(10.02.2007) Entegrasyon mu, Asimilasyon mu? 3 - Asimilasyona karþý Eðitim

[Webmaster]

 

 

Entegrasyon mu, Asimilasyon mu? – 3

 

Asimilasyona karþý Eðitim

 

Son iki yazýmýzda “Entegrasyon mu, Asimilasyon mu?” sorusunu sormuþtuk. Son yazýdada özel olarak “Bielefeld´de Yabancýlar” konusunu iþlemiþtik.

 

Ýlk yazýmýzda ki sonucu hatýrlayalým: Avrupa siyasetcileri “entegrasyon maskesi” altýnda, asimilasyon politikasýný uyguladýklarýný söylemiþtik. Özellikle dilimizi ve dinimizi unutmamýz için güdülen hesaplarý ortaya koymuþtuk.

 

Peki son yazýnýn sonucu neydi? Onuda hatýrlayalým: Yabancýlarýn büyük bir çoðunluðu en düþük eðitim veren Hauptschule´ye gittikleri ortaya çýkmýþtý. Ýstatistikî verilere göre yabancýlar arasýnda en sorunlu gençler bizim gençlerimiz olduðu gözüküyor. Çok az gencimizin üniversiteye gittiklerini geçen yazýlarýmýzda konu etmiþtik. Düþük eðitim söz konusu olunca, sonucuda ya az gelirli bir iþ veyahut iþsizlik oluyor elbette.

 

Bu iki sonuca birden bakarsak, karþýmýzda gelecek 10 senenin manzarasý açýk ve net gözüküyor. Siyasetciler asimilasyon meselesinde dahada ileriye gidecekler. Þu an ki neslimiz iyi bir eðitim almadýðý için, hem ileride söz sahibi olamayacaklar, hemde asimilasyona ayak tutamayacaklar. Ve nihayet Amerika´da ki afro-amerikan misali, türko-almanlar ortaya çýkacak.

 

Felaket dellalý olmak istemem, fakat realiteyi görüp, öz eleþtiri yapmassak, ilerlememiz mümkün olmayacak. Maalesef “oyun salonlarýnda, barlarda ve diskolarda boy gösteren bu ikinci ve üçüncü nesil karýþýmý gençlerin ne dünya umurlarýnda, ne gelecekleri; ne Türkiye sevdalarý var, ne milliyet; ne inançlarý önemli, ne deðerler; ne de aile baðlarý”. Asýl problemde burada yatýyor zaten. “Bana devlet zaten bakýyor” anlayýþýyla, iþsizlik ve güya rahat, ama gerçekte sefil bir hayat sürmek isteyen genclerimizin ciddi bir þekilde “Yeniden dirilmeye” ihtiyacý var.

 

Yaþadýðýmýz ülkede söz sahibi olmak istiyorsak, isteklerimizin yerine getirilmesini istiyorsak ve milletimize hizmet etmek istiyorsak eðitimli olmamýz þart. En iyi okullara biz gitmeliyiz, en iyi diplomalarý biz almalýyýz. Hatta sýnýfýn en iyisi biz olmalýyýz. Ve bunlarý asla para için deðil, kendimizin ve vatandaþlarýmýzýn refahý için yapmalýyýz. Ýlme teþvik eden dinimiz gereðince bunu yapmak zorundayýz.

 

Unutmayalým, hedeflerde mütevazilik olmaz. Her zaman en iyi olmaya çalýþmalýyýz. Olamassak bile, o yolda ölmüþ oluruz. Neden Türklerin sadece 1,4% üniversite diplomasý alýyor? Bu oran o kadar düþük ki, üniversiteye giden Türklerin sayýsýný parmaklarýnýzla hesaplayabilirsiniz.

 

Biz en iyisine layýk olduðumuzu düþünüyorum. Ve bunu gerçekleþtirmek için herkesin seferberlik etmesi gerekiyor. Ýyi bir okula gidip, diploma almak ilk hedef olmalý. Bizim diðer insanlardan farkýmýz mý var? Neden bir Alman için üniversite kolay olsunda, bizim için zor olsun? Böyle bir þey mümkün mü? Olmadýðýna göre yapacaðýmýz iþ belli.

 

Asimile olmamak; topluma karýþmamak ve toplumdan ayrýlmak demek deðil tabiî ki. Toplumdan izole olup gettolar oluþturalým demiyorum, fakat asimile olmaya direnmemiz gerekiyor. Kendi kültürümüzü, dinimizi, dilimizi, deðerlerimizi ve haklarýmýzý savunabilecek hale gelmemiz gerekiyor. Gerekirse her bölgenin Alman Partilerinde en az bir Türk olmalý.

 

70li senelerde Alman siyasetcileri iþ için Almanya´ya gelen vatandaþlarýmýza “3. nesliniz bizim” diye haykýrýyorlardý. Ne 3. nede týrnaðýmýzý vermek istemiyorsak, yani asimilasyona karþý gelmek istiyorsak tek çare: EÐÝTÝM, EÐÝTÝM, EÐÝTÝM. Tek çözüm eðitim ve sosyo-kültürel seviyemizi yükseltmek. Evet, eski hal muhal, ya yeni hal, yaz izmihilal.

 

Cemil Þahinöz

 

Yayýnlandýðý Gazete: Anadolu Þubat 2007