Her koyun kendi bacagindan asilir, fakat...

[Gast]

Her koyun kendi bacagindan asýlýr, fakat…

 

“Bir gün halka doðru yolu göstermek için söylediði sözlerden rahatsýz olanlar, Hârûn Reþîd'e gidip; "Sultaným, bizim yaptýklarýmýzýn ona ne zararý var? Bizi kendi hâlimize býraksýn. Sonra her koyun kendi bacaðýndan asýlýr." gibi sözlerle þikâyet ettiler. Bunun üzerine Hârûn Reþîd, Behlül Dânâ'yý çaðýrtýp, halkýn isteðini bildirdi. Behlül Dânâ hiç sesini çýkarmadan sarayý terk etti. Birkaç koyun alýp kesti, bacaklarýndan mahallenin köþe baþlarýna astý. Bunu gören halk gülerek; "Deliden baþka ne beklenir, yaptýðý iþler hep böyle zâten." diyorlardý. Aradan günler geçtikçe, asýlan hayvanlar kokuyor, bundan da bütün mahalle zarar görüyordu. Kokudan durulmaz hâle gelince, ayný kiþiler Hârûn Reþîd'e gidip, durumu anlattýlar. Behlül Dânâ'yý çaðýrtýp, sorduðunda: "Bir kötünün herkese zararý olduðunu herhalde anladýlar. Ben bir þey yapmadým, her koyunun kendi bacaðýndan asýldýðýný onlara gösterdim." diye cevap verdi.

 

Bu ne veciz bir kýssa böyle.

 

“Her koyun kendi baçaðýndan asýlýr”ýn açýklamasý aslýnda þöyledir; Herkes kendi davranýþlarýndan sorumludur. Herkes kendi hatasýnýn cezasýný kendi çeker. Hiç kimse baþkasýnýn yaptýðý bir hatadan ötürü hesap vermez.

 

Vermez vermesine de Hz. Behlül Dânâ´nýn dediði gibi, kokusunu çeker. Zararýný bilhassa görür.

 

Yapýlan kötülüklerin etrafa zarar veridiðini, ne güzel anlatýr.

 

Bu Atasözü´nü, `kendini` bilmezler yani bizler, yanlýþ yöne çekiyoruz. Nasýl mý? “Aman be banane, ne hali varsa görsün.” diyoruz.

 

Hele bir de bir kötülüge önderlik yapmýþ isek, o zaman vay halimize. Ýþte o zaman “her koyun...” diyemeyiz. Çünkü bizde mesulüzdür. Çünkü bir hadisde: “Dinimizde iyi bir çýðýr açana, bunun sevabý ile bununla amel edenlerin sevabý verilir, o çýðýrda [o yolda] gidenlerin sevabýndan da hiçbir þey eksilmez. Dinimizde kötü bir çýðýr açana da, bunun günahý ile, bununla amel edenlerin günahý verilir;o kötü yolda gidenlerin günahýndan da hiçbir þey eksilmez” buyrulmaktadýr.

 

Kötülüðe çýðýr açmakla kalmýyor, günahlarýda sýrtlanýyoruz.

 

Demek ki insan ilk önce kendinden meshul. Sonra çevresinden. Önce, kendimiz doðru ve yanlýþý öðrenip yaþayacaðýz, sonra öðretmeye çalýþacaðýz.

 

Biz yine de, “koyunlarý kendi baçaklarýna býrakmayalým.” Ne dersiniz?

 

 

Vesselam