„Çünkü“ ve „Eðer“ üzerine inþaa edilen Sevgiler

[Gast]

Sevmek, birþeye ilgi duymak muhabbet beslemenin adýdýr. Sevmek, insanýn yaradýlýþ özünde vardýr. Insanlýk, Muhammed (s.a.v) sevgisi uðruna yaratýlmýþtýr. Dünyamýz sevgiyle renklenmiþtir. Kâinat sevgi ile aydýnlýða kavuþmuþtur. Kâinatýn hayatý, kalbi ve ruhu sevgidir.

 

Kurân-ý Kerim, Mü´min kalblerin sevgi ile birleþmesine çok önem vermiþtir.

 

Peki, sevdiðimiz kiþiyi kim için seveceðiz?

 

Sevdiðimiz kiþileri, sýrf Allah için seveceðiz. Bu sevgi var olan gerçek sevgidir. Bu sevgi bitmeyen, tükenmeyen ve ebedi âleme intikal eden „tek“ sevgidir.

 

Allah için sevmek nasýl olur? Allah için sevdiðimizi nasýl anlarýz?

Bunlara cevap verebilmek için, önce sunlara bakmalýdýr insan:

 

Karþýlýksýz sevebiliyor muyum ?

 

Sevilen eðer mal, mülk, güzellik veya her hangi bir dünyevi çýkar için seviliyorsa, bu sevgi Allah için deðildir.

 

Yunus Emre ne güzel söylemiþ: „Yaratýlaný severiz Yaratýlandan ötürü.“

 

Tüm sevdiklerimizi annemizi, babamýzý, kardeþlerimizi, eþ-dostlarýmýzý sýrf Onun (c.c) için sevmeliyiz. Bunu yapabilirsek eðer, o zaman imânýn lezzetine ereceðimizi buyuruyor Peygamber Efendimiz (a.s.m).

 

Sevgimizde samimi olmamýz þarttýr. „Cünkü“ veya „Eðer“ üzerine kurulan sevgiler bunun birer göstergesidir. Çünkü bu sevgide kesinlikle Allah rýzasý yoktur.

 

„Seni Seviyorum çünkü cok güzelsin, veya „Seni severim, eðer dediðimi yaparsan“ gibi ifadelerde, Onun (c.c) rýzasýný aramak imkansýzdýr.

 

Sevdiðimizi olduðu gibi seversek eðer, bu bizi rýza makamýna ulaþtýracaktýr elbette.

 

 

Sevdiklerimizi „Çünkü“ „Eðer“ ler ile sevmiyelim…