Kalbi inanmaya yönelten sebepler (Ali Fersadoglu)

[Webmaster]

Kalbi inanmaya yönelten sebepler nelerdir?

 

�Doðrusunu isterseniz nasýl bir kalp taþýyoruz ve neden inanmak zorundayýz?� þeklindeki sorulara pek ikna edici cevaplar veremeyiz. Oysa bunlar hayatî öneme haiz.

 

Kalbimizi Kadir-i Mutlak olan Yaratýcýya imân etmeye yönelten birçok sebep vardýr. En önemlisi, buna göre dizayn edilmesidir. Diðer noktalar ise þöyle sýralanabilir:

 

* Kalp iman bölgesidir: Kalbin bizzat imân bölgesi olmasý ve imâna göre dizayn edilip programlanmasýdýr. Bu özelliðinden ötürüdür ki, kalb önce Yaratýcýsýný arayýp bulmak ister. Özellikle sýkýntýlý, zor anlarda�

 

* Sonsuz aczimiz: Öte yandan insanoðlu, hayat þartlarý içinde, kendisine gerekli olan malzemeleri düþünürken, büyük bir acze maruz kaldýðýný hisseder. O zaman da derhal dayanacak bir noktayý aramaya baþlar.

 

* Arzu ve emelleri gerçekleþtirmek: Diðer taraftan emellerini, arzularýný nemalandýrmak, faydalandýrmak, gerçekleþtirmek için çareler üretirken derhal bir yardým noktasý arama giriþiminde bulunur.1

 

* Sayýsýz düþmanlar: Ve insan; þu korkunç dünya sahrasýna atýlýrken gözünü açar, bakar. Bir lütuf beklediði zaman, birden bire, düþmanlar gibi hastalýklar, elemler, belâlar hücum eder. Bir medet, bir yardým için merhamet dileyerek tabiata ve unsurlara baktýðýnda, kalb katýlýðý ve merhametsizlikle karþýlaþýr.

 

Uzaydaki kütlelerden yardým istemek üzere baþýný havaya kaldýrýr. O kütleler, atom bombalarý gibi dehþetli ve heybetli halleriyle gözüne görünür. Hemen gözünü yumar, baþýný eðer, düþünmeye baþlar. Bakar ki, hayatî ihtiyaçlarý baðýrýp çaðýrmaya baþlarlar. Bütün bütün yalnýzlýða düþerek hemen kulaklarýný týkar, vicdanýna iltica eder.

 

Bakar ki, vicdaný, binler emeller, ümitler, gayeler, maksatlarla dolu, gürültülerinden cinnet getirecek bir hale gelir. Acaba, hiçbir cihetten hiçbir teselli çaresini bulamayan o zavallý þahýs; Yaratýcý ile öldükten sonra diriliþe imân etmezse, onun o vaziyetinden Cehennem daha serin olmaz mý?

 

* Çaresizlik: Çaresiz insan korku, heybet, acz, titreme, vahþet/yalnýzlýk, gönül darlýðý, yetimlik ve üzüntü içindedir. Gücüne bakar; sýfýrýn altýnda. Aciz ve gücü son derece nakýs. Ýhtiyaçlarýna bakar; def edilecek gibi deðil. Çaðýrýp yardým istese, yardýmýna gelen yok. Her þeyi düþman, her þeyi garip görür. Dünyaya geldiðine bin defa piþman olur, lânet okur.

 

Dipnot:

 

1-Ýþârâtü�l-Ý�câz, s. 71, 78, 34.

 

Ali Fersadoglu

17.08.2006 Yeni Asya