Salavat Getirmek Vefa Borcumuzdur

[Webmaster]

Salavat Getirmek Vefa Borcumuzdur

 

Her fýrsatta, Peygamber Efendimiz'e (aleyhissalatü vesselam) salât ü selam getirmemiz O'na karþý vefamýzýn gereðidir.

 

Çünkü, salât u selamlarla O'nu her anýþýmýz, hem O'nun peygamberliðini bir tebrik, hem getirdiði saadet-i ebediye müjdesine karþý bir teþekkür ve hem de bildirdiði fermanlara itaatimizi ve biatýmýzý yenilememiz manasýna gelmektedir. Bizler, Efendiler Efendisi'ne salât ü selâm okumakla, O'na olan baðlýlýðýmýzý yenilemiþ, ümmeti arasýna bizi de dahil etmesi isteði ile kendisine müracaat etmiþ oluyoruz. "Seni andýk, Seni düþündük; Allah Teala'ya Senin kadrini yüceltmesi için dua ve dilekte bulunduk" demiþ ve "Dâhilek yâ Resûlallah - Bizi de nurlu halkana al ey Allah'ýn Resûlü!.." talebimizi tekrar ederek O'nun engin þefkat ve þefaatine sýðýnmýþ oluyoruz. Dolayýsýyla, salât ü selama Efendimiz'den daha çok biz muhtaç bulunuyoruz. O'na müracaatýmýzla mevcudiyetini, büyüklüðünü kabullenmiþ ve küçüklüðümüzü, hiçliðimizi ilan etmiþ; aczimiz ve fakrýmýzla beraber, þiddetli ve çok büyük bir günün endiþesiyle himayesine girilecek tek sýðýnak olarak Resul-ü Ekrem'e dehâlet etmiþ, halimizi ve ihtiyaçlarýmýzý arz etmiþ oluyoruz.

 

Bilindiði gibi, "salât", tebrik, dua, istiðfar, rahmet gibi anlamlara gelmektedir. Salât kelimesinin çoðulu "salavât" gelir. Kur'ân-ý Kerim'de þöyle buyurulur: "Allah ve O'nun melekleri Peygamber'e hep salât ederler. Ey mü'minler, siz de O'na salât (ve dua) edin ve samimiyetle selam verin." (Ahzab, 33/56) Bu âyeti kerimede belirtildiði gibi, Peygamberimize salât ve selamlar getirerek hürmetlerini arz etmek her Müslüman'ýn yapmasý gerekli olan bir görevdir. Her Müslüman en azýndan "Âllâhümme salli alâ Muhammed - Allah'ým rahmet ve bereketin, Efendimiz Hazreti Muhammed üzerine olsun" diyerek salât getirmek mecburiyetindedir.

 

Resûlü Ekrem Efendimiz, "Yanýnda benim adým anýlýp da bana salât getirmeyen kiþinin burnu sürtülsün, hakarete uðrasýn." buyurmuþtur. Bununla beraber, Peygamberimiz'in ismi her iþitildiðinde veya anýldýðýnda salât getirilip getirilmeyeceði hususunda; bazý alimler, bir yerde, Hz. Peygamber'in adý ne kadar anýlýrsa anýlsýn bir defa salât edilmesi yeterlidir derken, alimlerin çoðunluðu ise, Efendimiz'in adý her anýldýðýnda salât ü selam getirilmesi gereklidir demiþtir. Bazýlarý, insanýn, ömründe bir kere salât ü selam getirmesinin vâcib olduðunu söylerken, Ýmam Þâfi gibi kimseler de nâm-ý celil-i Muhammedî ne zaman anýlýrsa anýlsýn hemen salât ü selamla O'na senâda bulunmak gerektiði kanaatindedirler. Nitekim, hadis ilmiyle uðraþanlar, Hazreti Peygamberimiz'in hadislerini rivayet ederken, O'nun adý ne kadar çok anýlýrsa anýlsýn, her anýlýþýnda, "Sallallâhu aleyhi ve sellem" diyerek hürmet ve vefalarýný ifade etmiþlerdir. Hatta, bazý yerlerde, ezanda Efendimiz'in ism-i þerifi de anýldýðý, "Eþhedü enne Muhammeden Resûlullah" dendiði için, ezandan sonra da salât u selam okunagelmiþtir. Erzurum da bu yerlerden birisidir. Orada da, ezaný müteakip "es-salâtü ve's-selamu aleyke ya Resûlallah, es-salâtü ve's-selamu aleyke ya Habîballah, es-salâtü ve's-selamu aleyke ya hateme'n-nebiyyîne" þeklinde salât okurlar. Aslýnda, ezan kelimelerinin içinde böyle bir salât ü selam yoktur; fakat bir vefa borcu olarak söylerler.

 

Evet, salât ü selam meselesine bir vefa borcu nazarýyla bakmak lazým. Biz Efendimiz'e karþý borçluyuz. Allah, bazýlarýmýz için aðýr gelebilecek þekilde her an o borcu ödüyor olma þuuru içinde bulunmakla bizi mükellef kýlmamýþ. Hayatýmýzýn her saniyesinde O'nu hatýrlýyor olma, O'na hiç durmadan salât ü selam getirme teklifinde bulunmamýþ. Fakat, biz zaten O'nun getirdiði dinin hükümlerine riayet ettiðimizde bir yönüyle O'na karþý medyuniyetimizi de sürekli ve fasýlasýz dile getirmiþ oluyoruz. Günde beþ defa minarelerimizden olduðu gibi gönüllerimizden de yükselen ezanýmýzý düþünün.. her namaza yürüyüþümüzde,

 

"Gök nûra gark olur nice yüz bin minareden,

 

Þehbâl açýnca rûh-u revân-ý Muhammedî;

 

Ervah cümleten görür "Allahu Ekber"i,

 

Aks eyleyince arþa lisân-ý Muhammedî."

 

(Yahya Kemâl)

 

sözlerinin hakikatini seslendiriyor ve önce ezanla vefamýzý ilan ediyoruz. Zât-ý Uluhiyet'in yanýnda Efendimiz'in nâm-ý celîlini de anýyoruz. "Lâ ilahe illallah"ýn, "Muhammedün Resûlullah"tan ayrýlamayacaðýný, þehadetin ancak ikisini beraber söylemekle gerçekleþmiþ olacaðýný gösteriyoruz. Bediüzzaman Hazretleri'nin de Mektubât'ta belirttiði gibi, kelime-i þehadetin iki kelâmýnýn birbirinden ayrýlamayacaðýný, onlarýn birbirini tazammun ve ispat ettiðini, biri birisiz olmayacaðýný ifade ediyoruz. Evet, madem Peygamberimiz (aleyhissalâtü vesselâm) Hâtemü'l-Enbiya'dýr, bütün enbiyanýn vârisidir; elbette O, bütün vuslat yollarýnýn baþýndadýr. O'nun cadde-i kübrâsýnýn dýþýnda hiçbir kurtuluþ yolu yoktur. Marifet erbabý büyük imamlar, Sadi-i Þirazî gibi þöyle derler: "Ey Sâdî! Muhammed'i (sas) örnek almadan bir kimsenin selâmet ve safâ yolunu bulmasý imkânsýzdýr."

 

ÖZETLE

1- Peygamber Efendimiz'e salât u selâm okumakla, O'na olan baðlýlýðýmýzý yenilemiþ, ümmeti arasýna bizi de dahil etmesi isteði ile kendisine müracaat etmiþ oluruz.

2- Hadis ilmiyle uðraþanlar, hadis rivayet ederken, O'nun adý ne kadar çok anýlýrsa anýlsýn, her anýlýþýnda, "sallallahu aleyhi ve sellem" diyerek hürmet ve vefalarýný ifade etmiþlerdir.

3- Salavât gibi ezanla da, "Lâ ilahe illallah"ýn, "Muhammedün Resû-lullah"tan ayrýlamayacaðýný, þehadetin ancak ikisini beraber söylemekle gerçekleþmiþ olacaðýný gösteriyoruz.