Gast Geschrieben 14. Mai 2009 Teilen Geschrieben 14. Mai 2009 Ebu Hureyre (Radiyallahu Anh) þöyle dedi: “Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem): Ýsrail oðullarýnda kendi aralarýnda kardeþlik baðý kurmuþ iki kimse vardý. Bunlardan birisi günah iþler, diðeri ise büyük bir gayretle ibâdet ederdi. Gayretle ibâdet eden kiþi diðerini günah iþlerken gördükçe ona: Bu iþten vazgeç derdi. Bir gün onun bir günah iþlemekte olduðunu görünce ona: Bu iþten vazgeç dediði halde o: Sen beni Rabbimle baþ baþa býrak, benim üzerime bir bekçi mi gönderildin? deyince ibâdet düþkünü þahýs: Allah’a yemin ederim ki Allah seni baðýþlamaz ya da Allah seni cennete koymaz dedi. Derken ikisi de öldü ve her ikisi de âlemlerin Rabbinin huzurunda bir araya geldiler. Allahu Teâlâ, gayretle ibâdet edene: Sen beni bilen birisi miydin? Yoksa benim elimde bulunanlara güç yetiren birisi miydin? diye sordu. Günahkâra da: −aydi, sen git, rahmetimle cennete gir, dedi. Ötekine de: Alýn bunu, cehenneme götürün dedi’ buyurdu.” Ebu Hureyre (Radiyallahu Anh) þöyle dedi: Nefsim elinde olan Allah’a yemîn ederim ki o dünyasýný ve âhiretini mahveden bir söz söylemiþtir. (Ebu Davud) Zitieren Link zu diesem Kommentar Auf anderen Seiten teilen Mehr Optionen zum Teilen...
Empfohlene Beiträge
Dein Kommentar
Du kannst jetzt schreiben und Dich später registrieren. Wenn Du ein Konto hast, melde Dich jetzt an, um unter Deinem Benutzernamen zu schreiben.