Bencillik Girdabý

[Adem]

 

 

Ýnsana bahþedilen benlik emaneti, en büyük gerçeði tanýyýp bulma yolunda ona verilmiþ mukaddes bir armaðandýr; vazife biter bitmez de taþa çalýnýp kýrýlmasý gerekli olan bir armaðan. Böyle yapýlmadýðý takdirde o, kabarýr, þiþer ve sahibini yutacak bir ifrit hâline gelir. Fert, onunla Yüce Yaratýcý’yý, O’nun kudretinin, ilminin, iradesinin sonsuzluðunu; eksiklik ve kusurlarýn O’nun semtine sokulamayacaðýný idrak edecek, sonra da sînesinde tutuþturduðu mârifet ve muhabbet ateþiyle benliðini eritip bitirecek; sadece Yüce Yaratýcý’nýn varlýðýyla bakýp görecek, O’nunla düþünüp O’nunla bilecek ve sadece O’nunla soluklanacaktýr.

 

Hep bencil olarak kalýp gitme, Hakk’ý görüp bilememenin, sonsuzluk yolunda mesafe alamamanýn ve gözleri baðlý, ayný yerde dönüp durmanýn ifadesidir. Devamlý benlik hesabýna düþünenler, benlikle oturup kalkanlar ve aradýklarýný “ego”nun karanlýk atmosferinde arayanlar, yýllarca dere-tepe demeden aþýp gitseler de, bir çuvaldýz boyu yol alamazlar.

 

Yapýlan iþler, iþlerin en aðýrý, en yorucusu dahi olsa, benlik hesabýna yapýldýðý takdirde kat’iyen fazilet vadetmez ve Ýlâhî Dergâh’ta kabul göremez. Kendini aþamamýþ, benliðine býçak çalýp parçalayamamýþ, basireti baðlý kimselerin ötelere doðru her hamlesi bir avunma ve aldatmaca, her fedakârlýðý da bir akýlsýzlýktýr.

 

Bencillik, þeytanî bir sýfat olduðundan, ona kapýlanlarý, þeytanýn âkýbetine uðratacaðýndan þüphe edilmemelidir. Þeytanýn mazeret ve müdafaalarý bile, güm güm birer benlik melodisidir. Âdem Nebi (as), ufkunun karardýðý bir anda, gözyaþlarýndan yepyeni bulutlar meydana getirerek onunla gönül ateþini, hasret ateþini söndürmeye çalýþmasýna karþýlýk; Ýblis, her kelimesi gurur ve inat, her ifadesi küstahlýk sayýlan mazeretler sayýp döküyordu...

 

Benliðin ilimden kaynaklananý, servet ve iktidarla ortaya çýkaný, zekâ ile, cemâl ile þiþip büyüyeni ve daha birçok çeþidi vardýr... Bu sýfatlardan hiçbiri, insanýn zâtî malý olmadýðýndan, bu husustaki her iddia, hakikî Mal Sahibi’nin gazabýna bir vesile ve dâvetiye sayýlmýþ ve bu maðrur ruhlarýn helâkiyle neticelenmiþtir.

 

Ferdin þahsî dünyasýný tesir altýna alan “ego”, bir cemaat benliðiyle de omuz-omuza verince, bütün bütün devleþir ve mütecaviz bir ifrit hâline gelir. Artýk böyle azgýnlaþmýþ bir ruhun elinde en hayýrlý þeyler dahi simsiyah bir bulut kesilir ve etrafa gülle, bomba yaðdýrmaya baþlar. Evet, böylelerinin elinde ilim, bir yalancý ýþýk; servet, çalým ve cakaya vesile; gönül, bir çýyan yataðý; cemâl, çevreye ekþilik saçan bir gam sayfasý; zekâ, baþkalarýný hafife alan uðursuz bir þaklaban hâlini alýr.

 

Öteden beri maddeci felsefe, benliði; peygamberlik de, hakký ve mahviyeti temsil etmiþtir. Evvelkilerin yolunda þüpheler, tereddütler, aldatmalar, þiddet ve hiddetler; aysberglerin birbiriyle çarpýþmalarý gibi korkunç müsademelerle daðýlýp parçalanmalarýna karþýlýk; ikincilerin yolunda aydýnlýklar, gönül inþirahlarý, birbirinin imdadýna koþmalar ve birbirini desteklemeler vardýr.

 

Her fýrsatta kendini etrafa anlatma ruh hâleti, o kimsede bir eksiklik ve aþaðýlýk duygusunun ifadesidir. Böyleleri, iyi bir ruh terbiyesiyle varlýklarýný gerçek Mal Sahibi’ne feda edecekleri güne kadar da bu durum sürer gider. Bunlarýn her iþi bir çalým, her ifadeleri gürül-gürül benlik, her mahviyet tavrý ve tevazularý da ya bir riya ya da kendilerini baþkalarýna anlattýrabilme yatýrýmýdýr. Bin nefrîn hak bilmez bencillere!

 

Bencilin hakikî dostu olmadýðý gibi, vicdanî huzuru da yoktur.

 

sizintidan