Rahmetli Cevdet abim okudugu ezgi

[derguiz]

 

 

Kendisi 10 yil yakin muhterem Mustafa sungur abimizin yaninda kalip filinpinlerde hizmete bulunuyordu ve orda bir saldirida sehitlik mertebesinde ulasti 32 yasinda allah rahmet etsin hafizi kuran idi....

 

 

http://www.youtube.com/watch?v=sNlFFKaitfc

[Nur Efsan]

Evt, bende dün duydum abinin vefat ettigini.

Allah rahmet eylesin, Peygamberimize sav ve sevdiklerine,

hizmet ettiklerine kavusmayi ve yanlarinda ikamet etmeyi nasip etsin.

[Selim]

inna lillahi ve inna ileyhi raciun

[derguiz]

Şehit edilen Baybara'nın görüntüleri

 

BM temsilcisi Prof. Phillips şehit edilen Kur'an ve Risale-i Nur gönüllüsü Cevdet Baybara için taziye mesajı yayınladı. Baybara'nın Filipinler'de yaptığı çalışmalar sırasında çekilen görüntüler de haberde...

 

http://video.haber7.com/play.video.php?id=7132

 

allah c.c ebeden razi olsun...

[derguiz]

Filipinlerdeki hizmetin baslangici....

 

FÝLÝPÝNLER -2-

 

…

Filipinlere ilk gidiþimiz…

 

Filipinler uçaðýmýzý bekliyorken Malezya-KL-Havaalanýnda “Muhakkak ki imân edenler ve Allah yolunda hicret edip cihad edenler var ya, iþte onlar Allah’ýn rahmetini ümit ederler. Çünkü Allah Gafur’dur, Rahiym’dir[1]” ayetini okuyordum…

Þehid Cevdet Abi bizleri gözü yaþlý baðrýna bastýktan sonra bir ayet okudu. Sizlere dedi, Yakup’un evlatlarýna verdiði tavsiyeyi öðütlüyorum:

 

“Sonra (Yakup) dedi ki, ey oðullarým! (Mýsýr’a) tek bir kapýdan girmeyin, ayrý ayrý kapýlardan girin (ki nazar deðmesin)! Bununla beraber, Allah’tan gelecek hiçbir þeyi sizden def edemem. Hüküm ancak Allah’ýndýr. O’na tevekkül ettim. Tevekkül edenler de ancak O’na güvenip dayansýn.” Sizler Manila’ya vardýðýnýzda ayrý ayrý kapýlarý kullanarak gümrükten geçin.

 

Ve Manila’dayýz. Alabildiðimiz kadar muhtelif dillere tercüme edilmiþ Kur’ân‘lar, Ýslam ilmihalleri, risaleler almýþtýk. Havaalaný dýþýnda tanýþtýðýmýz bir rehber bize yardýmcý olmaya baþladý, önce otel rezervasyonu yaptý, sonra bir taksi getirtti.

 

Ertesi sabah evvela katedrale gittik, burada kardinal (Katolik mezhebinde ülke sorumlusu, diyanet iþleri baþkaný seviyesinde) ile görüþmek istedik, çok ihtiyar ve hasta olduðundan görüþemeyeceðini söylediler. Bizler ýsrarcý olunca, kendisinin mührünü taþýyan bir mektupla bizi oradan Rahipler Federasyonu Toplantýsý’na götürdüler. Kapýdaki genç papaz bizleri ve elimizdeki mektubu görünce hemen bizi kürsüye çýkardý. Önce bizi kardinalin gönderdiði papazlar zannetmisler. Yüzlerce rahip ve rahibe bizleri dinledi. Evvela Kur’ân’dan Meryem Suresi’ni okuduk. Akabinde Al-i Imran Suresi’nden okuduk.

 

Öðle namazý için Quiapo Bölgesi’ndeki camiye geçtik. Ýmam Nur Mamulawan ile tanýþtýk. Bu zat bizi 200 kiþinin ders aldýðý bir medreseye götürdü. Orada bir saat kadar öðrencilerle beraber sohbet ettik, sorularýný cevapladýk. Ýmamla beraber Dawa of Islamic Office denilen bir yere gittik. Þerif Süleyman Gonzalez namýnda bir yönetici ile tanýþtýk. Meþgul olduklarý islami hizmetlerden bahsetti, mesela 6 generalin müslüman olduðundan ve Muslim Elder Council diye bir organizasyon kurduklarýndan, bu organizasyonun da hükümet tarafýndan finanse edildiðinden bahsetti.

 

Türkiye’den geldiðimizden ve birçok dini yayýn getirdiðimizden bahsedince, kitap varsa bakabilir miyim dedi. 50-60 kitap arasýndan birisini seçip verdim. Heyecanla ayaða kalktý ve ‘Fesubhanallah, fesubhanallah, bu kitaptan senelerce evvel bir arkadaþýmdan almýþtým. Bu ‘A Guide For Youth-Genclik Rehberi- ‘ dün buraya bir genç geldi ve problemlerini anlattý.

 

Benim de bu kitap aklýma geldi. Ýçinde geçen hikayeleri ve hapishanelerde yazýldýðýný hatýrlýyorum.Dedim ki, o gence yarýn gel sana bir kitap vereyim, bir türlü bulamadým bu kitabý kütüphanemde. Fakat görüyorum ki, o kitabýn sahipleri kendileri gelmiþler kitaplarýný vermeye, fetebarekallah’ dedi.

 

Biz de Elhamdulillah dedik, bu ancak Rabbimizin bir lütfudur...

 

Akþama doðru Islamic Information Center’a gittik. Burada da bizi Ebu Ahmed Afgani isminde Filipinli bir müslüman karþýladý. Akþam namazýndan sonra sohbetimiz oldu. Sohbetin akabinde bu merkeze uzun zamandan beri gelip giden 11 katolik müslüman oldu. Ýhtida haberlerine susamýþlara ma-i zemzem gibi geliyor bu haberler, hamdolsun...

 

O günlerde gittiðimiz heryerde kerametvari çok hadisat yaþadýk. Bizler adeta bir gayeye sevkediliyorduk. Ýrademiz tamamen teslim olmuþ, aczimiz, cehlimiz bize kuvvetli birer þefaatci olmuþtu.

 

Gün içerisinde birçok cami, mescid, kilise, dini merkezleri vesaire ziyaret ediyor adeta uçuyorduk. Gece geç vakitte otel odasýna geldiðimizde Cevdet Aðabey’e telefon açtým. Gün içinde yaptýklarýmýzý, ihtida eden bahtiyarlarý, hüsn-ü kabul görmekliðimizi, Filipinliler‘in misafirperverliklerini tek tek anlattým. Heyecanla anlatýyordum.

 

O ise Isparta’nýn Barla köyünde olduðunu söyledi. Sonra ‘Ýþte bu…Ýþte bu kadar…Vallahi söyleyecek cümle bulamýyorum…Sizi tebrik etmek az, takdir etmek eksik, tebcil etmek nakis…Artýk ne diyeyim... Allah ecrinizi milyarlar katýyla versin…Ayný ilk defa asr-ý saadette Nur-u Hakk'ý uzakdoðuya götüren sahabilere, melekler ve Ýnd-i Rahman tarafýndan biçilen ecir misali, (Ahirzamanda olduðunuzu hesaba katarak) defterinize ecirler yazilsin… Amin...” diyordu. Bir ara “Dayanamýyorum…” dedi…Kýsýk kýsýk aðlýyordu...Barla‘daydý...

 

 

Kendisini toparlayýnca “Zerrat-ý vücudum titriyor þu an…Çok fazla konuþamayýþým ondan…Sizi alsam, baðrýma bassam, zerratimi zerratinize katsam…Siz olsam kýsacasý...diyecek çok þeyim var ve diyemiyorum…Nutkum tutuluyor… Her ne ise, bu da güzel bir fal-i hayr…Sesinizi ilk defa Barla’da duyuyorum...”

 

Bizim iktidar ve irademizin üstünde bir kulli irade ve herþeyi ihata eden bir kudret bizi bir gayeye sevkediyordu, biz bilmesek bile, o an anlayamasak bile…

 

Filipinler’de daha fazla kalamayacaðýmýzý anlamýþtýk. Hem paramýz bitmiþti, hem de baþka planlarýmýz vardý. Þunu anlamýþtýk…Filipinler munbit bir zemin ve ekilen tohumlar yemyeþil bitki örtüsü gibi yeþermeye çok musait…

 

Dönüyoruz Türkiye‘ye dedik Þehid Cevdet Hafýza.. .Bana þunlarý yazdý bu defa:

 

“Kahramanlarým; ýzdýrabsýz zafer olmayacaðýný bilenlerdeniz ama…Gel ki gönüle sor…Baþka yol yok…Sadece niyaz, elimizi açtýk, gözümüzü tek noktaya diktik ve aczin zirvesinde olduðumuz anlar misali muteveccih olmak için çýrpýndýk, Rabbimizi þah-damarýmýz kadar yakýn hissedip dedik ki,

 

 

 

Rahman ve Rahim olan adýna sýðýnarak;

Açtým iki elimi, kor gibi iki yaprak;

Bir edeb ölçeðinde umutlu ve utangaç;

Ýþte dünya önümde, benim ruhum sana aç;

Bu seðriyen ellerle Senden Seni isterim;

Senden Seni isterken, canýmdan çýkar tenim;

Kainat bir mozaik, herþeye sahip Allah;

Ey gizli ve aþikar, her derde Tabib ALLAH...

 

Ey gizli ve aþikar, her derde Tabib ALLAH…‘

 

Ve Hasan Feyzi Abi'nin cümleleri dökülüyor ruhumun zerrelerine, hem de yýkaya yýkaya, ýslata ýslata katre misal;

 

"Risale-i Nur'a sahip olanlardan hýrs ve hiddet zevale yüz tutar;

Zulmet ve þehvet erir; cehalet ve þekavet ateþi söner;

Tabiat uykusu azalýr; gaflet uykusu kalkar;

Kara ve çirkin, bozuk ve uyuþuk kanlar düzelir;

Nefes ve kalp iþler; Kan borularý birer mecra-i Nur olur;

Hubb-u Dünya ve meyl-i masiva kalmaz; Ene (Ben) ve Ente (Sen) gider;

Yetmiþ bin diye söylenen perdeler kalkmaya ve "Varlýk Daðý" delinmeye baþlar;

 

IRCii ILA RABBÝKi'den sesler gelir; Vuslat yolu açýlýr; Misk-u-Anber saçýlýr;

 

FEDHULI FI ÝBADÝ ile memur ve VEDHULI CENNETI niþaný ile mecur olur."

 

Bilemiyorum, iþte hal-i melalim…Sizden de baþka kimsem yok ki yazayým…Ve dayanamadým, yazdým…

 

Süreyyayý süpürge yapacak deðilim…Ancak, ruhum Zuhal'i omuzlamýþ meleði arkadaþ edinmek istiyor; Asuman'ý evim; sistemleri odalarým, Mars'ý da Nur'u okuduðum sandalyem kýlmak gibi acib bir fýrtýna, garip bir heyulanýn içinde gidip geliyorum… Eðer felek bir gün cana kýymaz ve film orta bir yerde kopmazsa...

 

Kemal-i lezzetle okuyacaðýmýz Lahikanýzý iþtiyakla, hasretle gözlüyor; kemal-i ferah ve yeni bir devrenin açacaðý kemal-i sevki bekliyor, o kýymettar ruhunuzu baðrýma basýyor, ellerinizden pür tazim ile öpüyor, affýmý rica ediyorum…

 

Sen olan Ben Riza Cevdet.

 

Sabah erken saatte havaalanýna geldik. Rehberimiz de uðurlamaya geldi bizi... Ayrýlacakken baktýk aðlýyor, sonra “Beni býrakýp nereye gidiyorsunuz” dedi. Yanýmýzda kalan kitaplardan verdim. Ve kerhen de olsa Manila’dan ayrýldýk…

 

Not: Gelecek yazýmda rehberimizin hidayetini ve Filipinler‘e tekrar dönüþümüzden bahsedeceðim inþaAllah…

 

M. Rýza DERÝNDAÐ / Filipinler / Haber 7