Ya sen, Ey Insan!

[Serbederan-19]

 

 

 

 

Rivayet edilirki

 

 

Nemrut, Hz Ibrahim´i (as) atese attirmak istediginde hic görülmemis siddette bir ates yaktirdi.

 

Odunlar atese verildiginde, bütün insanlar hatta bütün hayvanlar dahi seyir etmeye gelmislerdi.

 

O´na bugz edenlerde keyiflerine keyif katmak icin seyre daldilar.

 

Gönlü Hz Ibrahim´den yana olanlarin icleri, o atesin siddetinden daha ziyade yanar.

 

Hele iclerinde birtanesi vardiki minicik yüregi sanki gögsünden firlayacak.

Kücük bir kus Sadece bir bülbül

 

"Ya Allah" deyip kücük kanatlarini acarak uctu oradan. Bakamadi.

 

Az sonra diger hayvanlar baktilarki bülbül geri geliyor,

gagsina su almis o vahsice yanan atase su atiyor.

 

Bir - iki damla su o atesi nasil södürürki?

 

Defalarca su tasiyip göklere uzanan alevlere damla damla atiyor.

 

Diger hayvanlar atesi birakip bülbülü seyre dalmislar.

Kimi Kafa sallar kimi güler kimi acir ona.

 

Sonra iclerinden bir sormus: "Birak su tasimayi bülbül, sen bu alevlere karsi koyabilirmisin o bir-iki damla suyla"?

 

Bülbül aldirmamis ve:

 

"Alevleri söndüremeyecegimi bende biliyorum, ama istiyorum ki Rabbim bilsin, ben Halilin den yanayim, ve ona yapilan bu zulme karsiyim"

 

Allah Teala bülbüle bir melek göndermis

 

Melek bülbüle: "Bu örnek davranisindan dolayi Rabbi teala seni mükafatlandirmak istiyor, ve buyuruyorki, dilesin benden ne isterse!"

 

Bülbül mahcup bir eda ile: "Ben Rabbimin Cemalini görmek isterim"

 

Az sonra Melek tekrar gelip: " Allah zül celal Hz buyuruyorki, o beni görmeye takat edemez, baska bir sey istesin

 

Bülbül boynu bükük kalmis ve tekrarlamis: "Ben Rabbimin Cemalini görmekten baska bir sey istemiyorum"

 

Melek az sonra tekrar gelip bülbüle, eger olaki Rabbin cemalini görecek olursa mutlak ölecegini bildirmis.

 

Bülbül candan zaten gecmis, akli yüceler yücesinde

Hemen razi olmus

 

Bülbülün bu tavrina karsilik Alemlerin Rabbi buyuruyorki:

"Seher vakti falan bahceye gitsin, falan gülün basinda beklesin, seherin bir vaktinde ben o gülün goncasina tecelli edecegim"

 

Bülbül hemen yola koyulur Tarif edilen gülün basina oturur

Vakit gece Heyecanindan kalbi yerinden firlayacak

 

Gülü seyre dalmis sabaha daha saatler va derken imsak, gün agarmaya basliyor

 

Bülbül yorgunlugunu hice sayarak perisan ve uykusuz bir sekilde nazari sadece gülün üzerinde

 

Derken

 

Bir silkiniyor, bakiyorki günes dogmus neredeyse öglen olmak üzere

Anliyor ... perisan oluyor ici parcalaniyor ve feryad ediyor:

"uyuya kaldim, Rabbim uyuya kaldim, ne olur bir firsat daha ver"

 

Lakin is isten gecmistir cünki bulusma vakti gecmistir..

 

Derlerki, bu yüzden bülbül meftundur güle

Hasretini, derdini, perisanligini, nedametini anatir güle

her seher vakti

 

Ya Sen, ey insan!

Sen Seherlerde neye yanarsin?

 

 

Esselamu aleykum