Alle Aktivitäten

As salamu alaikum, liebe Geschwister im Islamforum, ich hätte eine wichtige Frage bezüglich dem Bilderverbot im Islam. Wäre der Kauf von Fotos (z. B. Passbildern) erlaubt (halal) im Islam? Schließlich ist die Ausweispflicht kein Gesetz Allahs. Ich freue mich auf Eure Antworten. Recht herzlichen Dank für die Informationen im Voraus! Wa alaikum salam

http://www.fiverr.com/s/42L6aQ1

Spotify:

Spotify:

Sehr geehrter......, vielen Dank für Ihr Interesse an unserem Produkt. Gern beantworten wir Ihre Anfrage! Die entsprechenden Zutaten sind auf der Verpackung in der Zutatenliste zu finden: 1) Das angegebene Vollei stammt vom Huhn. Es sind keine weiteren tierischen Bestandteile im Produkt enthalten (wir setzen nur Emulgatoren mit pflanzlicher Herkunft ein). 2) Es werden keine alkoholischen Bestandteile in Form von Aromen eingesetzt Wir hoffen, dass Ihnen die Informationen hilfreich sind! Mit freundlichen Grüßen HANINA GmbH - Feine Backwaren i.A. Qualitätsmanagement / Qualitätssicherung Hauptstr. 2 DE-97357 Prichsenstadt OT Altenschönbach Web: www.starcake.de

Das Hörbuch gibt es auch auf Spotify:

Das Hörbuch gibt es auch auf Spotify:

Das ist so richtig. Möge Allah deine gute Tat annehmen.

Ich schicke meiner Familie in Marokko zwei oder drei Tage vor dem Eid al-Fitr Zakat al-Fitr mit der Annahme, dass sie es am Eid-Tag in meinem Namen geben werden, weil ich hier in Deutschland keine armen Muslime kenne. Ist das zulässig oder muss ich es in meinem Wohnland herausnehmen?

Neue Westfälische, 21.03.2025

Westfalen Blatt, 12.03.2025

Haller Kreisblatt, 14.03.2025

(07.03.2025) Bediüzzaman ve kahramanlık İslam alimi Bediüzzaman Said Nursi, din ve iman konusunda kimseye taviz vermemekle bilinir. Günlük iletişimde ve sosyal hayatta müthiş mütevazi olan Bediüzzaman, konu imanı savunmak olduğunda hiç kimseye taviz vermiyor. Bu davranışını gösteren bazı kesintileri burada paylaşmaya çalışalım. Bediüzzaman nasıl bir müfessir? Öncelikle Bediüzzaman´ın nasıl bir alim olduğunu, talebesi Zübeyir Gündüzalp´den dinleyelim: „İmân, yalnız icmalî bir tasdikten ibaret değildir. İmânın çok mertebeleri vardır. Taklidî bir imân, hususan bu zamandaki dalâlet, sapkınlık fırtınaları karşısında çabuk söner. Tahkikî imân ise sarsılmaz, sönmez bir kuvvettir. Tahkikî imânı elde eden bir kimsenin, imân ve İslâmiyeti dehşetli dinsizlik kasırgalarına da mâruz kalsa, o kasırgalar bu imân kuvveti karşısında tesirsiz kalmaya mahkûmdur. Tahkikî imânı kazanan bir kimseyi, en dinsiz feylesoflar dahi bir vesvese veya şüpheye düşürtemez. İşte, bu hakikatlara binaen biz de tahkikî imânı ders vererek, imânı kuvvetlendirip insanı ebedî saadet ve selâmete götürecek Kur’ân ve imân hakikatlarını câmi’ bir eseri, sebat ve devam ve dikkatle okumayı kat’iyetle lâzım ve elzem gördük. Aksi takdirde, bu zamanda dünyevî ve uhrevî dehşetli musibetler içine düşmek, şüphe götürmez bir hakikat halindedir. Bunun için yegâne kurtuluş çaremiz, Kur’ân-ı Hakîmin imânî âyetlerini ve bu asra bakan âyet-i kerimelerini tefsir eden yüksek bir Kur’ân tefsirine sarılmaktır. Şimdi, ´Böyle bir eser, bu asırda var mıdır?´ diye bir sualin içinizde hâsıl olduğu, nuranî bir heyecanı ifade eden simalarınızdan anlaşılmaktadır. Evet, bu çeşit ihtiyacımızı tam karşılayacak olan bir eseri bulmak için çok dikkat ve itina ile aradık. Nihayet, hem Türk gençliğine, hem umum Müslümanlara ve beşeriyete Kur’ânî bir rehber ve bir mürşid-i ekmel olacak bir eserin Bediüzzaman Said Nursî’nin Risale-i Nur eserleri olduğu kanaatına vardık. Bizimle beraber, bu hakikata Risale-i Nur’la imânını kurtaran yüzbinlerle kimseler de şahittir. Evet, yirminci asırda küllî ve umumî bir rehberlik vazifesini görecek Kur’ânî bir eserin müellifinin, şu hususiyetleri haiz olmasını esas ittihaz ettik. Bu hâsiyetlerin de tamamıyla Risale-i Nur’da ve müellifi Bediüzzaman Said Nursî’de mevcut olduğunu gördük. Şöyle ki: Birincisi: Müellifin, yalnız Kur’ân-ı Hakîmi kendine üstad edinmiş olması… İkincisi: Kur’ân-ı Hakîm, hakiki ilimleri hâvi bir kitab-ı mukaddestir. Ve bütün asırlarda, insanların umum tabakalarına hitap eden ezelî bir hutbedir. Bunun için, Kur’ân’ı tefsir ederken, hakikatın sâfi olarak ifade edilmesi ve böylece hakiki bir tefsir olması için, müfessirin kendi hususî meslek ve meşrebinin tesiri altında kalmamış ve hevesi karışmamış olması lâzımdır. Ve hem de Kur’ân’ın mânâlarını keşif ile tezahür eden Kur’ân hakikatlarının tesbiti için elzemdir ki, o müfessir zât, herbir fende mütehassıs geniş bir fikre, ince bir nazara ve tam bir ihlâsa mâlik bir allâme ve hem gayet âli bir deha ve nüfuzlu derin bir içtihad ve bir kuvve-i kudsiyeye sahip olsun… Üçüncüsü: Kur’ân tefsirinin tam bir ihlâsla telif edilmiş olması ki, müellifin, Cenâb-ı Hakkın rızasından başka hiçbir maddî, mânevi menfaatı gaye edinmemesi ve bu ulvî hâletin müellifin hayatındaki vukuatlarda müşahede edilmiş olması… Dördüncüsü: Kur’ân’ın en büyük mu’cizelerinden birisi de, gençlik ve tazeliğini muhafaza etmesidir. Ve o asırda inzal edilmiş gibi, her asrın ihtiyacını karşılayan bir vechesi olmasıdır. İşte, bu asırda meydana getirilen bir tefsirde, Kur’ân-ı Hakîmin asrımıza bakan vechesinin keşf edilip, avamdan en havassa kadar her tabakanın istifade edebileceği bir üslûpla izah ve ispat edilmiş olması… Beşincisi: Müfessirin Kur’ân ve imân hakikatlarını, cerh edilmez delil ve hüccetlerle ispat ederek tedris etmesi. Yani, pozitivizmi (ispatiyecilik) bir esas ittihaz etmiş olması… Altıncısı: Ders verdiği Kur’ânî hakikatların, hem aklı, hem kalbi, hem ruhu ve vicdanı tenvir ve tatmin ve nefsi musahhar etmesi ve şeytanı dahi ilzam edecek derecede kuvvetli ve gayet beliğ, nâfiz ve müessir olması.. Yedincisi: Hakikatların derkine de mâni olan benlik, gurur, ucub ve enaniyet gibi kötü hasletlerden kurtarıp, tevazu ve mahviyet gibi yüksek ve güzel ahlâklara sahip kılması… Sekizincisi: Kur’ân-ı Kerimi tefsir eden bir allâmenin Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâmın sünnetine ittiba etmiş olması ve ehl-i sünnet ve cemaat mezhebi üzere ilmiyle âmil olması ve âzami bir zühd ve takvâ ve âzami ihlâs ve dine hizmetinde âzami sebat, âzami sıdk ve sadâkat ve fedakârlığa, âzami iktisat ve kanaata mâlik olması şarttır. Hülâsa olarak müfessirin, Kur’ânî risaleleriyle, Risalet-i Ahmediyenin (a.s.m.) âzami takvâ ve âzami ubûdiyeti ve kuvve-i kudsiyesiyle de velâyet-i Ahmediyenin lemeâtına mazhar olmuş hâdim-i Kur’ân bir zât olması… Dokuzuncusu: Müfessirin, Kur’ânî ve şer’î meseleleri beyan ederken, şu veya bu tazyik ve işkenceyi nazara almayan, herhangi bir tesir altında kalarak fetva vermeyen ve ölümü istihkar edip, dünyaya meydan okuyacak bir imân kuvvetiyle hakikatı pervasızca söyleyen İslâmî şecaat ve cesarete mâlik olan bir müfessir olması gerektir. Hem idam plânlarının tatbik edildiği ve birtek dinî risale neşrettirilmediği dehşetli bir devirde, bilhassa imhâ edilmesi ve söndürülmesi hedef tutulan Kur’ânî, şer’î esasatı telif ve neşretmiş olduğu meydanda olmakla bir mürşid-i kâmil ve İslâmın, bu asırda hakiki bir rehber-i ekmeli ve Kur’ân’ın muteber bir müfessir-i âzamı olmuş olması lâzımdır. İşte bu zamanda, yukarıda mezkûr dokuz şart ve hususiyetlerin, müellif Said Nursî’de ve eserleri olan Nur Risalelerinde ayniyle mevcut olduğu, hakiki ve mütebahhir ulema-i İslâmın icma ve tevatür ve ittifakıyla sabit olmuştur. Ve hem intibaha gelmekte olan bu millet-i İslâmiyece, Avrupa ve Amerikaca mâlûm ve musaddaktır. İşte arkadaşlar, biz, böyle bir tefsir-i Kur’ân arıyor ve böyle bir müfessir istiyorduk“ (Sözler, s. 1013-1015). Zübeyir Gündüzalp, burada öncelikle imanın önemini ve tahkiki imanın gücünü vurguluyor. Bu çağda insanları ebedi mutluluğa götürecek Kur’an ve iman hakikatlerini içeren bir eserin gerekliliğini belirtiyor. Bu ihtiyacı karşılayacak eserin Bediüzzaman Said Nursi’nin Risale-i Nur eserleri olduğunu vurguluyor. Bu bağlamda ideal bir Kur’an tefsirinin ve müfessirinin sahip olması gereken dokuz özellik sıralıyor: Sadece Kur’an’ı rehber edinmek Geniş bilgi ve derin anlayışa sahip olmak Tam bir ihlas ile yazmak Kur’an’ın çağdaş yorumunu sunmak İman hakikatlerini güçlü delillerle ispatlamak Akıl, kalp ve ruhu tatmin etmek Kötü huylardan arındırıp güzel ahlaka yönlendirmek Peygamber’in sünnetine uymak ve takva sahibi olmak İslami cesaret ve kararlılıkla hakikati söylemek Gündüzalp, bu özelliklerin Bediüzzaman ve Risale-i Nur’da mevcut olduğunu ve bunun İslam alimleri tarafından kabul edildiğini belirtiyor. “Burada her müşkül halledilir, her suale cevap verilir; fakat sual sorulmaz.” Bediüzzaman Said Nursi, Doğu Anadolu’da bir üniversite kurmak amacıyla 1907 yılının sonlarında İstanbul’a geldi. Bir yazar, onun gelişini “Doğu’nun sarp kayalıklarından bir zekâ ateşi, İstanbul ufuklarında doğdu” şeklinde tasvir etmişti. İstanbul’a gelmeden önce Tahir Paşa’nın, “Doğu’daki âlimleri susturuyorsun, ama İstanbul’daki büyük balıklara da meydan okuyabilecek misin?” sorusuna karşılık, Bediüzzaman şehre varır varmaz âlimleri münazaraya davet etti. Amacı, Doğu Anadolu’daki ilim faaliyetlerine dikkat çekmekti. Gösterişten uzak duran Bediüzzaman, ilim, cesaret, hafıza ve zekâ bakımından olağanüstüydü. İstanbul’daki ikametgâhının kapısında „Burada her sorun çözülür, her soruya cevap verilir; fakat soru sorulmaz“ yazılı bir levha asılıydı. Risale-i Nur´da bu olay su şekilde geçer: “Bediüzzaman, Şarkî Anadolu’da Medresetü’z-Zehrâ namında bir darülfünun açmak, ya Van’da veyahut da Diyarbakır’da darülfünun derecesinde bir medrese tesisine çalışmak için İstanbul’a geldi. İstanbul’a gelişini bir muharrir şöyle tasvir etmişti: ´Şarkın yalçın kayalıklarından, bir ateşpâre-i zekâ, İstanbul âfâkında tulû etti.´ İstanbul’a gelmeden evvel birgün Tahir Paşa, ´Şark ulemasını ilzam ediyorsun, fakat İstanbul’a gidip o denizdeki büyük balıklara da meydan okuyabilecek misin?´ demişti. İstanbul’a gelir gelmez ulemayı münazaraya davet etti. Bunun üzerine İstanbul’daki meşhur âlimler grup grup ziyarete gelip sualler soruyorlar ve o hepsinin de cevaplarını sahih olarak veriyordu. Bundan maksadı, Şarkî Anadolu’daki ilim ve irfan faaliyetine nazar-ı dikkati celb etmekti. Yoksa Molla Said, kat’iyen hodfuruşluğu sevmezdi. Her türlü gösteriş ve âlâyişten müberra olarak hareket ederdi. İlim, cesaret, hafıza ve zekâ itibarıyla pek harika idi. Aynı derecede, belki daha ziyade olarak, halis ve muhlis idi. Tasannu ve tekellüften kat’iyen hoşlanmazdı. İstanbul’daki ikametgâhının kapısında şöyle bir levha asılı idi: ´Burada her müşkül halledilir, her suale cevap verilir; fakat sual sorulmaz´” (Tarihçe-i Hayat, s. 53) “Eğer yanında biraz daha kalsaydım, az kalsın beni de Müslüman edecekti” Selânik’te Bediüzzaman ve İstanbul Hahambaşı Karasso ile bir görüşme gerçekleşir. Bu görüşme Risale-i Nur´da şu şekilde geçer: “Konuşma sırasında, Karasso konuşmayı yarıda bırakarak dışarıya fırlamış ve arkadaşlarına, ´Eğer yanında biraz daha kalsaydım, az kalsın beni de Müslüman edecekti´ diyerek mağlûbiyetini hayret ve telâşla izhar etmiştir. Karasso ki, Osmanlı İmparatorluğunu parçalamak için sinsi ve tertipli bir şekilde çalışan gizli bir teşkilâta mensup olup, ortada fevkalâde bir rol oynuyordu. Karasso’nun Bediüzzaman’ı ziyaret etmekten maksadı, onu kendi fikrine çevirmek ve meş’um gayesine âlet etmek idi” (Tarihçe-i Hayat, s. 58) “Sen de şeriat istemişsin?” Bediüzzaman, kahramanlığını 31 Mart hadisesinde de ispat eder: „Nihayet menhus 31 Mart hadisesi meydana gelir. Şeriat isteyen ve o hâdisede ismi karışan on beş kadar hoca idam edilir. Bediüzzaman, onlar mahkeme binasının bahçesinde asılı durdukları ve kendisi de pencereden onları gördüğü bir halde muhakeme olunur. Mahkeme reisi Hurşid Paşa sorar: ´Sen de şeriat istemişsin?´ Bediüzzaman cevap verir: ´Şeriatın bir hakikatine, bin ruhum olsa feda etmeye hazırım. Zira şeriat, sebeb-i saadet ve adalet-i mahz ve fazilettir. Fakat, ihtilâlcilerin isteyişi gibi değil!´ Bediüzzaman’ın divan-ı harpteki bu kahramanca müdafaası, o zaman iki defa tab edilip neşredilmiştir. O dehşetli mahkemeden idamını beklerken beraat etmiş ve mahkemeye teşekkür etmeyerek, yolda Bayezid’den tâ Sultanahmed’e kadar, arkasında kalabalık bir halk kitlesi mevcut olduğu halde, ´Zalimler için yaşasın Cehennem! Zalimler için yaşasın Cehennem!´ nidâlarıyla ilerlemiştir” (Tarihçe-i Hayat, s. 58). Nikola Nikolaviç Birinci dünya harbi döneminde Bediüzzaman esir olarak alınır ve üserâ kampına götürülür. Burada da şayan-ı takdir bir hâdise cereyan eder: “Bir gün Rus Başkumandanı esirleri teftişe gelir. Teftiş esnasında, Bediüzzaman kumandana selâm vermez ve yerinden kalkmaz. Kumandan kızar, belki tanımamıştır diyerek tekrar önünden geçtiği zaman yine yerinden kalkmayınca, kumandan tercüman vasıtasıyla der: ´Beni herhalde tanımadılar?´ Bediüzzaman: ´Tanıyorum, Nikola Nikolaviç’tir.´ Kumandan: ´Şu hâlde Rus ordusuna, dolayısıyla Rus Çarına hakaret ediyorlar!´ Bediüzzaman: ´Hakaret etmedim. Ben bir Müslüman âlimiyim. İmanlı bir kimse, Cenâb-ı Hakkı tanımayan bir adamdan üstündür. Binaenaleyh, ben sana kıyam etmem´ der. Bunun üzerine Bediüzzaman divan-ı harbe verilir. Birkaç zabit arkadaşı, hemen özür dileyerek vahim neticenin önlenmesine çalışmasını istirham ederler. Fakat Bediüzzaman: ´Bunların idam kararı, benim ebedî âleme seyahat etmem için bir pasaport hükmündedir´ deyip kemal-i izzet ve şecaatle hiç ehemmiyet vermez. Nihayet idamına karar verilir. Hüküm infaz edileceği vakit, namaz kılmak için müsaade ister; vazife-i diniyesini îfadan sonra, atılacak kurşunlara göğsünü gereceğini beyan eder. Tam bu esnada, namazını eda ederken, Rus kumandanı gelerek, Bediüzzaman’dan özür dileyip: ´O hareketinizin, mukaddesatınıza olan bağlılıktan ileri geldiğine kanaat getirdim, rica ederim, beni affediniz´ diyerek verilen idam hükmünü geri alır“ Tarihçe-i Hayat, s. 69). Bediüzzaman, ihlası ve davasında samimiyeti nedeniyle serbest bırakılır. Boyun eğmediği ‘dört kumandan’ Bediüzzaman kendisi de taviz vermemek ve boyun eğmemek hakkındaki tavrını izah ediyor: „Ben eskiden beri tahakküme ve terzile karşı boyun eğmemişim. Hayatımda tahakkümü kaldırmadığım, birçok hadiselerle sabit olmuş. Meselâ, Rusya’da kumandana ayağa kalkmamak, Divan-ı Harb-i Örfîde idam tehdidine karşı mahkemedeki paşaların suallerine beş para ehemmiyet vermediğim gibi, dört kumandanlara karşı bu tavrım, tahakkümlere boyun eğmediğimi gösteriyor‘ (Emirdağ Lâhikası, s. 870). „31 Mart hâdisesinde Hareket Ordusunun Başkumandanı Mahmud Şevket Paşa bana karşı fazla hiddetli iken ve Divan-ı Harb-i Örfîde beni muhakeme ettikleri gün, on beş adam karşımda darağacında asılı bir vaziyette Divan-ı Harb-i Örfî Reisi Hurşid Paşa benden sordu: ‘Sen şeriatı istedin mi? İşte şeriatı isteyenler böyle asılırlar.’ Ben de ‘Şeriatın bir meselesine bin ruhum olsa feda ederim’ dediğim halde ve beni mahkûm etmeye pek çok esbap—muhbirlerin iftiralarıyla—varken, benim müstesna bir surette müttefikan berâatime karar vermeleri. Hem eski Harb-i Umûmînin nihayetinde, İstanbul’da İngilizlerin Başkumandanının eline benim İngiliz aleyhine şiddetli yazdığım Hutuvat-ı Sitte ve Başpapazına tahkirkârâne sözlerim eline geçtiği halde, beni mahvetmek yüzde yüz ihtimali varken, hiddetini geri alıp ilişmemesi… Hem Ankara’da, divan-ı riyâsetinde pek çok meb’uslar varken Mustafa Kemal şiddetli bir hiddetle divan-ı riyâsetine girip, bana karşı bağırarak: ‘Seni buraya çağırdık ki, bize yüksek fikir beyan edesin. Sen geldin, namaza dair şeyler yazıp içimize ihtilâf verdin.’ Ben de onun hiddetine karşı dedim: ‘Namaz kılmayan haindir, hainin hükmü merduddur.’ Dehşetli bir put kırdım. Hazır mebus dostlarım telâş ettikleri ve her halde beni ezeceklerini tahmin ettikleri sırada, bana karşı bir nevi tarziye verip o mecliste hiddetini geri alması, âdetâ dehşetli bir kuvveti ve hakîkati hissedip geri çekilmesi, ikinci gün husûsî riyâset odasında, Hücumât-ı Sitte’nin Birinci Desise içinde bulunan ‘Meselâ, Ayasofya Camii ehl-i fazl ve kemalden, ilâ âhir…’ cümlesinden başlayan, tâ İkinci Desiseye kadar, bir saat tamamen ona söyledim. Bütün hissiyatını ve prensibini rencide ettiğim halde bana ilişmemesi, hattâ taltifime çok çalışması, kat’iyen bu üç cebbar fevkalâde kumandanların bu üç acip hâletleri, âdeta eski Said’den korkmaları, şüphesiz ki Risâle-i Nur’un, ileride kahraman şakirtlerin şahs-ı mânevîsinin harîka bir kuvveti ve Risâle-i Nur’un parlak bir kerametidir“ (Emirdağ Lâhikası, s. 421). Sonuç Bediüzzaman Said Nursi, dini ve imani konularda taviz vermeyen bir âlim olarak tanınır. Talebesi Zübeyir Gündüzalp, onun iman anlayışını ve Risale-i Nur’un önemini vurgulayarak, tahkiki imanın sarsılmaz gücünü açıklar. Ona göre, bu çağda insanları ebedi saadete ulaştıracak ve Kur’an hakikatlerini en güçlü şekilde açıklayan eser, Risale-i Nur’dur. İdeal bir müfessirin sahip olması gereken dokuz temel özelliği sıralayarak, Bediüzzaman’ın bu nitelikleri eksiksiz taşıyan bir Kur’an müfessiri ve rehber olduğunu ifade eder. Risale-i Nur’un, çağın ihtiyaçlarına uygun olarak iman hakikatlerini en açık ve güçlü delillerle ispat ettiğini ve Müslümanlar için bir rehber niteliğinde olduğunu vurgular. Örneklerde de görebildiğimiz gibi, Bediüzzaman hayatı boyunca tüm baskılara karşı direndi ve ilkelerinden asla vazgeçmedi. Dr. Cemil Şahinöz

(08.03.2025) Yapay Zekâ´dan dolayı işsiz kalacak mıyız? Yapay zekâ her geçen gün daha fazla alanda etkisini hissettiriyor. Birçok insan bu değişimi büyük bir fırsat olarak görürken, bazıları ise geleceğe dair endişeler taşıyor. Yapay zekanın iş dünyasını nasıl şekillendireceği ve bireylerin bu yeni düzene nasıl uyum sağlayabileceği önemli bir tartışma konusu. İş Kaybı mı, Dönüşüm mü? Tarih boyunca teknolojik gelişmeler iş gücü piyasasında büyük değişimlere yol açmıştır. Buhar makineleri, elektrikli aletler ve bilgisayarların hayatımıza girmesi, bazı mesleklerin yok olmasına sebep olurken, birçok yeni iş alanının da doğmasına imkân tanıdı. Yapay zekâ da benzer bir sürecin başlangıcında bulunuyor. Harvard Business Review’e göre yapay zekanın etkisiyle serbest çalışma piyasasında belirli meslek gruplarına olan talep önemli ölçüde azaldı. Özellikle yazarlık, tercüman, bilgisayar yazılım geliştirme ve mühendislik gibi alanlar bu değişimden ciddi şekilde etkileniyor. Ancak bu, sadece bir yok oluş değil; yeni beceriler kazanan bireyler için yeni fırsatların doğuşu anlamına da geliyor. Risk Altındaki Meslekler Özellikle tekrar eden, rutin işlere dayalı meslekler yapay zekanın yaygınlaşmasıyla ciddi tehdit altında. Verilere göre ofis çalışanları, veri toplayan elemanlar, üretim hattı elemanları ve hatta müşteri hizmetleri temsilcileri bu dönüşümden en çok etkilenen gruplar arasında yer alıyor. Bununla birlikte yalnızca “basit işler” değil, yüksek vasıflı bazı meslekler de tehdit altında. Avukatlar için belge inceleme süreçleri, muhasebeciler için rutin finansal işlemler ve hatta yazılım mühendisleri için kod üretimi yapay zekâ tarafından üstlenilebilir hale geldi. Bu da demek oluyor ki, yalnızca düşük vasıflı işler değil, karmaşık ve eğitim gerektiren işler de dönüşüm sürecinden geçecek. İnsan ve Yapay Zekâ İş birliği Ancak bu noktada önemli bir gerçek göz ardı edilmemelidir: Yapay zekâ, insanın yerine geçmekten çok, insanlarla iş birliği içinde çalışarak üretkenliği artıran bir araç olabilir. Bu yeni yaklaşımda insanlar ve makineler bir ekip olarak çalışarak bireysel olarak ulaşamayacakları başarılar elde edebilirler. Yapay Zekayı Yardımcı Olarak Kullanmak Yapay zeka en verimli şekilde bir yardımcı ve asistan olarak kullanılmalıdır. Özellikle tekrar eden ve zaman alan görevlerde, yapay zekanın otonom çalışmasına izin vermek, insanın daha stratejik işlere odaklanmasını sağlar. Bu sayede, insanlar daha verimli çalışabilir, karmaşık problemlere odaklanabilir ve yapay zekayı bir araç olarak kullanarak işlerini kolaylaştırabilirler. İnsanı İnsan Yapan Ruh ve Eşsiz Yetenekler Bu modelde yapay zekâ rutin işleri üstlenirken, insanlar stratejik ve duygusal zekaya dayalı görevleri gerçekleştirebilir. Dolayısıyla yapay zeka birçok alanda insanlara yardımcı olabilir, ancak insanın ruhundan gelen empati, etik muhakeme, duygusal zekâ ve derinlemesine insan etkileşimi gibi yetenekleri tam anlamıyla taklit edemez. İnsan dokunuşu gerektiren mesleklerde, özellikle psikoloji, sosyal hizmetler, bazı sanat, eğitim ve sağlık gibi alanlarda, yalnızca bilgi yeterli değildir. Bir insanın başka bir insanı anlaması, onun duygularına karşılık vermesi ve doğru zamanda doğru tepkiler vermesi, yalnızca bir ruh ve bilinç sahibi olmakla mümkündür. İşte bu yüzden, insanı insan yapan değerler, hiçbir zaman tamamen yapay zeka tarafından değiştirilemez. Geleceğe Hazırlık Peki, bu dönüşüm sürecinde bireyler nasıl hareket etmelidir? Öncelikle, teknolojiyi bir tehdit olarak görmek yerine, onunla nasıl çalışılacağını öğrenmek gerekiyor. Yeni beceriler kazanmak, yapay zekayı verimli kullanmayı öğrenmek ve kendini sürekli geliştirmek iş dünyasında rekabetçi kalmanın anahtarı olacak. Dünya Ekonomik Forumu’nun raporuna göre 2030 yılına kadar mevcut iş gücünün %50’sinin yeniden eğitim alması gerekecek. Yani bugün sahip olunan beceriler, gelecekte yeterli olmayabilir. Bu nedenle değişime ayak uydurabilen, esnek ve yenilikçi bireyler iş dünyasında avantajlı konuma gelecekler. Bu yazıyı Yapay Zekâ yazabilir miydi? Şu an okuduğunuz bu yazıyı elbette bir yapay zekâ da yazabilirdi. Ancak, böyle bir metin büyük ihtimalle yapay zekâ kalıplarıyla dolu olurdu. Cümleler çok nötr ve mekanik bir tonda olurdu, ayrıca yapay zekâ bazen gerçeklerden koparak hayal ürünü eklemeler yapabilirdi. Özellikle metin uzadıkça, konular arasında tutarlılık kaybolabilir ve bağlam bozulabilirdi. Yapay zekâ birçok bilgiyi sentezleyebilir, ancak insanın duygu, deneyim ve derin düşünce ile harmanladığı bir anlatımı tam olarak yakalayamaz. Sonuç: Tehdit mi, Fırsat mı? Yapay zekanın iş dünyasına etkisi kaçınılmaz bir gerçek. Ancak bu süreci bir kayıp olarak görmek yerine, yeni fırsatlar oluşturma şansı olarak değerlendirmek mümkün. İnsanlar yapay zekâ ile uyum içinde çalışmayı öğrendiğinde hem iş dünyasında hem de kişisel gelişimde büyük kazanımlar elde edebilirler. Önemli olan, teknolojik dönüşüme karşı direnç göstermek yerine, ona uyum sağlayacak beceriler geliştirmek ve geleceğin iş modellerine adapte olmaktır. Yapay zekâ iş dünyasını yeniden şekillendirirken, bireylerin bu sürecin bir parçası olması, gelecekteki başarılarını belirleyecektir. Dr. Cemil Sahinöz, Risale Haber, 08.03.2025 https://www.risalehaber.com/cemil-sahinoz-yapay-zekadan-dolayi-issiz-kalacak-miyiz-27403yy.htm