Karamsarlýk hayata ve olaylara olumsuz bakmaktýr.

[Gast]

Karamsar olma hayatý doyasýya yaþa...

 

„Güzel düþünüp güzel davranarak yüzünü Allah'a teslim eden, en saðlam kulpa yapýþmýþtýr. Ýþ ve oluþlarýn sonu Allah'a varýr“. (Lokman s.22).

 

Dünyaya bir defa geleceðim o yüzden istediðim her þeyi yapmak istiyorum diyenlere. Biz Müminler´de þöyle karþýlýk veriyoruz; Dünyaya bir defa geleceðim, o yüzden hayatýmý karamsarlýkla geçirmeme´ye karar veriyorum.

 

Karamsarlýk hayata ve olaylara olumsuz bakmaktýr. Karamsar olan insanlar´ýn düþüncelerinden sadece bazýlarý:

 

1. Her þeye olumsuz bakarlar.

2. Konuþmalarý ya þikayet ya da kötüleme halini almýþtýr.

3. Gelecek için de olumlu düþünemezler.

 

Karamsar olan insanlar veya bir baþka deyim ile „kötümser“ insanlar, dünyanýn her yerinde karþýmýza her an çýkabilecek insan tipleridir. Belkide çok yakýnlarýmýz, annemiz, babamiz, kardeþimiz veya hala-teyzemiz. Acaba diyorum karamsarlýk da bir tür hastalýk mý? Bulaþýcý mý ? Bunun ilâcý, dermaný var mýdýr?

 

Yukarý da ifade ettiðimiz gibi, karamsar olan insan her þeye olumsuz bakar. Pekâla, Mümin bir kiþiliðe yakýþan bir davranýþ mýdýr bu ?

 

„Güzel düþünen güzel görür, güzel gören hayatýn´dan lezzet alýr“ düsturuna göre, Müminlere kesinlikle yakiþmayan bir davranýþtýr, karamsarlýk. Baktýðýmýz her þeyde bir güzellik bulursak eðer, hayatýn ne kadar anlamlý ve güzel olduðunu keþf edeceðizdir mutlaka. Güzel dinimiz Ýslam her daim Hüsnüzan üzere olmamýzý bize emretmiþdi öyle deðil mi ?

 

Isterseniz tekrar hatýrlayalým: Peygamberimiz (a.s), “Hüsnü zan güzel ibadetlerden biridir” veya “Baþkasý hakkýnda bana kötü bilgi getirmeyin; ben yanýnýza hakkýnýzda iyi düþünerek selim bir kalple gelmek isterim” buyurarak, iyi düþünmeyi bizlere öðütlemiþtir.

 

Hatýrlarsanýz þöyle bir hikaye anlatýlýr:

 

Hz. Isa (a.s), arkadaþlarý ile yolculuk yaparken yol kenarýnda bir hayvan leþine rastlarlar. Leþi görenler hayvanýn kokusundan tiksinerek burunlarýný kapatýrken örnek insan þu sözleri söyler:

 

„Güzel hayvanýn ne güzel inci gibi diþleri varmýþ“.

 

Hz. Isa´nýn bakýþ acýsýna bir bakarmýsýnýz ? Iki tür farklý bakýþ acýsý. Tiksinerek burunlarýný týkýyanlar diðeri ise hayvanýn diþlerini öven. Peki, fark nedir ? Birinci tip insan, bundan rahatsýzlýk duyar ve sonunda mutsuz olur. Diðer tip insan ise, her þeyde iyimserlik arar ve bu kendisine mutluluk verir.

 

Biz mutluluðu mu yoksa mutsuzluðu mu arýyoruz? Bu bizim elinizde. Sadece bakýþ acýmýz (!).

 

Bir güzel örnek de Sevgili Peygamberimizden vermeden edemeyeceðim:

Bir cenaze esnasýnda cenazeyi taþýyanlardan biri Peygamberimize dönerek: „Ey Allah´ýn Rasûlü! Bu cenaze çok aðýr“ der. Allah Rasûlü (s.a.v)´in cevabý þöyle olur: „ Sevaplarý çokdur, bu yüzden aðýrdýr“.

 

Her an iyimser düþünmenin hayatýmýza lezzet katacaðina inanýp, kendimizi þuna alýþdýrmalýyýz belki de:

 

„Peygamber (a.s) bu durum da nasýl düþünürdü“ ? Bu soruyu kendimize, yaþadýðýmýz her olay karþýsýnda sorarsak eðer, cevabýný bulup olaylara farklý gözlerle bakacaðýmýzýn kannatindeyim.

 

Hayata bu bakýþ acýsýndan baktýðýmýz zaman, hayatýmýzý doyasýya yaþýyacaðýmýza inaniyorum.

 

 

pýnar