Gazze'ye özgürlük filosu ve imtihan

[Abdul-Alim]

Gazze'ye özgürlük filosu ve imtihan

 

Haberdar olduðum kadarýyla, Wall Street Journal'ýn Hocaefendi'yle röportajý 25 sorudan oluþuyordu. 11 yýldýr ABD medyasýndan gelen röportaj tekliflerini geri çeviren Hocaefendi, bu ve NY Times'tan gelen son teklifleri bazý sebeplerle kabul etmek durumunda kaldý.

 

Röportajý yapan WSJ muhabiri, röportajý yayýnlamak yerine kendince bir deðerlendirmede bulunmuþ ve röportajdan sadece 3-4 cümleyi kullanmýþ. Hocaefendi'yi Þia'ya has manâda "imam" olarak takdim etmekle Hocaefendi-"Ýran-Ýslâmý" arasýnda kendince bað kurmaya çalýþtýðý gibi, meselâ hiçbir delil ve gerçeðe dayanmadan, "Hocaefendi'nin hareketi"ne destek olan bazý varlýklý zatlarý zaman zaman kanun dýþýna çýkmakla da itham etmiþtir. Dolayýsýyla, iyi niyetli davranmýþ görünmemektedir. ÝHH ve Gazze seferi konusunda Hocaefendi'ye atfedilen ve röportaja dahil olmayan söze de biraz bu noktadan bakýlmalýdýr.

 

Ýkinci olarak, Türkiye'de Ýslâm temelli hareketlerden neo-Ýslâmcý hareket, daha çok muhalefet eksenli, teorik, reaksiyoner ve ideolojik bir aydýn hareketi olarak doðmuþ, bu harekete yakýn görünen siyasî oluþum ise, nihayet büyük çoðunluðu itibarýyla demokrat-muhafazakâr bir tutumu benimsemiþtir. Fikir planýnda Hocaefendi'yle irtibatlý gösterilen hareket ise, müsbet harekete, aksiyona dayalý, iman, ibadet, ahlâk ve muamelâta aðýrlýk veren iman ve Kur'an hizmeti olarak ortaya çýkmýþtýr. Neo-Ýslâmcý hareket, Beylikler döneminde Anadolu'da diðer beyliklerin birbirleriyle uðraþmasý gibi Ýslâmî geleneði, diðer Müslümanlarý ve hareketleri sürekli eleþtirirken, iman-Kur'an hizmeti hareketi, Osmanlý Beyliði gibi sürekli dýþa yönelmiþ ve açýlmýþtýr. Yani, Hocaefendi, daima "deplasman"da bulunmuþ, "deplasmandan" konuþmuþtur ve yine böyle devam etmektedir.

 

Üçüncü olarak, üstad Ahmet Selim Bey'in bir sözünü nakletmiþlerdi: "Kendilerini ispat etmiþ büyüklere ait o anda düþünceme ters bir söz veya davranýþ okuduðum veya iþittiðim zaman asla tenkide gitmem; onlarýn bildiði, benim bilmediðim bir þey vardýr der ve susarým." Herkes medeniyetler çatýþmasýndan bahsederken, Ýslâm bir muhalefet ideolojisi gibi anlaþýlýp takdim edilirken Hocaefendi, diyalog, hoþgörü, demokrasiden geri dönüþ olmaz, medeniyetler uzlaþmasý dedi. O zaman onu aðýr biçimde tenkit edenlerin pek çoðu, 8-10 yýl sonra ayný noktalara geldiler. Daha önce Hocaefendi'yi "rejim, ABD, Ýsrail yanlýsý" olmakla itham edenlerden samimi olanlarý, 1999 Haziran'ýndan sonra Hocaefendi'den helâllik dilediler. Hocaefendi'nin de üslûbu ve bazý sözleri sebebiyle daha sonra kendisini eleþtirdiði de elbette olmuþtur. Sorumlu her Müslüman, Hocaefendi gibi zatlarla imtihan olmaktan kaçýnmalýdýr. Hocaefendi, bir defa daha kendisini feda etmiþtir.

 

Gazze'ye özgürlük filosu konusundaki þahsî düþünceme gelince: Filoda bulunmak isterdim, bulunamadým. Ama uðurlamada bulundum; Ýsrail baþkonsolosluðu önündeki gösterilere bir gece katýlýp sadece dua ettim. Bu kadarcýk bir iþtirakim olmasaydý, kendimi vicdanýmda sürekli mahkûm hissederdim.

 

Neo-Ýslâmcý kesimden bazýlarý, zamanla biraz da cemaat hareketlerinden etkilenmeyle müsbet faaliyetlere giriþtiler. Nihayet, Gazze'ye özgürlük filosuyla Gazze ve Filistin trajedisi, Ýsrail'in kanun tanýmazlýðý, acýmasýzlýðý, bir defa daha dünya gündemine geldi. Ýsrail, kendisini dünyada mahkûm eden büyük yanlýþlara sürüklediði gibi, Türkiye karþýsýnda bileði bir defa daha büküldü; bir defa daha büyük ölçüde mazlum, maðdur ve samimiyet kazandý. Türkiye baþtan filoya resmen destek verseydi, Ýsrail'le ta baþtan resmen karþý karþýya gelirdi ve bir çýkmaza sürüklenebilirdi. Gazze'ye seferi düzenleyenler de, hükümetimiz de akýl dolu davrandý. Mýsýr, hem kendisini kurtarmak hem Ýsrail'i rahatlatmak için Gazze'ye yardým kapýsýný açma mecburiyeti hissetti. Bilinen fakat resmen dile getirilemeyen Ýsrail-PKK baðlantýsý resmen dile getirilir oldu ve gündeme oturdu. Þehitlerimiz de, Allah rahmet etsin, asla boþa ölmedi. Yapýlan, bir kahramanlýktýr.

 

ALÝ ÜNAL

 

ZAMAN, 07 Haziran 2010, Pazartesi