bir yudum sevgi...

[Gast]

Küçük kýz, annesiyle yürürken birden durdu.

Yaðmur damlacýklarýyla ýslanan gözlüðünü çýkartarak baktýðý þey, babasýylayla birlikte bisiklette giden bir baþka kýz çocuðuydu.

Bisikletin arka tarafýndaki minder üzerine oturan kýz, düþmemek için babasýna sýký sýký sarýlmýþ ve soðuktan pembeleþen yanaklarýný onun sýrtýna dayamýþtý.

Adamýn ara sýra yana dönerek söylediði sözler, küçük kýzý kýkýr kýkýr güldürüyordu. Kaldýrýmdaki kýz bisikletin arkasýndan bakarken, annesi durumu farkedip:

Evdekiler yetmiyormuþ gibi gözün hala bisikletlerde, diye çýkýþtý.

Ama eðer beðendiysen, baban ondan da aldýrýr.

Küçük kýz yumuþak bir sesle:

Bisiklete deðil kýza bakmýþtým, dedi. Babasý o vaziyette bile kendisiyle sohbet ediyor da...

Annesi,küçük kýzý hiç duymamýþ gibiydi.Onun kürklerle çevrili þapkasýný düzeltirken:

Arkadaþlarýn bu havada okula yürüyerek geliyor, dedi. Halbuki baban, iþe giderken de olsa, bir kaç dakikasýný ayýrýp seni mersedesiyle getiriyor. Kýzýn gözü yine bisikletteydi. Kadýn, alaycý bir tavýrla:

istersen baban da seni bisikletle getirsin, diye devam etti. Ne de güzel yakýþýr, öyle deðilmi?

Küçük kýz inci taneleri gibi süzülen gözyaþlarýný annesinden saklamaya çalýþýrken:

Çok isterdim, diye cevap verdi. Belki de böylelikle babama sýmsýký sarýlýrdým.....