Geç kalan bir dua

[Gast]

Geç kalan bir dua

 

Geçenlerde trenle seyahat yaptým. Yolculuðun ilk saatlerinde ortam gayet güzeldi. Rahat ve serin bir yerde ikamet ediyordum. Yolculuðumun bir kaç saat süreceðini bildiðimden mi, yoksa kitaplara deðer verdiðimden mi, yanýma birde kitap almýþtým. Tabiki kitaplara verdiðim deðerden. Çünkü kitap kadar ihtiyacým olacak baþka birþey bulamadým yanýmda götürmek için. Baþladým kitabý okumaya, zaten yarýlamýþtým.

 

Ýnsana çok büyük haz veriyor, üçyüz sayfalýk bir kitabýn 150´ci sayfasýna gelmek. Konuyu saptýrmayayým; kitabý okurken yanýma bir kadýn oturdu. O vakte kadar yanýmda kimsecikler yoktu yanlýz yolculuk yapýyordum. Bundan da þikayet etmedim hiç bir zaman. Çünkü yanlýz yolculuk yapmasýný severim, neden derseniz? Kitap yüzünden. Zaten kitaba daldýðýmdan, yanýmda biri varmýþ yokmuþ fark etmiyor.

 

Velhasýl, yanýma orta yaþlý bir bayan geldi oturdu. Hosgelmiþ sefalar getirmiþ. Varsýn onunda yolculuðu hayýrlý olsun. Ýçimden, „sevgili bayan sizede hayýrlý yolculuklar dilerim“, dedim. Ama içimden tabiki. Teþekkür ederim sizede hayýrlý yolculuklar diyen olmadý. Neden mi? Ýçimden söylediðimden sanýrým, beni kimsecikler duymamýþtý.

 

Bu durumu biraz düþündüm, neden içimden söylüyorum da bunu biraz sesli olarak söyleyemiyorum. Hiç bir engellim yoktu aslýnda. Ne gibi bir engel olabilirdi ki zaten? Sesim kýsýlmamýþtý çok þükür. Rabbim sapa saðlam dilde vermiþti bana. E o zaman neyi bekliyordum? Karþýmdakinin bana demesini mi?

 

Yoksa neydi beni engelleyen.

 

Söylemek istediðim þey çok mu önemliydi sanki „Hayýrlý yolculuklar“?

Bu soruyu kendime sordum ve anýnda cevap geldi. Önemli! Sonra söylemek isteyipte her nedense söyleyemediðim o iki kelimenin üzerinde düþündüm. O iki kelimenin açýlýmýný yapmaya baþladým.

 

Ne diyordum ben; „hayýrlý“ evet hayýrlý…

“Hayýrlý yolculuklar”… bir nevi dua deðil miydi bu? Ne güzel, yol arkadaþýmýza dua ediyoruz, kim olursa olsun. Diyoruz ki, sende hayýrla var gideceðin yere,sevdiklerine. Kazasýz belasýz. Baþýna hiç bir kötülük gelmeden. Paran çalýnmadan. Seni hiç kimse hiç bir þekilde sýkýntýya sokmadan. Yolunu þaþýrtmadan ulaþ menziline.

 

Evet, iþte bunlarý o diyeceðimiz iki kelimede topluyoruz. Bu güzel duayý iki kelimede, yan koltukta oturan yol arkadaþýmýz için yapýyoruz.

Bu olay güzel deðil mi dostlar? Bakýn, siz o duayý söylediðinizde size mutlaka cevap gelecektir. Unutmayýn! Yani sizede dua edilecektir demek istiyorum.

 

Ýsterseniz bir deneyin. Ben bu defa biraz geç kalmýþtým çünkü aradan 45 dakika geçmiþti. Þaþýrmasýný istemedim.

Ama þimdi tüm yolculara, hayýrlý yolculuklar diliyorum…

 

 

Pýnar

[genchizmet50]

:masa: :masa: :masa: ablacim, böyle devam, cok güzel bir yazi!

:Applaus:

 

Cok hosuma gitti yazin, Allah daima böyle icindekilerini ifade etmeye nasib etsin! Amin.

 

 

:aro:

[yilmaz]

Bakin bu durum Türkiye´de tam degisk.

Ankara´dan, Istanbul´dan nerden binerseniz binin, Otobüsde yaniniza oturan kisi mutlaka "Hemscherim, Yolculuk nereye..." diye bir sohbet baslar

 

Gerci bende yalniz yolculuk yapmayi tercih ederim, Kitap olur, Düsünceler olur yani biseyler bana yolculukta eslik eder. Her nedense, Avrupa´da veya Avrupa kültürunde büyüyen Insan cogunlukta yalnizligu seciyor, veya bana öyle geliyor...

Acaba bunlarin kendine has iclerine kapanik oldugundan´mi, burasini bilemem, ama bizede, sayet benim tercihim oldugu gibiyse herhalde bu Avrupa-"kültüründen" bir esinti kalir-takilir.

Avtantaji´da herhalde kendi-kendinle kalmak veya Kitaplar sayesinde bünyeyi gelistirmek. "Hemscherim"´ler de yolculukta sohbet ederek vaktini daha cabuk gecirmis olur, yolculugun yorgunlugunu o an anlamaz ve ayni anda o da tanish sayesinde kendi ufkunu genisletmis olur

 

In diesem Sinne,

Oruca dogru cümlemize Hayrli Yolcluklar diler, Allah´dan dayanma Gücü dilerim - Amin!