Siracün-Nur Onyedinci Lem'anýn Onikinci Notasýndaki müellifin hazin münacâtý

[EMRE]

ONYEDÝNCÝ LEMANIN ONÝKÝNCÝ NOTASINDAKÝ MÜELLÝFÝN HAZÝN MÜNACATI

 

 

 

ONÝKÝNCÝ NOTA: Ey bu notalarý dinliyen dostlarým ! Biliniz ki; ben hilaf-ý adet olarak, gizlemesi lazým gelen Rabbime karþý kalbimin tazarru ve niyaz ve münacatýný bazen yazdýðýmýn sebebi; ölüm, dilimi susturduðu zamanlarda, dilime bedel kitabýmýn söylemesinin kabulünü Rahmet-i Ýlahiyyeden rica etmektir.

 

Evet kýsa bir ömürde, hadsiz günahlarýma keffaret olacak, muvakkat lisanýmýn tevbe ve nedametleri kafi gelmiyor. Sabit ve bir derece daim olan kitabýn lisaný daha ziyade o iþe yarar. Ýþte önüç sene (Haþiye) evvel, daðdaðalý bir fýrtýna-i ruhiye neticesinde, Eski Saidin gülmeleri, yeni Saidin aðlamalarýna inkýlab edeceði hengamda; gençliðin gaflet uykusundan ihtiyarlýk sabahiyle uyandýðým bir anda, þu münacat ve niyaz, arabi yazýlmýþtýr. Bir kýsmýnýn Türkçe meali þudur ki:

 

Ey Rabb-ý Rahimim! ve ey Hâlýk-ý Kerimim ! Benim su-i ihtiyarýmla ömrüm ve gençliðim zâyi' olup gitti. Ve o ömür ve gençliðin meyvelerinden elimde kalan, elem verici günahlar, zillet verici elemler, dalalet verici vesveseler kalmýþtýr. Ve bu aðýr yük ve hastalýklý kalb ve hacaletli yüzümle kabre yakýnlaþýyorum. Bilmüþahade göre göre gayet sür'atle, saða ve sola inhiraf etmiyerek, ihtiyarsýz bir tarzda vefat eden ahbab ve akran ve akaribim gibi kabir kapýsýna yanaþýyorum. O kabir, bu dar-ý faniden, firak-ý ebedi ile ebedül-abad yolunda kurulmuþ, açýlmýþ evvelki menzil ve birinci kapýdýr.

 

Ve bu baðlandýðým ve meftun olduðum þu dar-ý dünya da kat'i bir yakin ile anladým ki; hâliktir gider ve fanidir, ölür. Ve bilmüþahede içinde ki mevcudat dahi, birbiri arkasýndan kafile kafile göçüp gider, kaybolur. Hususan benim gibi nefs-i emmareyi taþýyanlara þu dünya çok gaddardýr, mekkardýr. Bir lezzet verse, bin elem takar çektirir. Bir üzüm yedirse yüz tokat vurur.

 

Ey Rabb-ý Rahimim ! Ve ey Halýk-ý Kerimim ! كُلُّ اَتٍ قَرِيبٍ sýrrýyla ben þimdiden görüyorum ki;yakýn bir zamanda ben kefenimi giydim; tabutuma bindim; dostlarýmla veda eyledim. Kabrime teveccüh edip gider

 

Sh:»(S.N: 153)

 

ken, senin dergah-ý rahmetinde, cenazemin lisan-ý haliyle, ruhumun lisan-ý kaliyle baðýrarak derim:

 

" El aman el-aman! Ya hannan!

 

Ya Mennân! " Beni günahlarýmýn hacaletinden kurtar!

 

Ýþte kabrimin baþýna ulaþtým; boynuma kefenimi takýp kabrimin baþýnda uzanan cismimin üzerine durdum. Baþýmý dergah-ý Rahmetine kaldýrýp bütün kuvvetimle feryad edip nida ediyorum:

 

El-amân el-amân ! Ya Hannan! Ya Mennan!" Beni günahlarýmýn aðýr yüklerinden halas eyle! Ýþte kabrime girdim; kefenime sarýldým. Teþyi'ciler beni býrakýp gittiler. Senin afv ü rahmetini intizar ediyorum.. Ve bilmüþahede gördüm ki: Senden baþka melce' ve mence' yok. Günahlarýn çirkin yüzünden ve ma'siyetin vahþi þeklinden ve o mekanýn darlýðýndan bütün kuvvetimle nida edip;

 

" El-aman el-aman ! Ya Rahman ! Ya Hannan! Ya Mennan! Ya Deyyan ! Beni çirkin günahlarýmýn arkadaþlýklarýndan kurtar; yerimi geniþlettir.

 

Ýlahi! Senin rahmetin melceimdir ve Rahmeten-lil-Alemin olan Habibin, senin rahmetine yetiþmek için vesilemdir. Senden þekva deðil, belki nefsimi ve halimi sana þekva ediyorum.

 

Ey Halýk-ý kerimim ve ey Rabb-ý Ralimim! Senin Said ismindeki mahlukun ve masnuun ve abdin; hem asi, hem aciz, hem gafil, hem cahil, hem alil, hem zelil, hem müsi", hem müsin, hem þaki, hem seyyidinden kaçmýþ bir köle olduðu halde, kýrk sene sonra nedamet edip senin dergahýna avdet etmek istiyor. Senin rahmetine iltica ediyor... Hadsiz günah ve hatiatlarýný itiraf ediyor... Evham ve türlü türlü illetlerle mübtela olmuþ. Sana tazarru ve niyaz eder. Eðer Kemal-i rahmetinle onu kabul etsen, maðfiret edip rahmet etsen, zaten o senin þanýndýr. Çünki Erhamürrahiminsin. Eðer kabul etmezsen, senin kapýndan baþka hangi kapýya gideyim ? Hangi kapý var? Senden baþka Rab yok ki; dergahýna gidilsin. Senden baþka hak Mabud yoktur ki , ona iltica edilsin!...

 

_______________

 

Hâþiye: Þimdi kýrksene oldu.

 

 

 

لآاِلَهَ اِلاَّ اَنْتَ وَحْدَكَ لاَشَرِيكَ لَكَ اَخِرُ الْكَلاَمِ فِي الدُّنْيَا اَوَّلَ الْكَلاَمِ فِي اْلاَخِرَةِ وَفِي الْقَبْرِ اَشْهَدُ اَنْ لاَ اِلَهَ اِلاَّاللَّه وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّه (ص.ع.و)