(05.04.2003) Hani söz vermiþtik

[Webmaster]

 

 

HANÝ SÖZ VERMÝÞTÝK…..

 

Daha dün gibi hatýrlýyorum. Ne çabuk unuttun? Arkamda duruyordun. Farketmedim mi zannettin seni? Tam arkamdaydýn. Hani hep beraber, bir aðýzla baðýrýyorduk. Söz veriyorduk. Ruhlar aleminde, alem-i ervah´da.

 

Sende oradaydýn. Tam arkamda! Hani sonra Allah bizi denemek için alýp dünyaya göndermiþdi. Önce anne rahmine. Ýþte orada ilk ayrýlýþýmýz. Sen oraya, ben buraya. 9 ay kaldýk orada. Sonra gözlerimizi dünyaya açtýk. Aðlayarak.

 

Ne gariptir deðil mi, insan dünyaya gelirken de aðlýyor, giderken de?

 

Ýþte asýl yolculuk burada baþladý. Dünyaya ayak bastýk. Önce Allah bize müddet verdi.

 

„Hele bir büyüsün kulum!“ Oldu yaþýmýz 12. Eee…. Yeter artýk! Ne kadar büyüyeceksin daha? Allah´a verdiðimiz söz baþladý.

 

Hani beraber vermiþdik Allah´a o sözü. El ele tutuþup, ONA SÖZ VERMÝÞDÝK! Ýþte söz tutma zamaný. Geri dönüþ yok. Ömrün akýp gidiyor. Ne zaman kalkýp, uyanacaðým. Ben sözümü unutmuþum, bari sen unutma!

 

Sen yapma! Ben yapmýþým!

 

Bir göz kapamak. Evet, hayat 60-70 sene sürmüyor. Gözünü aç ve kapat. Ýþte hayat bitti. Abartmýyorum, bu kadar kýsa. Ýnsan bir gecede yüzlerce rüya görüyor. Hangisini hatýrlýyor? Ýþte hayat´da böyle. Yarýn kalkacaðýz ve ne çabuk geçti, diyeceðiz.

 

Hayat bu! Akar gider! Su gibi! Durdur hadi, gücün yeterse! Hayat sürdükce, ayrýlýklarda çoðalýyor. Çünkü buraya gelen, yine gidiyor.

 

Ayrýlýk var ya? Ýþte ayrýlýða insan dayanamaz! Ýçmeden, yemeden duruyor insan, ama AYRILIÐA yüreði dayanmýyor. Halbuki ayrýlýk diye bir þey yok!

 

Dünya fani, insanlar gelip geçici. Önemli olan….. ÝNSANLARI SEVMEK! Sadece Allah rýzasý için! Sevenler cennet´de yine buluþur! O zaman niye bu hüzün??? Deðer mi?

 

Kaldýr yüzünü! Bak aynaya! Dimdik dur! Gülümse! Doya doya gülümse! Ve aldýrma! Aldýrma reis, ALDIRMA! Bekle ve gör! Ama unutma hiç bir zaman! Kavuþacaðýn o günü iple çek! ADAM GÝBÝ! Ýlk ve son gülüm!

 

Ara ve bul! Bul etrafýnda dolaþan mutluluðu. Dolaþýp duruyor ama sen farketmiyorsun. Sakýn acele etme, etrafýna dikkatli bak.

 

Pes etme! Hayat doðal olarak elem ve acýlarla doludur. Ama hiçbir acý sonsuz deðildir. Sonuçta yine ONA döneceðiz ya…. Þu imtihan dünyasýnda baþýna gelenler üzmesin seni. Haydi gül artýk! Çünkü gülümsemek yüzün zekatýdýr. Ve gülümsemek yakýþýyor sana.

 

Bak bu satýrlarý okuyorsan, daha yaþýyorsun! Ýþte gülümse, þükür ve sabýr et; ve unutma…… Ýnsan vurulunca deðil, unutulunca ÖLÜR! … ve unutma….

 

“Cenab-ý Hakký bulan, neyi kaybeder? Ve onu kaybeden neyi kazanýr?”

 

Ve unutma o sözü….. Allah´a verdiðin o sözü! Yine mi unuttun yoksa? Bak ben hatýrladým. Sanada hatýrlatayým: „Söz ya Rabbi, söz! Gönder bizi dünyaya, istediðini yapacaðýz!“

 

Cemil Sahinöz

 

Yayýnlandýðý dergi: Ayasofya Nr.5, s.13