Hz. Nuh’un oglu nicin iman etmedi?

Soru : Hz. Nuh’un oðlu niçin iman etmedi?

Cevap:

Cenab-ý Hak insana hidayet ve dalalet olmak üzere iki yol göstermiþtir.

Ýnsanlar bizzat kendi iradelerini kullanarak imana talip olmadýkça, Cenab-ý Hak kimsenin kalbine imaný zorla koymaz. Allah’ýn insana imaný nasip etmesi, yine insanýn bu hususta göstereceði gayrete baðlýdýr.

Nitekim Ýmam-ý Sadeddin Teftazani, imaný, “Kulun irade-i cüz’iyesini (cüz’i iradesini) sarfettikten sonra, onun kalbine Cenab-ý Hak tarafýndan ilka edilen [konulan] bir nurdur” diye tarif ederek bu hakikate iþaret etmiþtir.(1)

Ýman gibi, küfür de böyledir. Kul kendi iradesini kullanarak küfür ve dalalet yolunda gider, hal ve hareketleriyle bunu açýkça gösterirse, Cenab-ý Hak ona iman nurunu nasip etmez, gitmekte olduðu küfür yolunda býrakýr.

Ýþte Hz. Nuh’un hanýmýnýn ve oðlunun; Hz. Lut’un hanýmýnýn, Peygamber Efendimizin amcasý Ebû Talib’in iman etmeyiþlerinin sebeplerini bu bilgiler ýþýðýnda deðerlendirmek gerekir. Bunlar bir peygamber hanýmý, peygamber oðlu, peygamber amcasý olmakla birlikte, kendi iradelerini yerinde kullanamamýþlardýr. Ýnatlarýnda ýsrar ederek peygamberlerin davetlerine kulak týkamýþlardýr. Böylece de iman nimetinden mahrum kalmýþlardýr.

Demek ki, bir insanýn gerçek kurtuluþa ve saadete erebilmesi, bizzat kendi iradesini iyiye kullanarak hidayet yolunu tercih etmesine baðlýdýr. Aksi takdirde peygamber oðlu olsa dahi bunun kendisine hiçbir faydasý olamaz.

Diðer taraftan, Hz. Nuh (a.s.) kendi vazifesinin sadece teblið etmek olduðunu biliyordu. Netice ise Allah’a aitti. Bunun için gerek babalýk, gerekse peygamberlik þefkatiyle son ana kadar oðlu Kenan’ý imana ve Hakka davet etmekten geri durmadý. Belki imana gelir düþüncesiyle son anda ona þöyle seslendi:

“Ey oðulcaðýzým! Gel bizimle gemiye bin ve imana gel. Kafirlerle beraber olma! Ýþte görüyorsun sular yükselmeye baþladý.” Fakat bütün telkinlere raðmen, Kenan inadýnda ýsrar etti. Babasýný dinlemedi. Kendi gücüyle kurtulacaðýný sanýyordu. Þöyle dedi: “Hayýr, binmem! Senin gemine bineceðime bir daða iltica ederim. O dað beni boðulmaktan kurtarýr” dedi.

Hz. Nuh, oðlunun kafir olarak ölmesine razý olamýyordu. Oðluna son sözleri þu oldu: “Oðlum! Bugün iman ve itaatlarýyla Allah’ýn rahmet ve merhametine mazhar olanlardan baþkasý için kurtuluþ yoktur. Ýnat etmenin manasý yok. Bak, iþte sular etrafýmýzý sardý bile.”(2)

Hz. Nuh daha sözlerini bitirmeden oðlu ile kendisinin arasýna büyükçe bir dalga girdi ve Kenan’ý alýp götürdü. Böylece nefis ve þeytana uyarak, inat ve inançsýzlýðýnýn cezasýný peþin olarak bu dünyada da görmüþ oldu.

Kaynaklar

1. Iþaratü'l-Ý'caz, s. 44.

2 Hud Sûresi, 42-43.

Mehmet Paksu