"Sen gerçekten inanmýþsýn!" (Fethullah Gülen, Zaman, 26.06.2009 )

[Webmaster]

Ne zaman ki Risale-i Nur okudum...

 

Kur'an'a aþina olmam, öðrenmem, okumam, ezberlemem çocukluk yýllarýmda anne-babamýn vesilesiyle olmuþtur. Bununla beraber onu hakiki manada bana duyuran, benim nazarýmda yücelten ve tek kelime ile sevdiren Bediüzzaman'ýn eserleri olmuþtur. Kur'an'ýn gerçek buudlarý ile alabildiðe derin bir þekilde Risalelerde anlatýldýðý kanaatindeyim.

 

Efendimiz'e de âþýktým ben küçüklüðümde. Bir keresinde babam bana, "Gece yatmadan önce 1.000 defa Kureyþ Sûresi'ni okursan, rüyanda Efendimiz'i görürsün." demiþti ve ben hiç tereddüt etmeden o gece 1.000 defa Kureyþ Sûresi'ni okudum. Ama ne zaman ki eserlerde Efendimiz'i anlatan yerleri okudum, Allah Resûlü (sallallahu aleyhi vesellem) gözümde bir baþka göründü ve O'nu daha bir baþka sevdim.

 

Kanaat-i acizanemce herkes, her gün hem Kur'an'la hem de onu çaðýmýz insanýnýn ihtiyacýný karþýlayacak þekilde yorumlayan Risalelerle ciddi meþgul olmalý. Ayrýca herkesin her gün hiç aksatmadan okuyacaðý bir hizbi bulunmalý. Sadece bunlarla da yetinmemeli. Evrad u ezkarda monotonluktan, ülfet ve ünsiyetten kurtulmak için çeþitlilik önemlidir. Üstad, 15 günde bir üç ciltlik Mecmuatu'l-Ahzab'ý bitiriyormuþ. Yakýn geçmiþte bu üç ciltlik dua mecmuasýndan alýnan bazý cami (kapsamlý) dualar "El-Kulûbu'd-Dâria (Yakaran gönüller)" adýyla bir cilt halinde tekrar basýldý. Keþke herkes bu bereketli evrad kitabýný aksatmadan okusa. Hazreti Ali'nin ömrü boyunca günlük evradýný hiç aksatmadýðý söylenir. Ona sormuþlar: "Nehrivan'da da mý?" "Evet, Nehrivan gecesinde bile!" demiþ. Benim rahmetli validem de sabahtan akþama kadar Büyük Cevþen'i bitirirdi de bana, "Baþka okuyacaðým bir þey var mý?" diye sorardý.

 

Evrad u ezkarda bu ciddiyet olursa kim bilir gün gelir büyük zatlarýn duyduðu þeyleri duyarsýnýz? Ýmam Þâzilî, Ahmed Bedevî gibi zatlar namazda "Sübhane rabbiye'l-azim" dedikleri zaman bütün zerrat-ý kâinatý mülahazaya alarak söyleme seviyesine çýkmýþlardý. Adeta bütün kâinat onlarýn dilleri ile tesbihat yapýyor gibi bir his bu. Nitekim Üstad'ýn, yakýn talebelerinden bazýlarýna yýllar ve yýllar sonra, "Kardeþim! Ben de Hasan Þâzilî gibi kâinatýn her bir zerresinin tesbihatýný duyabiliyorum artýk." dediði nakledilir. Fakat bu iþ, gayret ve mücahedeyle birlikte Allah'a tam teveccühe baðlýdýr.

 

Allah Resûlü (sallallahu aleyhi vesellem) bir sahabiye bir gün "Ýmanýn hakikati nedir?" diye sorar. Sahabi hiç tereddüt etmeden, "Ben kendimi her gün Cennet ve Cehennem'i müþahede ediyor gibi, mele-i âlânýn sakinleriyle beraber olur gibi hissediyorum." diye cevap verince Efendimiz (sallallahu aleyhi vesellem) takdir hisleri içinde bu sahabiye: "Sen gerçekten inanmýþsýn." der.

 

Evet, herkes ama özellikle turnikeye önce girenler Cenab-ý Hakk'ýn geçmiþte kendilerine ihsan ettiði nimet-i sabýka adýna evrad u ezkar hayatlarýna çekidüzen vermeliler, bir disiplin getirmeliler. Kaldý ki bu, kulun Allah'la, Allah'ýn kuluyla olan münasebeti adýna bir ölçüdür.

 

DUA, ARAMIZDAKÝ EN KUVVETLÝ BAÐDIR

 

Ýslam tarihine baktýðýnýzda günde farz namazlarýna ilaveten 100 rekât nafile namaz kýlan, Ramazan orucuna ilaveten savm-ý Davud tutan, zekât denince kýrkta biri yeterli görmeyip ihtiyacýndan fazlasýný infak eden, gece gazelhanlarý adýný almaya layýk sabahlara kadar hiç uyumadan evrad u ezkar okuyan nice insanlar görürsünüz. Nedir bu insanlarýn hareket noktasý? Ýhtimal bunlar, Kur'an'ýn namaz kýlýn, oruç tutun, zekât verin emrini mutlak emir olarak anlamýþ ve ona göre yasamýþlardýr.

 

Evet, ibadet ü taatte sýnýr yoktur. Herkes, içinde bulunduðu konuma ve þartlarýn müsaitliðine göre durumunu ayarlamalý ve yapabildiðince ibadet ü taat yapmalýdýr. Bakýn bir sahabi "Ya Resûllallah! Sana günde þu kadar salâvat getiriyorum." deyince, Efendimiz, "Güzel ama daha çok olsa iyi olur." buyuruyor. Buradan hareketle bugün bana birisi gelse ve dese ki: "Günde 100 rekât namaz kýlýyorum." "Güzel ama daha fazla kýlsan daha iyi olur!" derim.

 

Allah, mü'minlerin birbirleri ile bünyan-ý mersus (sarsýlmaz bir duvar) olmasýný emrediyor. Ben bu emrin bizler tarafýndan tam anlamýyla gerçekleþtirildiðini zannetmiyorum. Devr-i saadette Hazreti Ebu Bekir ve Hz. Ömer, aralarýndaki bir meseleden dolayý hafifçe birbirlerini kýrmýþlar ve hemen ardýndan her ikisi de Allah Resûlü'ne (sallallahü aleyhi vesellem) ayrý ayrý gelerek "Hata bende" demiþ ve özür dilemiþlerdir. O sarsýlmaz duvarý oluþturmak için birbirimize sarsýlmaz baðlarla baðlanmamýz gerekir. Bu baðý oluþturan en önemli unsur da duadýr. Her gün evrad u ezkarýmýzý okurken dünyanýn dört bir tarafýndaki kardeþlerimizi de dualarýmýza dâhil edersek bünyan-ý mersusu gerçekleþtirebiliriz.

 

Bütün bunlar peygamberane bir azim ve irade istiyor. Zaman bunu gerektiriyor. Ýnsanýn en az gördüðü þey kendisidir. Onun için sýk sýk aynaya bakmak lazým. Sahabenin o derin anlayýþý içinde birbirimizin elinden tutup; "Teâlev nü'min saaten! - Gelin bir süre iman edelim!" dememiz, imanî meseleleri sürekli müzakere ederek imanda, marifetullahta, muhabbetullahta ve mehâfetullahta derinleþmemiz lazým. Zira mücerret imanla günümüzün inhiraflarýndan kurtulmak imkânsýzdýr.

 

Hâsýlý; her þeyimizi sohbet-i Canan'a baðlayýp, ihlâsla O'nun rýzasý istikametinde hareket edersek þaþýrmayýz. Üstad, ihlâsla yapýlan hizmetin ikiye katlandýðýný anlatýyor. "Ýhlâsla çalýþýrsanýz beni de ihlâsa muvaffak kýlarsýnýz." sözleriyle ehl-i keþfin müþahedesine göre 40 vefiyattan ancak birinin kurtulduðu dehþetli bir dönemde bizlere sarsýlmaz ölçüler veriyor.

 

Kýsacasý; iþ çetin, yol uzun, menzil uzak, tuzak çok. Allah muînimiz ola.

 

ÖZETLE:

 

1- Herkes ama özellikle turnikeye önce girenler, Cenab-ý Hakk'ýn geçmiþte kendisine ihsan ettiði nimet-i sabýka adýna evrad u ezkar hayatlarýna çekidüzen vermeliler.

 

2-Ýbadet ü taatte sýnýr yoktur. Herkes içinde bulunduðu konuma ve þartlarýn müsaitliðine göre durumunu ayarlamalý ve yapabildiðince ibadet ü taat yapmalýdýr.

 

3-Her gün evrad u ezkarýmýzý okurken dünyanýn dört bir tarafýndaki kardeþlerimizi de dualarýmýza dahil edersek bünyan-ý mersusu gerçekleþtirebiliriz.

 

 

Fethullah Gülen, Zaman, 26.06.2009