Hacc anisi

[Gast]

Yasar Alptekinin kitabini okuduk dan sonra icimden yazmak geldi, Kitabinin adi „Kendime bir iyilik yapdim, hacca gittim“

 

Gercekden insanin kendine yapabilecegi en büyük iyiliktir, hacca gitmek…

 

Daha geleli fazla olmadi, ama hasret atesi düseli cok oldu.

 

Hacc, anlatilmaz yasanir. Yasamayan oranin esrarengiz güzelligini anlayamaz.

 

Hacc, Sevgililer yurdu

Hacc, Kendini bulma yeri

Hacc, Nefsinle yüzlesme ani

Hacc, Teslimiyet

Hacc, Sadakat

Hacc, Ask

Hacc, Muhabbet

Hacc, Hasret

Hacc, Özlem

Hacc, Dua

Hacc, Zikir

Hacc, Safa Merve

Hacc, Ibadet

Hacc, Birlik

Hacc, Yönelmek

Hacc, Acizligin doruk noktasi

Hacc, daha neler neler…

 

Hele bir yer varki, bedenin,kalbin dayanmakta güclük cektigi. Hele bir yer varki, sevenleri aglatan, sevenlere hep bir agizdan dualar, salavatlar okutturan.

 

Ravza….

 

Bilmiyorum ama beni en cok etkileyen, mübarek Ravzay-i Serif oldu.

Oraya gidenler bilir, her yer görevlilerle doludur. Isteyen istedigi zaman ziyaret edemez sevgili Peygamberimizi, (kadinlar bölümünden bahsediyorum). O kadar üzülmüstüm ki buna, anlatamam.

 

Medineye otobüsle yeni gelmistik. Sabah namazina yetismistik cok sükür. Hemen abdest ihtiyaclarimzi giderir gidermez,kosduk namaza.

Ezan okunmakdaydi, o ezan ki, Ezani-Muhammediyye.

Sanki Hz. Bilal okuyordu, öyle bir ihtisamla okunuyordu ki ezan, tarifsiz. Kalpleri titretiyordu. O ana kadar Kalp titremesi nedir bilmezdim, ama Medinede ki o Ezan bunu bana hissettirdi. Belki Resulallahin mübarek nazariydi, bize bunu hissettiren.

 

Ravza ziyareti belli vakitlerde gerceklesiyordu, bekliycektik. Bizden sabir bekleniyordu sanki. Sanki Efendimiz, sabret ümmetim diyordu, o büyük paravanlarin arkasindan, o demirler arkasindan.

 

Bekledik Ya Resulallah…bekliyoruz seni. Simdi de yapdigimiz gibi…

 

Saat geldi, icimde heyecan, cosku, muhabbet anlatamam…

 

Cok az kalmisti, bir kac kapi ardinda O (s.a.v) vardi, ve ben onu ziyaret edebilecektim…

 

O an geldi, kapilar acildi… Kosan kosana, görmelisiniz. Iranlisi, Suudilisi, Türkü, Korelisi… binler insan. Tek amacla kosuyorlar. Onu Ziyaret edebilmek icin.

 

Ve yine bekleyis.. Sirayla türkü, arabi, sirayla ziyaret edebiliyorduk.

 

Beklemek bile güzeldi Orda.

 

Ve yine o an geldi. Kalp yerinden firlamak istercesine atiyordu, sanki benden önce Ona o kosmak istiyordu.

 

Ve bir an duraksadim, Cünki bir seyle karsilastim. Onu simdiye kadar sadece resimlerde görmüsdüm ama simdi karsimdaydi, bir kac metre ilerdeydi. Bir kac adim ötede.

 

Yesil Kubbe…

 

Onu seyretmek, hic birseyi seyretmek kadar insana zevk veremezdi. Hele o yesil rengi yokmu, öyle yesil ne cimenlerde nede bir baska renkde bulabildim ondan sonra. Cünki Yesil rengin kendisi, Yesil Kubbedeydi. Özü ordaydi…

 

Evet iste o an gelmisti, sira Türklerdeydi.

Haber gelmisti. Ayaklandik. Ilerliyorduk. Ve sol tarafimizda direkleri görüyorduk, karsimizda Mimberi. Ve cennet bahcesine ayak basmistik.

 

Nereye geldigimizin sanki farkina varamamisdik, aptallasmistik hepimiz. Kimisi nerde, hani nerde diyordu. Kimisi salavatlarla aglasiyordu.

 

Bense, Efendim Huzuruna geldim, selam sana YA Habibullah diyebiliyordum. Ravzasini yakindan hic kimse göremiyormus, öyle bilgi verilmisti bize. Cok üzülmüstüm. Neden izin verilmiyordu? Bizde onun ümmeti degilmiydik? Bizde onun ziyaretine gelmistik.

 

Benligimi yakmisti bu benim AMA sevgili bizi duyuyordu, hatta bizleri görüyordu. Ona acik olan kalpler de onu görebiliyordu.

 

AH Medinem, Ah Ravzam. AH EFENDIM…

SU ümmetini sen hic bir zaman yanliz birakmadin, bizleri canindan cok sevdin sen.

 

Ne olur Senin sevgini bizlerde hissedelim. Neolur efendim, duanda bizlerede yer ver.

 

Medinen o mis kokusunu ALLAH herkeze nasip etsin

[Songül]

aminnnnnnnnnnnnn..

 

okurken bile heycanlandim..Allah yasamak nasip etsin insaallah..

 

nede güzel tarif etmissin, tüm kalbinle yazdigin belli

 

Rabbim her isteyene nasip etsin insaallah..