2.Söz

[Webmaster]

Ýkinci Söz

 

Îmanda ne kadar büyük bir saadet ve ni'met ve ne kadar büyük bir lezzet ve rahat bulunduðunu anlamak istersen; þu temsilî hikâyeciðe bak, dinle:

 

Bir vakit iki adam, hem keyif, hem ticaret için seyahate giderler. Biri hodbîn, talihsiz bir tarafa; diðeri Hudâbîn, bahtiyar diðer tarafa sülûk eder, giderler.

 

Hodbîn adam, hem hodgâm, hem hodendiþ, hem bedbin olduðundan bedbinlik cezasý olarak nazarýnda pek fena bir memlekete düþer. Bakar ki: Her yerde âciz bîçareler, zorba müdhiþ adamlarýn ellerinden ve tahrîbatlarýndan vâveylâ ediyorlar. Bütün gezdiði yerlerde böyle hazîn, elîm bir hâli görür. Bütün memleket, bir matemhane-i umumî þeklini almýþ. Kendisi, þu elîm ve muzlim hâleti hissetmemek için sarhoþluktan baþka çare bulamaz. Çünki: Herkes ona düþman ve ecnebi görünüyor. Ve ortalýkta dahi, müthiþ cenâzeleri ve me'yusâne aðlayan yetimleri görür. Vicdaný, azab içinde kalýr. Diðeri Hüdâbîn, Hüdâperest ve Hak-endîþ, güzel ahlâklý idi ki: Nazarýnda pek güzel bir memlekete düþtü. Ýþte bu iyi adam, girdiði memlekette bir umumî þenlik görüyor. Her tarafta bir sürur, bir þehr-âyin, bir cezbe ve neþ'e içinde zikirhâneler.. herkes ona dost ve akrabâ görünür. Bütün memlekette yaþasýnlar ve teþekkürler ile bir terhisat-ý umumiye þenliði görüyor. Hem, tekbir ve tehlil ile mesrurâne ahz-ý asker için bir davul, bir musiki sesi iþitiyor. Evvelki bedbahtýn hem kendi, hem umum halkýn elemi ile müteellim olmasýna bedel; þu bahtiyar, hem kendi, hem umum halkýn süruru ile mesrur ve müferrah olur. Hem güzelce bir ticaret eline geçer. Allah'a þükreder. Sonra döner, öteki adama rastgelir. Halini anlar. Ona der: "Yâhu sen divâne olmuþsun. Batnýndaki çirkinlikler, zâhirine aksetmiþ olmalý ki; gülmeyi aðlamak, terhisatý, soymak ve talan etmek tevehhüm etmiþsin. Aklýný baþýna al. Kalbini temizle.

 

Tâ, þu musibetli perde senin nazarýndan kalksýn, hakikatý görebilesin. Zira, nihayet derecede âdil, merhametkâr, raiyet-perver, muktedir, intizâm-perver, müþfik bir melikin memleketi, hem bu derece göz önünde âsâr-ý terakkiyat ve Kemâlât gösteren bir memleket, senin vehminin gösterdiði Sûrette olamaz." Sonra o bedbahtýn aklý baþýna gelir. Nedâmet eder. "Evet, ben iþretten dîvâne olmuþtum. Allah senden razý olsun ki, Cehennemî bir hâletten beni kurtardýn." der.

 

Ey nefsim! Bil ki: Evvelki adam kâfirdir. Veya fâsýk gafildir. Þu dünya, onun nazarýnda bir mâtemhâne-i umumiyyedir. Bütün zîhayat, firak ve zeval sillesiyle aðlayan yetimlerdir. Hayvan ve insan ise; ecel pençesiyle parçalanan kimsesiz baþýbozuklardýr. Daðlar ve denizler gibi büyük mevcûdât, ruhsuz, müdhiþ cenazeler hükmündedirler. Daha bunun gibi çok elîm, ezici, dehþetli evham, küfründen ve dalâletinden neþ'et edip, onu mânen ta'zib eder. Diðer adam ise; mü'mindir. Cenâb-ý Hâliký tanýr, tasdik eder. Onun nazarýnda þu dünya, bir zikirhâne-i Rahman, bir tâlimgâh-ý beþer ve hayvan ve bir meydan-ý imtihan-ý ins ü cândýr. Bütün vefiyât-ý hayvâniyye ve insâniyye ise; terhisattýr. Vazife-i hayatýný bitirenler, bu dâr-ý fâniden, mânen mesrurâne, daðdaðasýz diðer bir âleme giderler. Ta yeni vazifedârlara yer açýlsýn, gelip çalýþsýnlar. Bütün tevellüdat-ý hayvaniyye ve insâniyye ise; ahz-ý askere, silâh altýna, vazife baþýna gelmektir. Bütün zîhayat, birer muvazzaf mesrur asker, birer müstakîm memnun memurlardýr. Bütün sadalar ise, ya vazife baþlamasýndaki zikir ve tesbih ve paydostan gelen þükür ve tefrih veya iþlemek neþ'esinden neþ'et eden naðamattýr. Bütün mevcûdât, o mü'minin nazarýnda, Seyyid-i Kerîm'inin ve Mâlik-i Rahîm'inin birer mûnis hizmetkârý, birer dost memuru, birer þirin kitabýdýr. Daha bunun gibi pek çok lâtif, ulvî ve leziz, tatlý hakikatlar, îmanýndan tecelli eder, tezâhür eder.

 

Demek îman, bir mânevî tûba-i Cennet çekirdeðini taþýyor. Küfür ise mânevî bir Zakkum-u Cehennem tohumunu saklýyor.

Demek selâmet ve emniyet, yalnýz Ýslâmiyette ve îmandadýr. Öyle ise, biz daima: "Islam dinini ve mükemmel iman ni´metini ihsan ettigi icin Allah´a hamd olsun" demeliyiz...