Bir yemin töreninin anatomisi (Merve Kavakci, Vakit, 26.06.2009)

[Webmaster]

Bir yemin töreninin anatomisi

 

 

Haftaya damgasýný vuran geliþme; Belçika vatandaþý Mahinur Özdemir’in, Brüksel yerel meclisine seçilmesinin ardýndan katýldýðý yemin töreni oldu. Haliyle Türkiye’de herkes, on yýl öncesine geri döndü, bu satýrlarýn yazarý üzerinden yürütülen “baþörtüsüne ölüm” kampanyasýný böylece hatýrlamýþ oldu.

 

Telefonum Washington saatiyle gece yarýsýndan itibaren çalmaya baþladý, gün boyu ve ertesi güne uzanan saatlere kadar farklý yayýn organlarýna demeçler sebebiyle de meþgul kaldý. On sene önce bana hiç söz hakký vermeyen ve fakat benimle ilgili haberleri fabrike etmekte de bir an tereddüt etmeyen televizyon kanallarý, bu sefer merakla ne düþündüðümü soruyorlardý. Eh, ne de olsa bana karþý, birileri adýna yüklendikleri görev artýk sona ermiþ, saðcýsýyla-solcusuyla, medyasýyla, siyasetçisiyle baþörtülü milletvekilini Meclis dýþýnda býrakmayý baþarmýþlar, ondan negatif bir örnekleme çýkarmak adýna çoluðuma çocuðuma varana kadar linç kampanyasýný geniþ bir yelpazede tutmaya da özen göstermiþlerdi. Parmaklarýný dakikalarca çekmeden bastýklarý zilimiz, gecenin sessizliðini delen bir býçak, yüreðimize saplanan bir hançer gibiydi; o uzun, bitmez gecelerde. Güneþin hiç doðmayacaðýný sandýðýmýz o kâbus gecelerinde.

 

Kimin umrundaydý ki doksan küsur yaþýnda bir anneanne vardý bu evde veya zille yataklarýndan sýçrayan yedi ve sekiz yaþýnda iki ürkek yavru. Okullarýnda olanýysa hiç hatýrlamasak daha iyi...

 

Þimdi hepsi geride kalmýþtý, onlar için de bizim için de. Bugün, on sene sonra belki de ilk defa ne düþündüðümü tarafsýz, imasýz soruyor, Mahinur’un yemin törenindeki hislerimi öðrenmek istiyorlardý.

 

Ne düþünebilirdim ki? Déjà vu’nun getirdiði duygu selinin, nemli gözler eþliðinde, sevinçle hüznü gerginlikle huzuru bir arada yaþatan hisler karmaþasýnýn kolay da bir izahý yoktu. Meclis’in en genç üyesi olan Mahinur, Meclis baþkanýnýn yanýndaki yerini tören öncesinde almýþ, bir sorun yaþamamýþtý. Ben de onun gibi TBMM’nin en genç üyesiydim ama, deðil Meclis baþkanýnýn yanýnda bulunmak, tören baþladýðýnda genel kurulda bile deðildim. Diðer 549 milletvekili gibi ben de seçilmiþtim. Ben de onlar gibi mazbatamý alýp “milletvekili” ilan edilmiþtim. Amma... diðer milletvekilleri gibi yemin törenine baþýndan itibaren katýlmam partim tarafýndan dahi uygun görülmemiþti. Mahinur’la kaderimiz ilk burada ayrýþmýþtý...

 

Þimdi onun önünde uzun parlak bir yol var. Yolunun açýk olmasýný diliyorum. Ona dua ediyorum. Demeçlerini dinledim: “Medyaya beþ sene sonraya randevu verdim, bekleyin görün, beni yaptýklarýmla ve yapmadýklarýmla deðerlendirin” diyor. O basýn da, evet o Belçika basýný da bunu kabul ediyor. Söylediklerini býrakýp, giydiðiyle ilgilenmiyor, sözlerinde art niyet aramýyor. Ona köstek deðil, destek oluyor. Ýþte Belçika’yla aramýzdaki fark!

 

Bu arada bizimkiler Mahinur elini kaldýrýp yemin edene kadar “ha bir gayret” diyerek kriz “umuyorlardý.” Madem Belçika basýný yapmadý, biz yapalým krizi havasýndaydýlar. Kavgadan beslenen, onunla üreyen, hayat bulan “malum” medyamýz tören öncesi “Belçika’da türban krizi” manþetleriyle verdiler haberi. Ah bir çýksa da sevinsek dercesine býyýk altýndan sinsi sinsi sýrýtan bu felaket tellallarý umduklarýný bulamadýlar ama. Böyle olunca da aðýz birliði etmiþcesine hepsi “Türban krizi aþýldý” haberini girdiler. Fesubhanallah! Türban krizi aþýlmýþ! Hangi kriz? Onlarýn kafalarýnýn içindeki “kriz.” Ah keþke olsa diye el ovuþturduklarý kriz. “Neden baþý örtülü birinin yemin etmesine müsaade ettiniz?” diye sormak yerine veya “Baþörtüye izin vermeyin!” demek, asýl niyetlerini açýk açýk ifþa etmek yerine münafýkça, tilki kurnazlýðýyla krizin aþýldýðýný söylüyorlar... aðýt yakarcasýna. Taa Türkiye’den ithal ettikleri türban krizi maya tutmayýnca bari “aþýldý” diyelim diyorlar. Ahlak yoksunu adamlar!

 

Merve Kavakci, Vakit, 26.06.2009