Ey yolcu, sevgiye yürü!.. (Iskender Pala, Zaman, 20.07.2010)

[carpe_fortunam]

Ey yolcu, sevgiye yürü!..

Iskender Pala

 

Ilýk yaz akþamlarýnda, meþe dallarýnýn yapraklarý arasýndan göz kýrpan yýldýzlara doðru uçup gittiðimi düþünmek tekdüze ömrümün en heyecanlý eðlencesi haline gelmiþti.

 

Bahardan bu yana gözlerimi karanlýkta yýldýz aramaya alýþtýrmýþtým. Babamýn son günlerde iyiden iyiye artan dalgýnlýk hallerine aldýrmadan yýldýzlarýmý arýyordum. Hatta artýk cýrcýr böceklerinin yeknesak seslerine yetiþebiliyor, onlarýn her ötüþünde yeni bir yýldýza daha gidiyor, uçsuz bucaksýz göklerde bir yýldýzýmýn daha olmasýndan haz duyarak elimdeki çakýllardan birini daha yýldýz torbama dolduruyordum. Gece olup da sessizliðin en koyu vaktinde bir yýldýzda tek baþýna olmak ve her þeye hükmetmek bir çocuk için sultanlýk deðil de nedir!?..

 

Babam o gece her zamanki duraðanlýðýnýn aksine beni karþýsýna oturtup önemli þeyler anlatacaðýný söylemiþti. Ürpermiþtim. Her gecekinden farklý bir gece olacaðýný düþündüðüm için benliðime tesir eden bir titreyiþle ürpermiþtim. Henüz sekiz yaþýmdaydým ve çocuk ruhuma aðýr gelen hakikat adýna ürpermiþtim. Elbette cümlelerine yine "-Sevgiye yürü babacým, sevgiye yürü, ta ki hakikate eresin!" diye baþladý. Sonra tane tane ve emreder gibi söylemeye devam etti:

 

- Bütün inançlarýn temeli sevgidir. Her kim bir þey veya kimseyi severse ona inanmýþ, boyun eðmiþ, kulluk etmiþ olur. Kulluk, sevginin yedi derecesinden biridir ki ilk adýmda dostluðu baþlatýr. Bu dereceler ezelî ilgiden doðar, ilgiyi sevgi takip eder. Sonra tutku, aþk, þevk ve kulluk diye devam edip ebedî dostlukta nihayet bulur. Ýyi veya kötü, yararlý veya zararlý her tür sevginin bir etkisi, sonucu, meyvesi ve hükmü vardýr. Coþku, zevk, özlem, yakýnlaþma, ayrýlma, uzaklaþma, terk etme, sevinme, üzülme, aðlama, gülme... Hepsi sevginin etkileri ve halleridir. Kiþi sevgi basamaklarýnda sürekli bir kazanç ve güç kazanarak ilerlemelidir. Belli bir yol aldýktan sonra sevgi yüzünden aðlasa da, gülse de; sevinse de, üzülse de; hatta sýkýlsa yahut coþsa da bundan yarar görür. Nitekim sevgiden uzaklaþtýðý zaman bunun tersi olacak, her halden üzülecektir.

 

Babam sözlerine ara verip baþýmý okþadýðýnda, artýk sonraki cümlelerde edanýn deðiþeceðini, sohbetin bir vasiyete dönüþeceðini bilememiþtim:

 

- Hakikati sevmek, babacým, sevgilerin en güzelidir. Çünkü hakikat Mutlak Güzellik'ten doðar ve bütün güzeller O'nun güzelliðinden bir ilham taþýdýklarý için sevilirler. Hakikati ayýrt etmeyi bilirsen sevgiliye þirk koþmamýþ, sevgide ortak edinmemiþ olursun. Sevgiliyi sevmek, sevgilinin sevdiklerini sevmek, sevgili için ve sevgili yolunda sevmek, sevgiliyle birlikte sevmek, bunlarýn hepsi insanýn tabiatýna uygundur. Çünkü sevgiye ulaþmak zevk, ayrý kalmak acý verir insana. Sevgiyi bilen için zevk ile acý arasýnda fazla da fark yoktur. Sevgilinin hicranýný çekerek duyulan acý ile vuslatýndan alýnan lezzet arasýnda fark olmadýðý gibi. Bu yüzden bütün iþler sevgi ile baþlar. Hak olsun, batýl olsun her eylemin esasýný sevgi teþkil eder. Her olayýn ve her gayenin temelinde sevgi vardýr. Tabiatýnca yürüyen her hareketin özü sevgidir.

 

Babamýn sözlerini anlamakta zorlanmaya baþladýðýmý hatýrlýyordum. Bilmediðim bir dilden sýrlar aktarýyor gibiydi. Onun hiç bu kadar ciddi ve anlaþýlmaz konuþtuðuna þahit olmamýþtým. Ne kadar çok þey bildiðini görmekti belki beni hayretlere düþüren. Cümlelerini bir ayinde neþideler okur gibi aðýrlaþtýrarak kuruyor, karþýmda heybetle oturuyor, -belki de söylediklerinden dolayý ben her saniye onu daha heybetli görüyordum- ve yüzüme bakan gözleri sanki kalbime iniyordu. Her cümlesine kulak kesilmiþ ezberlemeye çalýþýyordum. Bazýlarýný yorumlayacak ve anlayacak kadar düþünemiyordum ama yine de hafýzama yerleþtirmek istiyordum. Dedim ya, babamý hiç böyle görmemiþtim. Görevini yapmak üzere bütün benliðiyle iþine kilitlenmiþ insanlarýn saygýnlýðýný taþýyordu üzerinde. Devam etti:

 

- Bir madde tabii olan merkezinden ayrýldýðýnda sevgiyle ayrýlýr ve oraya yine sevgiyle dönmeye çalýþýr. Ezelde harekete geçen eþya ebediyete sevgiyle yürüyecektir. Göklerde, yerlerde ve ikisi arasýnda ne varsa sevgiyle vardýr. Hatta içinde sevgisi yeþermeyince günah bile iþlenemez. Bunun içindir ki gerçek sevgiliye ulaþmaya engel olan her sevgi sahtedir. Dýþ yerine içi, suret yerine ruhu sevmek gerekir. Sevgi çoðalýnca korkak kalp cesaret bulur çünkü, aptal zihin cilalanýr, cimri el cömertleþir, kötü ahlak güzelleþir. Sevgi asillerin gönüllerine devadýr. Hayat ancak sevgiyle tatlýdýr ve sevgisiz dünyada hayat sürmek beyhudedir. Sen hayatýný sevgiyle doldurmaya, her dakikaný sevgiyle yaþamaya bak babacým!. Ve nefes aldýðýn her saniyede bir adým daha sevgiye yürü!

 

Babama söz verdim.

 

 

20 Temmuz 2010, Salý