İsmail Biçer - Miraç Bahri

[61Trabzonlu]

 

Söyleşirken Cebrâil ile kelâm

Geldi Refref önüne verdi selâm.

Aldı ol şâh-ı cihânı ol zamân

Sidre'den gitti ve götürdü hemân

Bir fezâ oldu o demde rû-nümâ

Ne mekân var anda, ne arz ü semâ

 

Kim ne hâlidir ne mâlî ol mahal

Akl ü fikr etmez o hâli fehm ü hal

Ref' olup ol şâha yetmiş bin hicâb

Nûr-ı tevhîd açdı vechinde nikâb

Her birisinden geçerken ilerü

Emr olurdı, "Yâ Muhammed, gel berü"

 

Âşikâre gördü Rabbü'l-İzzetî

Âhiretde öyle görünür ümmeti

Dedi kim matlûb ü maksûdün benem

Sevdiğin cân ile mâbûdün benem

Gece gündüz işler isyân kamû

Korkarım ki yerleri ola tamû

 

Yâ İlâhî, hazretinden hâcetim

Bûdurur kim ola makbûl ümmetim"

Ya Rasulallah

Hak-Teâlâdan erişdi bir nidâ:

Yâ Muhammed ben sâna kıldım atâ

Ümmetini sâna verdim ey habîb

Cennetîmi anlara kıldım nasîb

 

Zâtıma mir'at edindim zâtıni

Bîle yazdım âdım ile âdıni

Gel habîbim sâna aşık olmuşam

Cümle halkı sâna bende kılmışam

Ümmetin olduğumuz devlet yeter

Hizmetin kıldığımız izzet yeter!"

 

Yâ İlâhi, saklagıl îmânımız

Verelim îman ile tâ cânımız

Afvedüb isyânımız kıl rahmeti

Ol habîbin yûzü sûyû hörmeti

Sâna lâyık kullarınla hemdem et

Ehl-i derdin sohbetine mahrem et

 

Hem Süleymân-ı fakîre rahmet et

Yoldaşın îmân makâmın cennet et

Yâ İlâhi, kılma bizi dâllîn

Bu dûâya cümleniz deyin âmîn

Ümmetinden râzı olsun ol muîn

Rahmetullâhi aleyhim ecmâin.

Bearbeitet 6. Juni 2012 von 61Trabzonlu