Peygamberimizin Hz. Muaviye hakkýnda Allahýn onun karnýný doyurma hadisini açýklar mýsýnýz?

[Levent]

Peygamberimizin Hz. Muaviye hakkýnda Allahýn onun karnýný doyurma hadisini açýklar mýsýnýz?

 

 

06-Eylül-2007 - 13:59:26

Ýbnu Abbâs (radýyallahu anh) anlatýyor: "Ben çocuklarla birlikte oynuyordum. Derken Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) geldi. Ben hemen bir kapýnýn arkasýna saklandým. (Beni orada bulup) enseme dokundu.

"Muâviye'ye git! Onu bana çaðýr!" dedi. (Ben derhal gittim ve) geldim:

"O yemek yiyor! dedim. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm), tekrar:

"Git Muâviye'yi bana çaðýr!" emrettiler. Ben (yine gidip) döndüm ve:

"O yemek yiyor!" dedim. Resûlullah tekrar:

"Git! Muâviye'yi bana çaðýr!" emrettiler. Ben yine gidip geldim ve:

 

 

"O yemek yiyor!" dedim. Bunun üzerine: "Allah onun karnýný doyurmasýn!" buyurdular." (Müslim, Birr 96, (2604).)

 

 

 

Aleyhissalâtu vesselâm çocuk olan Ýbnu Abbâs'ý göndererek Hz. Muâviye'yi çaðýrtýr. Ýbnu Abbâs gider, onu yemekte bulur, dönüp: "Yemek yiyor" der. Aleyhissalâtu vesselâm Ýbnu Abbâs'ý ikinci, üçüncü sefer gönderir, dönüþte yine yemek yediðini söyler. Bunun üzerine: "Allah onun karnýný doyurmasýn" der. Ýmam Müslim, bu rivayeti, Resûlullah'ýn, haketmeyen bir kimseye bedduasýnýn o kimse hakkýnda rahmet olacaðýný belirten bir babta kaydeder. Bu babta Resûlullah'ýn bazý "haksýz beddua"larýna örnekler kaydeder. Þu halde Müslim'e göre, Hz. Muâviye hakkýndaki bu beddua da ayný mahiyettedir. Hz. Peygamber der ki: "Ben Rabbime þart koþup dedim ki: "Ben bir insaným; insan razý olduðu gibi ben de razý olurum, insanýn kýzmasý gibi, kýzarým da. Ümmetimden kime haksýz bedduada bulunursam, bunu, onun hakkýnda bir temizlik vesilesi, bir paklanma ve Kýyamet günü Allah'a yakýnlýða bir vasýta kýl."

 

 

 

Ebû Ýdris el-Havlânî anlatýyor: "Ömer Ýbnu'l-Hattâb (radýyallahu anh), Umeyr Ýbnu Sa'd'ý Humus valiliðinden azledince yerine Hz. Muâviye (radýyallahu anh)'ý tayin etti. Halk:

 

 

"Umeyr'i azledip Muâviye'yi mi tayin etti?" diye mýrýldandý. Umeyr (radýyallahu anh):

"Muâviye'yi hayýrla yâdedin. Zira ben Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ýn: "Allahým, onunla (insanlara) hidayetini ulaþtýr!" dediðini duydum!" dedi. (Tirmizî, Menâkýb)

 

Tirmizî'de gelen ve müteakiben 4480 numarada kaydedilen bir baþka rivayette Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) Hz. Muâviye'ye þöyle dua etmiþtir:

 

"Allahým, onu (Ýnsanlara) hidayet edici ve kendisini de hidayete ermiþ kýl, onunla (insanlarý) doðru yola sevket."

 

Hz. Muâviye (radýyallahu anh) Ebû Süfyân'ýn oðludur. Annesi Hind Bintu Utbe'dir. Hz. Muâviye, babasý, kardeþi Yezid ve annesi, Mekke Fethi'nde müslüman olmuþlardýr. Kendisi, Umretu'l-Kaza yýlýnda müslüman olduðunu, annesinden ve babasýndan müslümanlýðýný gizlediðini, dolayýsýyla Fetih senesinde Resûlullah'la müslüman olarak karþýlaþtýðýný söylemiþtir.

 

Hz. Muâviye, Huneyn gazvesine Resûlullah'la birlikte katýlmýþtýr. O da müellefe-i kulubtan sayýlmýþ, babasý gibi 100 deve ve 40 okiyye almýþtýr. Ýslam'a daima sadýk kalmýþ ve Hz. Peygamber'e katiplik de yapmýþtýr.

 

Hz. Ebû Bekr (radýyallahu anh) Suriye cihetine ordu sevkedince Hz. Muâviye de kardeþi Yezid'le orduya katýldý. Yezid vefat edeceði zaman üzerindeki Dimeþk valiliðini kardeþi Muâviye'ye býraktý, Hz. Ömer de bunu teyid etti. Hz. Osman halife olunca, Þam valiliðine ilaveten bütün Suriye bölgesinin valiliðini aldý. Hz. Osman'ýn vefatýndan sonra Hz. Ali'ye biat etmedi ve Suriye bölgesinin müstakil hakimi durumuna geçti. Hz. Osman'ýn kanýný taleb etti. Böylece taraftar topladý. Sýffîn savaþý Hz. Ali ile Hz. Muâviye arasýnda cereyan etmiþtir. Hz. Ali þehid edilip yerine oðlu Hasan halife olunca Hz. Muâviye Irak'a yürüdü. Hasan da onun üzerine yürüdü. Ancak Hz. Hasan fitne çýkýp kan döküleceðini görünce hilafeti Hz. Muâviye'ye terketti ve Medine'ye döndü. Hz. Muâviye Kufe'ye geldi. Halktan biat aldý. O seneye Âmu'l-Cemaat (cemaat yýlý) dendi.

 

Hz. Muâviye 20 yýl vali, 20 yýl da halife olarak idarecilik yapmýþtýr.

 

Hz. Muaviye (radýyallahu anh), hastalandýðý zaman, Resûlullah'ýn kendine giydirdiði bir gömleði kefeninin altýna giydirilmesini, Resûlullah' ýn kesilmiþ týrnaklarýndan muhafaza ettiklerini, iyice öðütülerek gözlerine ve aðzýna konmasýný vasiyet eder. Ölüm gelince: "Keþke Mekke'nin Zû-Tuva semtinde yaþayan sýradan bir Kureyþli olsaydým da, hiçbir idarecilik almasaydým" der.

 

Hz. Muâviye Hicrî 60 yýlýnda 78 yaþýnda olduðu halde vefat etmiþtir. Hicrî 59 yýlýnda öldüðü, 86 yaþýnda olduðu da söylenmiþtir.

 

Hz. Muâviye'nin Resûlullah'tan sonra en sehâvetli kimse olduðu söylenmiþtir.

 

 

Hz. Muâviye (radýyallahu anh), Ýslâm'ýn seçime dayalý hilafet sistemini babadan oðula geçen saltanata çevirmekle tenkid edilmiþtir. Günümüzde, bu tenkidde ifrata kaçýp, Sahâbe hakkýnda caiz olmayan suizan ve ithamlara kadar ileri gidenler var. Biz ifrat görüþlere katýlmýyoruz. Geçmiþ hadiseleri deðerlendirirken kader'in payýný da ihmal etmemek gerekir. Hele Ashab'la, Resûlullah'la ilgili meselelerdeki deðerlendirmelerde, çeþitli vesilelerle belirttiðimiz temel prensipleri daima gözönüne almalýyýz. Unutmayalým ki, Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) hiçbir ayýrýma yer vermeden bütün Ashab'ý tebrie etmiþ, hangisi olursa olsun herhangi birine dil uzataný tel'in etmiþtir. Bütün Ehl-i Sünnet ulemâsý, bunu mühim bir esas olarak kabul etmiþtir.

 

Bu meselede teferruâta girmeden, Hz. Muâviye vefat ettiði zaman Dahhâk Ýbnu Kays'ýn, minbere çýkarak yaptýðý bir konuþmayý kaydedeceðiz. Bu konuþmada Hz. Muâviye'nin hizmetleri belirtilmektedir:

 

 

 

"Emîru'l-Mü'minîn Hz. Muâviye (radýyallahu anh) Arab'ýn gücü ve Arab'ýn dahisi idi. Allah onunla fitneyi önledi ve onu kullarý üzerine hakim kýldý. Ordularýný karada ve denizde ilerletti. Allah'ýn ibadete düþkün kullarýndandý. O dua etti, Allah da duasýna icabette bulundu. Artýk vefat etmiþtir. Ýþte kefenleri. Biz kefenini sarýp, kabrine koyacaðýz. Allah'la kendi arasýnda ameli var. Dilerse rahmet eder, dilerse azab eder."

 

 

 

Hz. Muâviye devri Ýslâmî fetihlerin devam ettiði bir devirdir.

 

 

 

Kütüb-i Sitte Prof. Dr. Ýbrahim Canan