Ramazan bir imkandýr (Mustafa Islamoglu, Yeni Safak, 22.08.2009)

[Webmaster]

Ramazan bir imkandýr

 

“Ey iman edenler! Oruç, sizden öncekilere farz kýlýndýðý gibi size de farz kýlýndý, ki Allah'a karþý sorumluluðunuzun bilincine varasýnýz” (2 Bakara, 183)

 

“Ramazanýnýz mübarek olsun” diyeceðim ama Ramazan zaten mübarektir.

 

“Hoþgeldin ey Ramazan ayý” diyeceðim ama Ramazan hep hoþ gelir. Fakat insana düþen de onun bereketinden azami istifade etmektir. Onu hoþ karþýlamak, onu hoþ etmek ve hoþ göndermektir.

 

Sýk sýk unuttuðumuz bir gerçek var. Ýbadetler kendi baþlarýna amaç deðildirler. Her ibadet daha üst bir amacý gerçekleþtirmenin aracýdýr. O amaç gözardý edilerek ibadet ne edâ edilebilir, ne de anlaþýlabilir. Oruç ibadetinin amacý, bu ibadeti farz kýlan yukarýdaki ayette açýkça yer almýþtýr: Sorumluluk bilincine kavuþmak...

 

Bu, önce insanýn kendisini tanýmasýyla baþlar. Kendisini tanýmasý için insanýn ilgilisinin kendisine yönelmesi gerekir. Ýlgisini kendisine yöneltmekten kasýt, etine kemiðine, saçýna sakalýna, kilosuna, boyuna, midesine, tenine yöneltmesi deðildir. Çünkü bunlar insaný “insan kýlan” tarafý deðildir.

 

Peki, nedir ya?

 

Elbette vahyin “kalb” dediði iç dünyasýna, duygulsuna, düþüncesine, akleden kalbine yöneltmesidir. Ýlgisini iç alana yönelten insan, kendini tanýmaya baþlayacaktýr. Kendini; yani Allah karþýsýndaki acziyet ve muhtaçlýðýný, dünyalýk karþýsýndaki þeref ve üstünlüðünü.

 

Bu sonucu elde eden insan, “sorumluðununun bilincine varan” insandýr. Bu üç boyutlu bir bilinçtir. Allah'a karþý, kendisine karþý ve baþkalarýna karþý. Açlara karþý sorumluluðu olduðunu yoksullara , yetimlere, kimsesizlere, darda kalmýþlara karþý sorumluluðu olduðunu da insan, oruç sayesinde öðrenir.

 

Ramazan'ý festivale çevirenler, onu zayýflarýn beslenme, killolu insanlarýn diyet ayý gibi görenler, bu amacý nasýl gerçekleþtirirler?

 

Zaten bu bakýþ açýsýna sahip olanlara göre Ramazan'ýn ilk akla getirdiði, Ýstanbul'lu levanten kantocularýn icra-yý sanat ettiði “direklerarasý” eðlenceleridir.

 

Osmanlý'yý diriltmek adýna Ýstanbul'un “Ýslâmbol” yanýný deðil de Ýstanbul'un “Peral'lý” yanýný diriltmeye kalkmak; tersinden kalkmaktýr.

 

Sadece o kadar da deðil, kendi inancýna “Fransýz”, hatta “levanten” kalmaktýr.

 

Ýftar çadýrlarý uygulamasý ne harika bir uygulama. Ýþte Ýstanbul'un “Ýslâmbol” yanýný hatýrlatan bu ve bunun gibi uygulamalardýr.

 

Sahi belediyelerimiz neden sadece çadýrlara gelenleri düþünür de tam iftar saatinde trafikte sýkýþmýþlarý düþünmez. Çok deðil, oruç açacak (“bozacak” deðil) bir hurma, küçücük bir poðaçadan oluþan mütevazý bir menü yeterli.

 

Eðer örnek istiyorlarsa, birkaç yýldanberi bu iþi Vatan Caddesi'nde uygulayan Akabe Vakfý'ndan model alabilirler. Hatta yardýmcý olabilirler. Tam iftar saatinde trafikte sýkýþýp kalan insanlarýn, arabalarýnýn camýndan uzatýlan iftariyelikleri alýnca gözlerinin nasýl ýþýldadýðýný adeta görür gibiyim. Siz olsanýz, sizinki de ýþýldamaz mýydý?

 

Tabii ki midelere ikram, Ramazan'ýn en küçük tarafýndan ikram. Bir de büyük tarafýndan ikram var. Kafalara ve kalplere ikram. O da, insanlara Kur'an ikram etmektir, vahyin sofrasýna oturtup onlarýn açlýktan kýrýlan yüreklerini ve kafalarýný doyurmaktýr.

 

Sözün özü: Ramazan bir imkandýr; kirlenmiþi temizlemenin, örselenmiþi onarmanýn, yýkýlmýþý yapmanýn, daðýlmýþý toplamanýn, parçalanmýþý bütünlemenin, kaybolmuþu bulmanýn imkan.

 

 

Mustafa Islamoglu, Yeni Safak, 22.08.2009