Oruç tutmak kendini tutmaktýr (Mustafa Islamoglu, Yeni Safak, 03.09.2009)

[Webmaster]

Oruç tutmak kendini tutmaktýr

 

Ey oruç: Gel bizi tut!

 

Modern þehirler, açýndan ölmüþ ruhlar galerisidir. Fiyakalý bedenler, ölü ruhlara tabut olmuþtur. Kur'an böyleleri için “giydirilmiþ kalaslar” ifadesini kullanýr. O andan itibaren, insanýn 'insan' yaný ortadan çekilmiþ, 'beþer' yaný öne çýkmýþtýr.

 

Ruh için, 'ölüm' bir mecazdýr. Ruhlar ölmezler. Ama zaten, ölüm dediðimiz þey boyut deðiþtirmekten baþka nedir ki? Ölüm yokluk deðildir, ölüm intikaldir. Bu açýdan bakýnca ruhun ölümünden bahsetmek, týpký ruhunu yitirmiþ cansýz bir ceset gibi, hayatýn kadavralaþmasýný getiren bir ruh intikalinden bahsetmektir. Sadece intikalinden deðil, ayný zamanda “intiharýndan” bahsetmektir.

 

Açýndan ölecek kadar ruhu aç-susuz býrakmak, elbet bir intihardýr. Fiziki bir intiharýn sonucu cesedi mezara gömmektir, manevi bir intiharýn sonucu ruhu cesede gömmektir. Ruha mezar kýlýnmýþ bir cesedin, yemekhane, yatakhane, iþhane ve abdesane arasýnda hortum olmaktan öte yapacaðý bir þey yoktur. Böyle birinin hayattan anladýðý, ayný dünyayý paylaþtýðý diðer canlýlarla ortak olan biyolojik hayattýr. Böyle bir hayatýn derinliði yoktur. Çünkü dünya ile sýnýrlýdýr. Zaten, ceset tabutunda ruhun cenazesi, ancak öte yüzü olmayan tek dünyalý bir hayat anlayýþýyla taþýnýr. Yoksa bir insan cesedini ruhunun mezarý yapmaya nasýl razý olur?

 

Bu vahim akýbeti önlemenin yolu, ruhun açlýðýný fark eden bir kendindelik halidir. Ancak kendinde olanlar fark ederler ruhlarýn da acýkacaðýný ve susayacaðýný. Midenin açlýðýný beyne enzimler haber verir. Sahibini uyararak onu beslenmek için harekete geçmeye yöneltirler. Yani enzimler, bir tür iç “rasul”, yani “elçi”dirler. Onlar olmasaydý, insan kendi açlýðýndan haberdar olmazdý.

 

Allah'ýn Rasulleri olmadan da insan ruhunun açlýðýndan haberdar olamýyor. Onlar birer ruh enzimi görevi yapýyorlar. Ýnsana ruhunun açlýk ve susuzluðunu haber veriyorlar. Onu, ruhun gýdasýna yönlendiriyorlar. Onu, ruhu var eden ve kendi emrinde tutan Allah'ýn donattýðý mükellef “gök sofrasýna” davet ediyorlar. O sofra vahiyden baþkasý deðil.

 

Ýnsanoðlu, neyi yiyince hayat bulacaðýný, neyi yiyince hayatýnýn kararacaðýný o sofraya bakarak öðreniyor. Varlýðý, hayatý ve kendisini o sofra üzerinden okuyor. O sofraya bakýp, sofranýn sahibi ve kendisi hakkýnda bilgi ediniyor. O sofrada öðreniyor ruh ve onun halleri olan akýl, irade, bilinç, idrak ve izanýn nasýl beslenip büyütüleceðini, nasýl korunup kollanacaðýný.

 

Ramazan, gök sofralarýnýn tacý olan Kur'an vahyi kendisinde indirildiði için aylarýn sultaný oldu. Vahyin doðum ayýnýn oruç suretinde kutlanmasýnýn hikmeti, ruhlarýn da acýkacaðýný, hatta açlýktan kýrýlacaðýný fark ettirmektir.

 

Ruhun açlýðýný fark eden, hayatýn kadavralaþmasýna razý olmaz. Ýnsanýn kadavralaþmasýna razý olmaz. Kendisinin kadavralaþmasýna razý olmaz.

 

Aç ruhunu doyurmak için sahici beslenme kaynaklarý arar. Bu arayýþ onu kendi içine yöneltecek, kendi yüreðinin kapýsýna getirecektir. Tüm mesele de budur. Modern hayat, tüm unsurlarýyla, insanýn kendinden uzaklaþmasý üzerine kurgulanmýþtýr. Kýþkýrtýcý cazibesiyle insana kendini unutturmayý hedefler. Kendini unutan insan kendini tutamaz. Kendini tutamayanýn, kendini kaybetmesi mukadderdir.

 

Oruç tutmak, iþte bu yüzden kendini tutmaktýr. Ýnsan ne ziyan iþliyorsa hep kendini tutamadýðý için iþlemektedir. Tutamadýðý dilinin cezasýný, tutamadýðý elinin cezasýný, tutamadýðý nefsinin cezasýný, tutamadýðý içgüdülerinin cezasýný, tutamadýðý öfkesinin cezasýný çekmektedir.

 

Kendini tutmak, kendinden yana olmaktýr. Kendini tutaný, Allah'ýn da tutacaðý aþikârdýr. Kendini tutmayaný, Allah niçin tutsun? Kendini tutmak için kendine yönelenin, içinde ilk karþýlaþacaðý Zat, kendine þah damarýndan daha yakýn olandýr. O'nun farkýna vardýðýnda, fýtratýndaki kul olma ihtiyacýnýn gerçek adresini bulmuþ olacaktýr. Bu onu kula ve nefsine kul olmaktan koruyacaktýr.

 

Ýslam, iþte bunun için insanlýðýn ilk ve son sýðýnaðýdýr. Çünkü insân-ý kâmil (insân-ý mükemmel deðil) yetiþtirme potansiyelini o taþýmaktadýr. Ýnsanýn kadavralaþmasýný, ancak Ýslam önleyebilir. Kafirler istemese de, bu böyledir. Ýslam var olduðu sürece, hayata dair umutlar hep var olacaktýr. Hayatý içeriden savunan birileri hep var olacaktýr.

 

Müslüman dünyaya savaþ açan ve Müslümanlarý terörize eden egemen güçler, Ýslam'ýn ruhunu kurtarmaktan söz ediyorlar. Bu çirkin bir ikiyüzlülüktür. Ýnsanlýðýn ruhuna tecavüz edenlerin, Ýslam'ýn ruhunu kurtarmaktan söz etmeye haklarý yok. Kaldý ki onlar, insaný kadavralaþtýran bir geleneðin varisidirler. Kurtaracaklarsa, önce kendi ruhlarýný kurtarmalýdýrlar. Allah için oruç tutan bir tek Müslüman bulunduðu sürece, Ýslam'ýn ruhu yaþayacaktýr.

 

Ey oruç: Gel bizi tut!

 

 

Mustafa Islamoglu, Yeni Safak, 03.09.2009