Zaferi siz mi kazandýnýz, Allah mý ihsan etti?

[Gast]

Gazneli Sultan Mahmud Han, Ýslam’ý yaymak için Hindistan'a 18 sefer düzenlemiþti. Bu seferlerden birinde çok þiddetli bir direnme ile karþýlaþýnca, zafere kavuþacaðýndan þüpheye düþmüþtü. Tam bu zor durumda iken Allahü teâlâya þöyle yalvardý:

"Ya Rabbi, bu savaþtan galip çýkarsam, þahsýma düþecek bütün ganimetleri yoksullara daðýtacaðým."

 

Neticede Sultan Mahmud galip geldi ve çok kýymetli ganimetlere sahip oldu. Gazne'ye döndüklerinde kendine düþen bütün ganimetleri yoksullara, muhtaçlara daðýtmaya baþladý. Fakat bazý vezir ve komutanlar araya girip, "Aman Sultaným ne yapýyorsunuz, bunca deðerli ganimetler, altýnlar, inciler daðýtýlýr mý? Hem onlar bunlarýn kýymetini bilmez" diyorlardý.

 

Sultan Mahmud bunu Allahü teâlâya verdiði sözün gereði olarak yaptýðýný, kendisi için bir adak olduðunu söyledi ise de, adamlarý yine ýsrar edip;

"Önemsiz olanlarý daðýtýn, deðerli olanlarý hazineye ayýrýn, bütün memleketin bunlara ihtiyacý var, sevabý ise belki daha çok olur" dediler.

 

Sultan Mahmud düþündü. Âlim bir zata durumu anlatýp fikrini sordu. O büyük zat þöyle dedi:

"Sultaným bunun çaresi kolay. Eðer Allah’ýn izni olmadan zaferi siz kazandýysanýz, bir daha Ondan bir isteðiniz olmayacaksa sözünüzde durmanýz gerekmez. Ama bu zaferi size Allahü teâlâ ihsan ettiyse, yine Ona ihtiyacýnýz olacaksa, verdiðiniz sözde durmanýz, adaðýnýzý yerine getirmeniz, ganimetleri yoksullara daðýtmanýz gerekir."

 

Sultan Mahmud tevbe etti, (Zaferi elbette Allahü teâlâ ihsan etti) dedi, sözünü yerine getirdi, kendine düþen ganimetlerin hepsini yoksullara daðýttý.