carpe_fortunam Geschrieben 26. Februar 2010 Teilen Geschrieben 26. Februar 2010 umarim hacivat ile karagöz oyunundaki sahsiyetleri ve onlarin essiz güzel sivelerini biliyorsunuzdur - simdi sizlerle benim en cok sevdigim bir oyunu paylasmak istiyorum (bendeniz video görüntülerinden "transkription" yapmaya calismistir ) iyi okumalar ve gülemeler (insaAllah hayal gücünüz kuvvetlidir de sahneleri kafanizda canlandirirsiniz!) derdi veren Allah, dermanini, caresini de verir diyelim ve baslayim! Hacivat Doktor Sahne 1: Karagöz ve Hanimi: (Karagöz hasta bir halde hamininin yanina gelir) Kadin: „Karagözüm, carsiya cikmiyor musun?“ Karagöz: „Bugün cikmayacagim. Hastayim.“ Kadin: „Olur mu? Bugün komsu kadinlar gelecek.“ Karagöz: „Yahu, ben hastayim diyorum, sen mahallenin kadinlariyla eglence düzenliyorsun.“ Kadin: „Aa! Öyle deme Karagözüm, hem carsiya cikinca bir doktora görünürsün.“ Karagöz: „Doktorun bildigini bizim Hacivat da bilir. Gecen bir kitap almis, icinde bütün hastaliklar yaziyormus. Ondan okuyup bütün mahelleyi tedavi ediyormus.“ Kadin: „Deme Allah askina! Bizim arka bahcedeki komsunun anadan dogma gözleri görmüyormus. Her doktora göstermisler. Bir de Hacivat baksa. Sevaptir. Belki bir kösesinde yaziyordur kitabin.“ Karagöz: „Ben simdi kendi hastaligima derman bulayim da ondan sonra bakariz. Hadi ben gidiyorum.“ Kadin: „Güle güle Karagözüm.“ Sahne 2: Karagöz ve Tuzsuz Deli Bekir: (Karagöz caddede yavas yavas yürür) Karagöz: (kendi kendine) Bakalim bizim Haci Cavcav bizim hastaliktan anlayacak mi...? (Karsidan üzgün bir halde Tuzsuz Deli Bekir gelir) Bekir: „Merhaba baba!“ Karagöz: (kendi kendine) „Buna ne olmus yahu...?“ Bekir: „Hakkini helal et!“ Karagöz: „Aman evladim! Bu helallik de nerden cikti?“ Bekir: (üzgün) „Ben gidiyorum baba!“ Karagöz: „Sakin bir yere gitme! Seni bu suratla yedi mahalleden kovarlar yahu!“ Bekir: „Ben öbür dünyaya gidiyorum baba!“ Karagöz: „Hayrola evladim? Bu dünyanin dibi mi cikti?“ Bekir: (aglamakli) „Aaah inan baba, öbür dünyaya gidiyorum...“ Karagöz: „Evladim, sen bu kafayla evinin yolunu bulamazsin – öbür dünyayi nasil bulacaksin?“ Bekir: „Babaaa! Anlamadin galiba, ben ölüyom, ölüyom!“ Karagöz: „Bunu da nerden cikardin yahu?“ Bekir: „Hacivat söyledi. Kitaptan okudu.“ Karagöz: „Hacivat mi? Ne dedi?“ Bekir: „Verem olmusum ben baba!“ Karagöz: „Hadi sen eve git. Ben o kitaba bir daha bakayim.“ Bekir: „Olur baba. Haydi eyvallah.“ Sahne 3: Karagöz ile Temel Reis (Karagöz yavas yavas devam yürür ve kendi kendine konusur) Karagöz: „Aceba sahiden verem mi olmus? En iyisi gidip Hacivat´a sorayim. Bu gelen de kim yahu?“ (Karsidan üzgün bir sekilde Temel Reis gelir) Karagöz: „Vay canina! Bizim karadenizliymis. Bu ne hal evladim? Dünyadan bezmis gibisin? Temel: „Oyle mu görunirum?“ Karagöz: „Bilmem, öyle görünüyor gibisin.“ Temel: „Uyy! Demek dogri! Ben babamin yanina gidecegum.“ Karagöz: „Baban nerede?“ Temel: „Babam öbir dünyadadur. Ben de gidecegum.“ Karagöz: „Yav, millet öbür dünyaya kafayi takmis. Sana da mi Hacivat söyledi?“ Temel: „Ühü, ühü, Hacivat söyledi. Kitaptan okidi daa!“ Karagöz: „Peki rahatsizligin neydi?“ Temel: (heyecanli ve hizlica anlatmaya baslar) „Valla Karagöz baba, sagimdan girii, solumdan gecii, yürigii yürigii birden duriii. Bir bakaysun ayagumda, bir bakaysun basumda. Uyy demeye firsat bulamadan hup karnumda, hup belumde! Bir bakaysun kolimda, bir bakaysun elimde, bir...“ Karagöz: „Dur yahuu! Yavas konus! Ne dedi, ne dedi?“ Temel: „Cigerinde pulut var dedi.“ Karagöz: „Yagmur yagacak desene.“ (güler) Temel: „Ne o, hava mi bozdi?“ Karagöz: „Cigerimde bulut var demezler, duman var derler, duman!“ Temel: „Hepsi birdur da! Kisacasi veremdur.“ Karagöz: „Sana da mi verem dedi??“ Temel: „Uyy, sana da mi verem dedi?“ Karagöz: „Hadi, hadi, sen evine git bakalim. Ben Hacivat´a ugrayip su kitaba bir bakayim.“ Temel: „Aman iyi bak Karagözüm. Ben eve gidiyrum.“ Karagöz: „Güle güle, güle güle. (kendi kendine) Bu Hacivat´in kitabi beni de meraklandirdi. Ben bir an evvel gideyim de göreyim su kitabi.“ Sahne 4: Karagöz ve Esmeroglan (Karsidan üzgün bir sekilde Esmeroglan gelir) Esmer: „Ah aaaaaaaahh!“ Karagöz: „Ne o Esmeroglan, selam sabah yok mu?“ Esmer: „Yoh! Men öliyemm!“ Karagöz: „Allaaah! Bir yolcu daha!“ Esmer: „Men hasta. Ana yooooh, baba yoh, kari yoooh, cocuh yoh. Mene kim baha?“ Karagöz: „Sen de Hacivat´a gittin galiba?“ Esmer: „Hee. Sen nerden bilirsin?“ Karagöz: „Ben bilirim. Ne dedi sana?“ Esmer: „Gözlerime bahti vah vah dedi. Agzima bahti eyvaaaah! dedi. Karagöz: „Eee?“ Esmer: „Kuru yeme, sulu yeme. Yagli yoh, yagsiz yoh. Sicah yoooh, soguh yooh!“ Karagöz: „Demek perhiz dedi.“ Esmer: „Yooh perhiz demedi – verem dedi.“ Karagöz: „Yaaaa, demek sana da verem dedi. Hadi sen eve git. Ben Hacivat´a bir ugrayayim, o kitaba bir de ben bakayim.“ Esmer: „Eyi, men gidirem.“ Karagöz: „He he, git git. Hadi güle güle.“ Sahne 5: Hacivat ile Karagöz: Karagöz: „Ha iste Haci Cavcav´in evine geldik. Huuuu Hacivaaat!“ Hacivat: „Hosgeldin Karagözüm! Nasilsin, iyi misin?“ Karagöz: „Görmüyor musun Haci Cavcav, belli degil mi?“ Hacivat: „Canim, nerden belli olacak?“ Karagöz: „Halen benim rahatsizligimi bir bakista anlamadin mi?!“ Hacivat: „Öyle deme Karagözüm. Sen bana rahatsizligini söyle, ben de senin hastaligini bulayim.“ Karagöz: „Yahu, ben söyledikten sonra, sen ne bulacaksin??“ Hacivat: „Efendim, sen sikayetlerini söyleyeceksin, ben sana hastaliginin ne oldugunu söyleyecegim.“ Karagöz: „Yaaa, demek öyleeee...!“ Hacivat: „Elbette öyle! Anlat bakalim.“ Karagöz: „Anlatayim. Öksürük var. Ates var...“ Hacivat: „Disari cikiyor musun?“ Karagöz: „Iyi havalarda cikiyorum.“ Hacivat: „Yahu, öyle degil Karagözüm. Yani, tuvalete gidiyor musun?“ Karagöz: „Canim, sana ne bundan?!“ Hacivat: „Hastaligini bulacagiz ya!“ Karagöz: „Tuvaletle hastalik bulunur mu yahu?!“ Hacivat: „Sen benim sordugum soruya cevap ver.“ Karagöz: „Peki o zaman. Gidiyorum.“ Hacivat: „Sík sIk mi?“ Karagöz: „He?“ Hacivat: „Sik sIk mi?“ Karagöz: „Hopppalaaaa!“ Hacivat: „Canim, sIk sIk mi Karagözüm?“ Karagöz: „Sík sik!!! Evdekiler tuvalete girmeye sira bulamiyorlar. Hehe (güler), komsuya gidiyorlar.“ Hacivat: „Canim o kadar sík sík gitme!“ Karagöz: „Olur, olur!“ Hacivat: „Peki, baska sikayetlerin var mi?“ Karagöz: „Var! Bitisikteki komsular bizim bahceye cöp atiyor!“ Hacivat: „Canim, öyle degil! Hastaligindan sikayetin var mi?“ Karagöz: „Ha evet! Aha suramda bir agrim var.“ Hacivat: „Tamam, anlamistim zaten. Kitaba göre sen verem olmussun.“ Karagöz: „Deme yahuu! Eyvaaah! Caresi ne?“ Hacivat: „Kitaba göre caresi yok Karagözüm. Cok ilerlemis bu!“ Karagöz: „Ilerlemis mi?! Yani ben simdi ben ölecek miyim?“ Hacivat: „Öyle görünüyor Karagözüm...“ Karagöz: „Ben simdi ölecek miyim Haci Cavcav??“ Hacivat: „Evet. Ölmeden evvel ne dilegin varsa onlari yap Karagözüm.“ Karagöz: „Iyi öyleyse. (Hacivati döverek) Al sana, al bakalim!“ Hacivat: „Ah, ahhh! Vurma Karagözüm!“ Karagöz: „Al sana bir tane daha! Hattâ bir kac tane daha!“ Hacivat: „Vurma! Vurma!!!“ Karagöz: „bu dünyada ne dilegin varsa yap dedin ya? Al sana al!! bu dünyada sana iyi bir dayak atmaktan baska bir dilegim yok benim!“ (hala vurur) Hacivat: „Aman, off! Ben kacayim barii!“ (Hacivat kosar adimlarla gider) Karagöz: „Seni gidi doktor bozuntusu! Yarim hoca dinden, yarim doktor candan eder derler. Sen de milleti candan mi edeceksin yahu? Bu dayagin acisiyla bir daha almazsin o kitabi! Bende gideyim de o zavallilari sevindireyim bari. SON Zitieren Link zu diesem Kommentar Auf anderen Seiten teilen Mehr Optionen zum Teilen...
Empfohlene Beiträge
Dein Kommentar
Du kannst jetzt schreiben und Dich später registrieren. Wenn Du ein Konto hast, melde Dich jetzt an, um unter Deinem Benutzernamen zu schreiben.