Biz insanlar cok nankörüz

[Gast]

Biz insanlar çok nankörüz

 

Bakýn ben küfür etmiyorum, sadece çok nankör olduðumuzu anlatmaya çalýþýyorum. Daha doðrusu anlatmak istiyorum. Umarým baþarýlý olurum.

Ýlk önce kelime açýlýmý yapalým; „Nankör“, kendisine yapýlan iyiliði inkar eden, gördüðü iyiliðin ve yardýmlarýn deðerini bilmeyen, iyilik ve nimet verene karþý inkârcý bir tavýr takýnan kimse demektir.

Bu olayýn iki boyutu vardýr. Birisi “Yaradana” nankörlük, diðeri ise “yaratýlana”.

 

Bugün ben Yaradana nankörlükten fazla bahsetmeyeceðim. Ben bugün, yaratýlana olan nankörlükten söz edeceðim.

 

Nasýl yani?

Þöyle yani;

 

Kiþi, biri tarafýndan bir iyilik, bir yardým gördüðünde bunu görmemezlikten gelmesi, veya iyilik yapaný unutup, ona kötülük yapmanýn adýdýr nankörlük.

Yaþadýðýmýz þu fani dünyada, bizi birbirimize muhtaç olarak yaratmýþtýr bizi yaratan. Birileri olmadan, birilerinin hayatýnýn devam etmesi mümkün deðildir. Misal; bir evlat anne-babaya, bir öðrenci öðretmene, bir hasta doktora muhtactýr. Muhtaç deðil midir? Muhtaçtýr.

 

Öyleki, bir hasta kendisinin iyileþmesine (sebeb) olan bir doktara þükran duygusu besler. Beslemeside gayet normaldir. Bu bir nevi teþekkürdür. Bunun diðer boyutunu sizler düþünün, (Yaradana) olan!

 

Diðer boyutda devam edelim:

Bir ata sözümüzde; “Bir fincan kahvenin kýrk yýl hatýrý vardýr” denmiþtir.

Þu yukardaký atasözün ne kadar anlamlý olduðunu, egoist olan insan biraz zor kavraya bilir. Hep bana, hep bana diyenlerden isek, zor anlarýz olayý.

 

Ýnsan gördüðü bir iyilik karþýsýnda iyilik yapana teþekkür etmeli, bu erdemliðin yansýmasýdýr. Büyüklüktür. Fakat unuttulmamasý gereken birþey daha vardýr, bu iyilik karþýsýnda iyilik yapana, kul kölede olunmaz, bu yanlýþtýr. Zaten iyilik yapanýn bunu beklemesi çirkin bir ahlaktýr.

Geçenlerde bir þiir okudum, bakýn ne güzelde yakýþýr simdi buraya;

 

“…Kýrk gün sýrtýnda taþý,

Bir gün ise indirmeye gör,

Ýyilik ortada kalýp, kötü olursun

Gör üzülme, bak üzülme, bak kýzma” (Serdar Sayil)

 

Eyvallah güzel kardeþim çok güzel yazmýþsýn. Ellerine saðlýk.

Ýnsanlar böyle iþte. Hani derlerya, kediler çok nankör, sanýrým nankörlüðün alasý, biz insanlarda.

 

Ne dersiniz?

 

Pýnar