Atam izindeyiz diye çakallýk edenler! (Yaðmur ATSIZ, STAR, 29.07.2009)

[Webmaster]

Atam izindeyiz diye çakallýk edenler!

 

 

Dünki yazýmda ‘Kemalistlerin báriz husûsiyetlerinden biri meseleleri anlayamamak.’ diye bir ibáre kullanmýþdým. Bununla ilgili kýsmen çok aðýr ifádelerle dolu ve beni ‘Atatürk düþmanlýðý’yla ithám eden mesajlar alarak ne kadar haklý olduðumu bir kere daha gördüm. Bu meseleyi de anlayamamýþlar. ‘Kemálîye Mezhebi’nin mür’idleri dünyáyý kavrayamýyor.’ demek neden ‘Þeyhleri’ne hakaaret olsun ki? Záten ‘Kemalistler’in asýl problemi ‘Kemál’i de anlayamamakdan kaynaklanýyor. Siz tutun akýl ve bilimi hayatda en gerçek kýlavuz kabûl eden bir lideri ilah mertebesine yükseltin ve ondan sonra hálá ciddîye alýnmayý bekleyin! Olacak iþ mi? Ben þimdi ‘Bázý záhidler, kaba sofular Hazret-i Muhammed’i hiç anlamamýþlar.’ desem Peygamber düþmanlýðý mý etmiþ olurum?

 

Ömrüm boyunca Atatürk’e hep derin bir saygýyla baðlý kalmýþýmdýr. Fakat kendilerine ‘Atatürkçü, Kemalist’ adýný münásib gören binlerce üniformalý yáhut sivil sahtekár sýrf bu iddialarýyla Atatürk’e hakaaret etmekdedirler. Sen ‘Atatürk adýna’ (!) darbe yapýp ortalýðý kan gölüne çevir, sen ‘muásýr medeniyet hedefi’ yolunda Türk Tárihinin en büyük projesi olan Avrupa Birliði fikrine karþý çýk ve ondan sonra utanmadan her 10 Kasým Anýtkabir’e çýkýp ‘Atam, izindeyiz!’ diye çakallýk et. Bizim alnýmýzda ‘enáyi’ mi yazýlý?

 

Bu vesîleyle þunu da belirtmek isterim ki 1938 Yýlý’nda zamánýn dýþýna kaymýþ bulunan çok büyük bile olsa bir devlet adamýný 2009 Yýlý’nda hálá ‘model’ ittiház etmek de enáyiliðin daniskasýdýr. Ben bázý Batý ülkelerini çok iyi, bázýlarýnýysa oldukça iyi bilirim. Oralarda hiçbir aklýevvelin çýkýp da meselá ‘Ah, þimdi Bismarck dirilip baþýmýza geçse ne iyi olurdu!’ yáhut ‘Ulan, þimdi Clémenceau oturacakdý ki Elysée’de...’ gibilerden saçmaladýðýna þáhid olmadým. Ne kadar büyük ve dehá sáhibi olurlarsa olsunlar devlet adamlarý içinde yaþadýklarý çaðýn insanlarýdýr. Onlarý o zaman ve mekánlardan alýp bambaþka iklimlere savuramazsýnýz! Bu garábet sádece bize mahsusdur. Ama bunun sebebi ahmaklýk deðil tam tersine eþine ender rastlanýr bir hinoðluhinlikdir. Bakýnýz Sevan Niþanyan dünki ‘Taraf’da nasýl îzáh ediyor:

 

‘Bir düþünün, kendilerine baþkomutan ve pádiþah diye neden yetmiþ sene önce ölmüþ bir devlet reisini onca þevkle benimserler? Neden ona kulluk etmeyi bir tür kurumsal din háline getirirler? Ölmüþ pádiþáhýn avantajý þudur: Kimseye ‘Höt’ diyemez, kimsenin kellesini alamaz, kimsenin serkeþliðine ket vuramaz.’

 

Bu analizde çok büyük bir hakýykat payý olmadýðýný söyleyebilir misiniz?

 

Onun için þimdi eski kanser hücrelerinden arýnma savaþý veren ve bu savaþý kazanmasý ihtimáli bulunan Türk Toplumu’nun atmasý gereken hayátî adýmlardan biri de þu 11 Kasým 1938’den bu yana sayýsýz kereler cýlký çýkarýlan ‘Kemalist Ýdeoloji’ ucûbesini resmen terketmek olmalýdýr. Ama Yüce Atatürk’ü ‘kovarak’ deðil! Onu bütün þan ve haþmetiyle Tárih Baba’nýn ‘Ölümsüzler Hýyábáný’ndaki mümtaz yerine ‘uðurlayarak’!

 

Onun ‘muásýr medeniyet seviyesinin üzerine çýkma’ hedefine ise bu millet artýk záten yönelmiþ durumda!

 

Kemalistlere raðmen!

 

Yaðmur ATSIZ, STAR, 29.07.2009