyaç kalmamýþtýr.”2

Meselâ, Yahudiler ancak havralarda, sinagoglarda, Hýristiyanlar sadece kiliselerde ibadet edebilirlerken, biz Müslümanlar her yerde namaz kýlabiliyoruz. Yine sýðýr ve koyun gibi hayvanlarýn iç yaðlarý Hz. Musa’nýn þeriatýnda haramken, bizim dinimizde helâldir.

Hz. Âdem ise ilk insan ve ilk peygamberdir. Allah ona da bir din ve bir þeriat göndermiþ ve öðretmiþti. O da Allah’ýn kendisine gösterdiði þekilde hareket ediyordu. Cenab-ý Hak, Hz. Âdem’in çocuklarýnýn birbirleriyle evlenmesini de bir zaruretten dolayý helâl kýlmýþtý. Çünkü insan neslinin artmasý gerekiyordu. Baþka insan da olmadýðýna göre, bir zaruret olarak kardeþlerin birbirleriyle evlenmesi gerekiyordu. Bu âdet bir süre devam etti, fakat insanlar çoðalýnca böyle bir evliliðe ihtiyaç ve zaruret kalmadý ve bu tatbikat da kalkmýþ oldu.

1. Mâide Sûresi, 27-31

2. Sözler, s. 454

Mehmed Paksu

Meseleler ve Çözümleri-2