Saidi Nursi ve Sinema (Ertugrul Özkök, Hürriyet, 30.11.2009)

[Webmaster]

Saidi Nursi ve Sinema

 

 

 

Ýstanbul’un en güzel sinema salonlarýndan birine gitmiþsiniz.

 

Elinizde popcorn.

 

Yeriniz G 16.

 

Yan koltuk, G 18, boþ.

 

Biraz sonra yaþlý bir adam gelip oraya oturuyor.

 

Baþýnda sarýk, giysileri farklý.

 

Biraz dikkatlice bakýyorsunuz, “Olamaz” diyorsunuz.

 

Koltuk komþunuz Bediüzzaman.

 

Yani Saidi Nursi.

 

Tabii bugün baþýnýza böyle bir þey gelmesi mümkün deðil.

 

Ama 1920’li 30’lu yýllarda Ýstanbul’da yaþayan biri olsaydýnýz böyle bir þeyle karþýlaþabilirdiniz.

 

¡ ¡ ¡

 

Zaman Gazetesi Genel Yayýn Yönetmeni Ekrem Dumanlý’nýn sinema üzerine yazýlarýný topladýðý kitabýný okuyorum.

 

En çok ilgimi “Sinemada akrep ve yelkovaný aþmak” (*) baþlýklý yazý çekti.

 

Bu yazýdan öðrendim ki, Saidi Nursi iyi bir sinema seyircisiymiþ.

 

Bunun üzerine Dumanlý’yý arayýp, hangi filmleri severdi diye sordum.

 

Hangi filmlere gittiði konusunda onda bilgi yoktu.

 

Biraz araþtýrdým ve Ali Murat Güven’in 26 ocak 2007 tarihli Yeni Þafak Gazetesi’ndeki bir yazýsýna rastladým.

 

Orada 1921 yýlýna ait bir anekdot var.

 

Saidi Nursi bir gün öðrencilerinden Molla Süleyman ile Ayasofya’da namaz kýldýktan sonra yakýndaki bir çayhaneye oturmuþ.

 

Çayýný içtikten sonra öðrencisine, “Haydi oðlum þöyle güzel bir film seyredelim” demiþ.

 

Öðrencisi de benim gibi þaþýrmýþ ve “Sinema mý” diye sormuþ.

 

Saidi Nursi’nin cevabý þöyle olmuþ:

 

“Bak Süleyman ben sinemaya baþkalarýnýn gittiði gibi gitmem. Ýbret için, dersler çýkarmak için film seyrederim”.

 

Birlikte Alemdar Sinemasý’na gitmiþler.

 

O yýllarda henüz yerli filmler baþlamadýðý için, sessiz yabancý filmler varmýþ.

 

Bu arada yazýda önemli bir ayrýntý var.

 

“Bediüzzaman birinci mevkiden iki bilet almýþ.”

 

Film arasýnda öðrencisine sormuþ.

 

“Anlat bakalým ne anladýn bu filmden?”

 

Öðrencisi “Hiçbir þey” demiþ.

 

Bediüzzaman bunun üzerine þunlarý söylüyor:

 

“Ýþte dünya da aynen sinema perdesine benzeyen bir yerdir. Kendisi sabit olmadýðý gibi, içindekiler de fani; hiç durmuyor, akýp gidiyor. Onun için dünya hayatýna hiç güvenme oðlum. Hayatlarýmýz izleðimiz bu film kadar kýsa ve geçicidir.”

 

 

 

Ertugrul Özkök, Hürriyet, 30.11.2009