Þeytanýn yaygarasý

[Gast]

Nurullah Toprak

 

Öyle anlar olur ki, insanýn içinden, imaný sarsmaya, kutsal deðerleri gözden düþürmeye çalýþan rahatsýz edici düþünceler geçer. Bazen de yapýlan bir ibadetin, hayýrlý bir iþin gereðince yapýlmadýðýna, kabul görmeyeceðine dair kuruntular oluþur. Þeytan tarafýndan kalbe atýlan bütün bu þüphe ve kuruntulara vesvese denir. Hiçbir deðeri olmayan, üzerinde durulmasý gereksiz, boþ ve geçici düþüncelerdir bunlar.

 

Vesvese vermekten baþka bir gücü olmayan þeytan, daima müminlerle uðraþýr. Eðer inanmayanlar ve münafýklar, ‘bizde vesvese yoktur’ diyorlarsa, bu doðru. Çünkü onlarda ahiret, tevbe, zikir, salih amel endiþesi yok ki, þeytan onlarý kendi tarafýna çekmek için bir çaba harcasýn.

 

Þeytanýn her türlü düþmanlýðýna raðmen, mümin, kalbine gelen vesveseden korkmaz, önemsemez ve Allah’a yönelip sýðýnýrsa, vesvesenin ona hiçbir zararý olmaz. Hatta vesveseye uymadýðý, Allah’a yöneldiði için sevap bile kazanýr.

 

Rasulullah (A.S.) Efendimiz, nefis ve þeytandan kaynaklanan kötü düþüncelerin, konuþulmadýðý ve onlarla amel edilmediði müddetçe insana bir zarar vermediðini ve affedildiðini müjdeliyor. (Buharî, Müslim)

 

Ashaptan bazýlarý Allah Rasulüne (A.S.) gelerek:

 

“Yâ Rasulallah! (Allah, ahiret, iman ve Ýslâm’a dair) kalbimize öyle düþünceler geliyor ki, gökten düþüp parçalanmak onlarý söylemekten daha iyidir. Bunun sebebi nedir?” diye sordular. Efendimiz (A.S.):

 

“Bu sýrf imandýr; sizde bulunan imanýn alâmetidir.” buyurdu. (Müslim, Nesai, ) Yani, “siz Allah’a ve ahirete yöneldiðiniz için, þeytan vesvese ile kalbinizi karýþtýrmaya, içindeki iman cevherini çalmaya çalýþýyor. Endiþe etmeyin, bu sizin mümin olduðunuzun alametidir.” buyurdular.

 

Vesvese bazen ölüm ve ahiret halleri hakkýnda gelir. Bazen peygamberler, bazen melekler, bazen de manevi haller hakkýnda gelir. Bazen geçim ve rýzýk konusunda kalbe türlü korku ve endiþeler atýlýr. Þeytan, bununla mü’minlerin Allahu Teala’ya itimadýný sarsmak ister. Bazen þeytan günahlarý güzel gösterir, ibadetleri ihmal ettirir, Allah’ýn rahmetine güvendirir, tevbeyi geciktirir. Bütün bunlar birer vesvesedir ve hiç birisine kýymet vermemelidir.

 

Vesveseden Nasýl Korunmalýyýz?

 

Mümin her duyduðuna inanmaz; her sese yönelmez. Hele duyduklarýný deðerlendirmeden katiyyen harekete geçmez. Kalbe gelen düþünceler de dinin helâl ve haramýný bildiren hükümlerle ölçülür; onlar helâl ve hayýr ise alýnýr, haram ve kötü ise býrakýlýr.

 

Þeytanýn vesvese vermek için birçok yolu ve þekli var. Kendisi müminin kalbini çelemezse, insanlarýn içinden seçtiði yardýmcýlarý ile bunu baþarmak ister. O, bunun için yemin etmiþtir. Ýnsan ve cin þeytanlarýndan gelen bütün fýsýltý, fikir ve davetleri tanýmak için her mü’minin dinin esaslarýný bilmesi gerekir. Cahil insan þeytanýn maskarasý olur, helâli haramý birbirine karýþtýrýr; hurafeye din diye sarýlýr. Þeytan da onu istediði gibi kullanýr.

 

Vesvese anýnda Allahu Teala’yý zikretmek, þeytana karþý en büyük siperdir. Çünkü Allahu Tealâ: “Þüphesiz, muttaki olanlara þeytandan bir vesvese geldiðinde, (Allah’ý hatýrlayýp, geleni) iyice düþünürler ve onun (rahmanî mi, þeytanî mi olduðunu) hemen anlayýverirler.” (A’raf/201) buyuruyor.

 

Rasulullah (A.S.) Efendimiz:

 

“Þeytan sizden birisine gelir ve: ‘Yeri kim yarattý, göðü kim yarattý, þunu kim yarattý, bunu kim yarattý?’ diye sorar. Kul da hepsine: ‘Allah yarattý’ diye cevap verir. Sonunda: ‘Peki, Allah’ý kim yarattý?’ diye kalbe bir soru atar. Ýçinde böyle bir soru bulan kimse, onun þeytandan olduðunu bilsin, hemen soruya son versin, Euzu besmele çekip Allah’a sýðýnsýn ve: ‘Ben Allah’a ve O’nun peygamberlerine iman ettim’ desin.” buyuruyor (Buhari, Müslim)

 

Eðer benzeri sorularý insanlar sorarsa yine ayný þekilde davranmalý ve onlara karþý: “Allah birdir. O hiç kimseye muhtaç deðildir. Doðurmamýþ, doðurulmamýþtýr. Hiçbir þey Ona denk deðildir.” manasýndaki Ýhlas Suresi’ni okumalýdýr.

 

Þeytan bütün yardýmcýlarýyla birlikte bize saldýrdýkça, biz de Yüce Rabbimiz’e kaçmalý, zikredip O’na yalvarmalýyýz. Felâk ve Nas Sureleri bize bunu öðretiyor. Allahu Tealâ, Nâs Suresi’nde þeytaný “hannas” olarak tanýtýyor. Hannas, kalbi boþ bulunca ona saldýran, kalb zikre geçince de hemen sinip kaçan demektir.

 

Rasulullah (A.S.) Efendimiz: “Sizden her birinizin bir þeytaný vardýr.” diye buyurunca Ashab-ý Kiram soruyor: “Sizin de þeytanýnýz var mý ya Rasulallah?” Allah Rasulü (A.S.): “Evet, benim de þeytaným var. Ancak, Allah ona karþý bana yardým etti ve teslim olup emrime girdi.” karþýlýðýný veriyor. (Ahmed b. Hanbel)

 

Demek ki þeytan tek baþýmýza yenebileceðimiz bir düþman deðil. Ölene kadar yakamýzý býrakmayacak bu sinsi düþmaný aklýmýzla deðil, ancak Ýlahî destek, aþk ve zikirle defedebiliriz.

 

Þeytanýn Yaklaþamadýklarý

 

Þeytan, ancak Allah dostlarýna yanaþamaz, onlarýn ilahi aþk ve zikir ile dolu kalblerine bir yol bulamaz. Þeytanýn, Allah dostlarý karþýsýndaki bu acziyetini Yüce Rabbimiz þöyle haber veriyor: “Hiç þüphesiz iman edip sadece Rablerine güvenen tevekkül sahiplerine þeytanýn bir hakimiyeti yoktur. Onun etkisi, ancak kendisini dost edinen ve Allah’a ortak koþan kimseleredir.” (Nahl/99-100)

 

“Þeytan dedi ki: Yemin ederim ki eðer beni kýyamete kadar yaþatýrsan, pek azý dýþýnda Adem’in çocuklarýný kandýrýp kendime baðlayacaðým. Allah buyurdu: Git, onlardan gücünün yettiði kimseleri davetinle þaþýrt. Süvari ve yaya askerlerinle onlara bol bol yaygara (ve vesvese) ver. Mallarýna, evlatlarýna ortak ol, kendilerine boþ vaadlerde bulun. Aslýnda þeytan insanlara, aldatmaktan baþka bir þey vaadetmez. Ey Ýblis! Bana teslim olmuþ ihlaslý kullarým üzerinde senin hiçbir etkin ve aðýrlýðýn olmayacaktýr. Onlara, koruyucu olarak Rabbin yeter.” (Ýsra/62-65)

 

Dünya iþlerinde bile güçlü insanlarýn yanýnda yeralýp, tehlikelerden korunmaya çalýþýrken, þeytanýn yaklaþmaktan bile korktuðu, zarar vermekten aciz olduðu, Allah’ýn ihlaslý kullarýnýn yanýnda yer almak iyi bir korunma yöntemi deðil mi?

 

Þu halde, þeytandan emniyette olmak için Allah’a sýðýnmalý, O’nun sadýk kullarýyla birlikte olmalý, ilim, zikir ve duayý kendimize kalkan yapmalýyýz.