Nefsi ve þeytaný mý, aklý ve imaný mý besliyoruz?

[derguiz]

Nefsi ve þeytaný mý, aklý ve imaný mý besliyoruz?

 

 

Ne dersiniz, bu mevsimlik konuyu bir daha düþünelim mi?.. Evet, diyorsanýz, buyurun, þu yorum doðru mu bir bakýn...

 

Ýnsanda hem akýl ve iman vardýr, hem de nefis ve þeytan... Her ikisi de insaný yönlendirme görevini yüklenmiþlerdir. Bu sebeple insan ya aklýnýn, imanýnýn yönetiminde kalýr ya da nefsinin ve þeytanýn etkisinde.

 

Bilinen bir gerçektir ki, kimse aklýnýn, imanýnýn yönetimini býrakýp da nefsinin ve þeytanýnýn etkisine girmek istemez. Çünkü akýl ve imanda kötüye yönlendirme yoktur... Ama buna raðmen zaman zaman aklýnýn, imanýnýn istemediði, ama nefsinin ve þeytanýnýn arzuladýðý yanlýþlarý da yapar insan.

 

Niçin yapar bu yanlýþlarý? Çünkü nefsini ve þeytanýný besleyip kuvvetlendirmiþ, onun baskýsý altýna girmiþ de onun için...

 

Ýþte hayatta bütün mesele burada. Beslenme meselesinde!..

 

Þayet nefsini ve þeytanýný günahlarla, haramlarla besliyor, onlarý kuvvetlendirip azgýnlaþtýrýyorsa, artýk bu kimsenin akýllý, imanlý olmasý yeterli deðildir. Aklý tasvip etmemesine, imaný rýza göstermemesine raðmen günahlara yönelir, yanlýþlarý yapar. Hatta bu günahlara aklýndan, imanýndan feryatlar yüksele yüksele sürüklenir gider. Çünkü nefsi ve þeytaný öylesine beslenip azgýnlaþmýþ ki, artýk imanýný da, aklýný da dinlemez hale gelmiþler. Bu yüzden sürükleye sürükleye götürür zayýf kalmýþ iman ve akýl sahibini.

 

Öyle ise aklýn, imanýn tasvip etmeyeceði yanlýþlara düþmemek için nefsi ve þeytaný günahlarla, haramlarla besleyip de azgýnlaþtýrmamak gerekmektedir.

 

Günümüzde nefsi ve þeytaný besleyen mevsimlik günah vasatý oldukça fazladýr. Kendinizi korumaya almadýðýnýz takdirde nefsi ve þeytanýn beslenmesi söz konusudur. Hatta okuduðunuz bazý yayýnlar, sokaktaki ve ekranlarda seyrettiðiniz bazý görüntüler nefsi ve þeytaný azgýnlaþtýrmak için yeterlidir. Þayet kullanýmda sýnýr koymadýðýnýz bilgisayarýnýz da devreye girmiþse besleme daha da korkunçlaþýr...

 

Bir de bakarsýnýz ki, imanýndan, aklýndan þüphe etmediðiniz saðlam kimseler bile günahlara maruz... Direnememiþ, dayanamamýþ, sürüklenmiþ... Çünkü nefsi beslenmiþ, þeytaný kuvvetlenmiþ... Beslenip kuvvetlenen, zayýf kalaný elbette boðar, isyan bayraðýný da çeker. Onun için söylemiþ Müceddidü’z-zaman meþhur sözü:

 

- Her bir günah içinde küfre gidecek bir yol vardýr! Tövbe, istiðfarla o günah silinmezse sonuç baðýmlýlýk halini alýr... Ýlerisi cehenneme varan bir yol olur... Kuvvet meselesi bu. Hangileri kuvvetleniyorsa o hakimiyetini sürdürecek, etkisini gösterecektir insanda. Akýl ve iman mý, nefis ve þeytan mý?

 

Demek bütün mesele, besleme meselesindedir. Ýman mý besleniyor helallerle, sevaplarla, ibadetlerle? Nefis mi besleniyor haramlarla, günahlarla, çýðýrýndan çýkmýþ görüntülerle...

 

- Ýþte bunun için arkadaþ mühim, bunun için çevre mühim. Bunun için okunan gazete, kitap, dinlenen radyo, seyredilen televizyon, gidilen sohbetler mühim. Neyi besliyorlar, aklý ve imaný mý, yoksa nefsi ve þeytaný mý?..

 

Unutma, hangisini besliyorsan hayatýn onun yönlendirmesindedir. Hatta sen istemesen de...

 

Þimdi düþünme sýrasý bizde: Neyi besliyoruz, aklý ve imaný mý, nefsi ve þeytaný mý?

 

Meþhur sözün ikazýný unutmayasýnýz. Her kaidenin istisnasý vardýr, ‘kuvvet kimde ise hakimiyet ondadýr’ýn istisnasý yoktur!..

 

 

AHMED ÞAHÝN

Zaman