Leylâ ile Mecnûn (Iskender Pala)

[carpe_fortunam]

http://www.kitapci.nl/dilara-tr/images/12460308071304-Leyla-Ile-Mecnun.jpg

 

 

Bir bütün idim ben Leylâ ile. Sense Leylâ’yím diyorsun. Sen Leylâ isen eger; beni yakmaya hayalin yeter, takatim yok sana kavusmaya.

Varlígí olmayan bir zerreye aynadan ne fayda? Caním gideli hayli zamandír, cismindeki bir baska candír; bir özge candír.

 

Sensin beni benden ayíran, uzaklastíran. Ben yokum, senin tecellin var. Vuslatínín agír yükünü kaldíramam ki. Önceleri sen vardín, simdi ben yok oldum. Manevi dünyamda dostum daima sensin.

Dís görünüse deger verme bahsi ortadan kalktí artík. Gönül çok önceleri sana kostu caním seninle gitti.

 

Simdiki caním Leylâ’ya degil, Mevlâ’ya yönelik.

 

Bir’lik yolunda seninle olmam, yanarím. Simdi, gözümün nuru, gönlümün aydínlígí!...

Ben maskaralíga nam salmísím nam salmísím bari sen bu yola girme. Içinden çíkma namus perdesinin.

 

Mecnun olan benim; bana yarasír delilik, kínamíslík.

 

Simdi git, ask töresini, âsíklík gelenegini, masuk gidisatíní bozma. Gir simdi, ey vefalí! Açtírma kötü söz arayanlarín dudaklaríní; sakíz verme dedikodu arayanlarín agízlarína. Beni aramaya çíktígíní âleme bildirip deliligine ferman yazdírma. Kimse seni burada görmeden git.

 

Ben ki varím; sen içimdesin, bunu bil!...