Pahalý mezarlýk mý mühim, yoksa götüreceðimiz amelimiz mi?

[Gast]

Ahmed sahin,

 

Kabir, ya cennet bahçelerinden bir bahçe yahut da cehennem çukurlarýndan bir çukur gibi karþýlar misafirini.

 

Ancak, mezarýn geleni böyle karþýlamasý, bulunduðu semtten, mekândan kaynaklanmaz. Gelen insanýn yanýnda getirdiði kendi amelinden kaynaklanýr bu türlü karþýlayýþlar. Ýnsanýn kendi ameli kabrini, ya cennet bahçelerinden bir bahçe yahut da cehennem çukurlarýndan bir çukur durumuna dönüþtürür. Bu kabir ister Eyüpsultan'da olsun, isterse kimsenin bilmediði bir dað baþýnda, sonuç deðiþmez. Bu yüzden kabrin falan mevkide olmasý, filanlarýn yanýnda bulunmasý mühim sayýlmaz. Çünkü kabre girenin kendi ameli etkili olur kendisine. Mezar komþularýnýn kurtarýcýlýðý söz konusu olmaz kendi amelinin sonucundan. Hatta insanýn ana babasýnýn hoca, hacý olmalarý da tam bir etkiye sahip olmaz. Çünkü 'Ýnsaný kendi ameli geriletirse, nesebi onu ilerletemez.' hadisinin hatýrlatmasý vardýr. Ayrýca Efendimiz (sas) Hazretleri biricik kýzý Fatýma validemize, "-Kýzým, sakýn Peygamber kýzýyým diye bir ihmale maruz kalmayasýn. Kim olursa olsun kendi ameliyle muhakeme olacaktýr âhirette.'' buyurmuþ, tüm insanlýða da böyle ders vermiþtir.

 

- Bu, niçin böyle? Neden insan mezarýnda kendi ameliyle baþ baþa kalýr?

 

- Rabb'imiz âdildir de onun için. Ýnsanlarý kendi ameliyle muhakeme ve muhasebeye tabi tutar. Baþkasýnýn ne günahýný yükletir kendisine, ne de sevabýný. Herkes kendi günahýnýn tutsaðý, kendi sevabýnýn sahibidir mezarýnda. Nitekim Rabb'imiz, "Her nefis kendi amelinin rehinesi, tutsaðýdýr." buyurmuþtur âyetinde. Ýsterseniz irþad eserlerinde verilen bir misalle de bakalým konuya. Ýnsanýn kendi ameli nasýl esastýr, falan ve filan mevkideki mezarlara gömülmesi kendisini nasýl kurtarmaz bir görelim.

 

Hacý efendinin biri mutlaka Mekke'de kalmak niyetiyle gider hacca. Ne var ki, bütün hac erkân ve ibadetlerini yapýp bitirdiði halde bir türlü hastalanýp da orada kalma ihtimali belirmez. Bu defa aklýna koyar ki, bir suç iþleyip yakalansýn da hapse atýlsýn, böylece orada kalma fýrsatý bulmuþ olsun. Belki de bu sýralarda ölüp oradaki bir mezara gömülmeyi saðlamýþ olsun. Düþündüðünü tatbik etmeye yönelir, birinin bir eþyasýný çalýp götürürken yakalanýr. Ne var ki, bir hacýnýn böyle bir iþ yapmasýný normal bulmayan eþya sahibi, bu eþya çalmanýn sebebini öðrenmek için ýsrar edince bizim hacý efendi çözülür: Ben der, aslýnda burada kalmak için iþledim bu suçu! Maksadým bu kutsal topraklardaki mezara gömülmek, böylece kurtuluþumu buradaki mezarlýkta saðlamaktýr. Mal sahibi maneviyatý geliþmiþ biriymiþ anlaþýlan. Þöyle bir akýl verir kendisine. Der ki:

 

-Sen bu gece yataðýna abdestli olarak gir, 'Bu konuda bana doðruyu göster Ya Rabb!' diye dua ederek uyu. Bakalým ne göreceksin rüyanda, sabah gel bana da anlat.

 

Söyleneni aynen uygular. Gece gördüðü rüya ibretlidir. Develer üzerinde bir kýsým cenazeler oradaki mezarlýða getiriliyor, bir kýsým cenazeler de oradan çýkarýlýp baþka yerlere götürülüyor. Sabah gördüðünü aynen anlatýr. Muhterem Zat rüyayý þöyle yorumlar:

 

- Gelen cenazeler memleketlerinde ölenler. Buraya layýk bir amel ve ahlak içinde öldükleri için getiriliyorlar. Götürülenler de burada ölenler. Onlar da buraya layýk amel ve ahlak içinde ölmedikleri için oraya götürülüyorlar. Þimdi anladýn mý iþin sýrrýný? Buradaki bir mezara konulmakla burada kalýnmaz. Orada ölmekle de orada olunmaz. Herkes ameline göre muamele görür mezarýnda.

 

Bilmem, bu satýrlar bir þeyler söyledi mi ille de pahalý mezarlýklarda yer bulmak için uðraþan soru sahiplerine? Esas olanýn iyi mezarlýk deðil iyi amel olduðunu anlattý mý bizlere? Nerede ölürsek ölelim, amelimizle gideriz mezarýmýza bilelim. Bu yüzden söylemiþ Hazreti Ebu Bekir efendimiz þu tarihî sözünü:

 

-Kendinize mezar hazýrlamayýn; kendinizi mezara hazýrlayýn! Çünkü insaný hazýrladýðý mezarý deðil, ömür boyu benimsediði ameli kurtarýr!

 

21 Ekim 2008, Salý