Siirler

[carpe_fortunam]

DÝNLEDÝÐÝ ÞARKIYA

Nurullah Genc

 

 

gözlerinin renginden almýþsa ahengini

ruhum nasýl unutur gözlerinin rengini

uzaktan bakýyorun O'na hep yeþil yeþil

bu vehimli muamma parlýyor ýþýl ýþýl

yanýyor naðmelerin bedevî kanatlarý

þahlandý obamýzýn doludizgin atlarý

bir kum saatindeyim, yine tuttu kan beni

çile bülbülüm çile feryadýyla ân beni...

binlerce ok aðlýyor kýrdýðýmýz yay için

yýldýzlar dökülüyor tutulan her ay için

bu kuzgun vadisinde yanelim korkularý

Dede'den dinleyelim en güzel þarkýlarý

musýkî bahçesidir tende lisan-ý fýtrî

asîl bahçývanýdýr o hanede, o Itrî

endamýný tasvire gücü yetmez tarifin

kuþlarý uçuþuyor gökte Hacý Arif'in

kumlara gömülmeden kervan, gönül çaðýnda

telâfisi imkânsýz naðmeler tuzaðýnda

akmasýn yüzümüze kötürümler pýnarý

devirdik, o devrilmez zannedilen çýnarý

yeþil yeþil bakamaz, kýrmýzýdýr gözlerim

öteye varsam bile, onu yine özlerim...

dinlediði þarkýlar, arayýp bulun beni

gülümün gözlerinde þehzâde kýlýn beni

[carpe_fortunam]

KALIR

Nurullah Genc

 

 

Hayat su misali süzülüp gider

Vahþi derelerin selinde kalýr

Rüyasýnda gamlý bülbül ''ah'' eder,

Yankýsý bir hayal gülünde kalýr

 

Güneþ doðar, batar; bir yýldýz kayar

Ay hüzne bürünür, karalar giyer

O gün, feryadýmý kainat duyar

Ruhum sonsuzluðun ilinde kalýr

 

Gözlerim kararýr; biter hevesim

Yokluðun sesinde kýsýlýr sesim

Sevginle yaþayan, coþan nefesim

Siyah saçlarýnýn telinde kalýr

 

Günlerce gezersin hayalim ile

Nihayet varýrsýn sen de menzile

Kimsenin aklýna gelmese bile

Bu sevda tarihin dilinde kalýr.

 

***

o zamana kadar benden de þayet eser kalýrsa... kalýr.

[carpe_fortunam]

HÜZNÜM ÝLE ÜLFETÝ PARELER LALELERÝ

Nurullah Genc

 

 

O akþam, gözlerimde kainat soldu, Kerim...

Ülkeme kançanaðý bulutlar doldu, Kerim

Dumanlý bir havzada alevlendi benliðim

Varlýðým, yokluðumda efsane oldu, Kerim

O akþam çöktü birden gönlümün kaleleri

Enkazýný eritti yüzünün haleleri

Gölgemdeki tebessüm bile kayboldu, Kerim

Hüznüm ile ülfeti pareler laleleri

 

***

aci olan su ki, hayat devam ediyor

devran döner, günes gün be gün dogar, batar

benim günesim batmis kime ne yazar...?

mehtabim sönmüs, yildizlarim küsmüs - insanlar bihaber.

 

bir körün kaleminden - 29.06.2010©

[carpe_fortunam]

BAHÇELERDEN UZAK

-Ahmed Hamdi Tanpýnar’a –

Yahya Kemal Beyatli

 

 

Ýstemem artýk ýþýk, râyiha, renk âlemini,

Koklamam yosma karanfille, güzel yâsemini.

 

Beni bir lâhza müsâit bulamaz idlâle,

Ne beyaz bâkire zambak, ne ateþten lâle.

 

 

Beklemem fecrini leylâklar açan nîsânýn,

Özlemem vaktini dað dað kýzaran erguvanýn.

 

 

Her sabah baþka bahâr olsa da ben uslandým,

Uðramam bahçelerin semtine gülden yandým.

[carpe_fortunam]

UÇUÞ  

Yahya Kemal Beyatli

 

 

Uçmakta, konmadan, kýyýsýz bir denizde rûh;

Benzer mi böyle bir kuþa Tûfan içinde Nûh?

Üstünde gök, sürekli bulutlarla, yüklüdür;

Altýnda gür deniz ki ezelden köpüklüdür.

Çalkaltýsýnda dalgasý bilmez nedir sayý;

Milyonca dalga sürmede milyonca dalgayý;

Hiç durmayan gürültüsü bir türküdür, geniþ,

Milyonca haykýrýþ dolu, milyonca sesleniþ.

Yýldýzlar ülkesinde açýldýkça yükseðe,

Baþlar hayâl edindiði âlem görünmeðe.

Bir rûhu besliyen hava yalnýz yukardadýr.

Hulyâyý daima uçuran duygulardadýr.

Yalnýz BU katta mümkün olur dâimî uçuþ.

Her hamlesiyle, rûh, o çelikten kanatlý kuþ,

Ufkunda bir dakîka görünmeksizin kara,

Hür gökte, hür denizde uçar, hür ufuklara.

 

 

***

uc ruhum, uc!

ufkunu acacak ruhu bul!

kanatlan, uzaklara acil!

birakma seni genisletecek olani...

HÜRRIYET, VUSLAT BIZIMDIR....!

[carpe_fortunam]

BOÞ DÜNYA

Necip Fazil Kisakürek

 

 

Gittiler... Bana dünyam

Birdenbire boþ geldi.

Seçilmiþ oldu eþyam.

Odalarým loþ geldi.

 

 

Gözlerim müebbette,

Günü gelir elbette...

Gelir Melek nöbette,

Safa geldi, hoþ geldi.

[carpe_fortunam]

EN YAKIN

Necip Fazil Kisakürek

 

 

Bütün insanlýðý dövsen havanda,

Zerre zerre herkes yine yalýnýz.

Boþlukta yol alan uçsuz kervanda,

Her þey tek baþýna, dað, taþ ve yýldýz.

Herkes bir vücutsuz hayal peþinde;

Eþini kaybetmiþ herkes eþinde.

Ýçinizde yiv yiv derinleþin de,

Çýksýn karþýnýza en yakýnýnýz!

 

***

o en yakininiz anca ruh esiniz,

gönül dostunuz,

ufkunuz,

CENNETE ANAHTARINIZ.

onu bulana dek arayiniz.

baki hayatta mutluluga talip iseniz........................

bir körün kaleminden, 01.07.2010

[carpe_fortunam]

GÜLDESTE/ SONSUZLUK

Nurullah Genc

 

 

gül zindaný yapsalar vardýðým her duraðý

bana bir gül delisi deseler de her akþam

seninle ýþýk oldum, yakýn ettim ýraðý

benimdir gözlerinden aldýðým bu ihtiþam

þimdi bütün çiçekler nakkaþýmdýr bu yerde

yapraklarýndan sýzan gözyaþýmdýr bu yerde

 

turuncuydu yüreðim, benekleri kýrmýzý

yeþildi bir Hüma-yý Ata'nýn þakaðýnda

ateþin bir baharý taþýyan ince sýzý

cemþide rakib oldu güllerin yapraðýnda

'hu' çekiyor içimde Mevlana bir semazen

lalede imreniyor dertli Hallac'a bazen

 

tutundum bir zamanlar Gencine-i Cemal'e

meðer dibacesiymiþ sonsuzluk ülkesinin

gördüysem yapayalnýz nerede bir ters lale

yandý titreþimleri uðuldayan sesinin

þafaðýnda büyüyen zambak soldu aniden

tanyeri 'gül gül' diye güneþ oldu yeniden

 

Levni'yi kollarýna alýr taze bir bahar

bir Tac-ý Kayser gibi sokulur sinesine

onuruna Çýraðan kurduðumuz aynalar

düþer yüzyýllar boyu en karanlýk ye'sine

her hassa, bir merili bahçesine vurulur

her sultanýn tahtýna bir prenses kurulur

bana, ne Dürr-i Yekta, ne Semen Sima gerek
senden kalan her harfin içinde binlerce bað
baðýna girmek için küçük bir ima gerek
seninle güle döner derin vadi, yüce dað
bu sevda ýlgýt ýlgýt çoðaldýkça bedende
Çiçekçiler Baþbuðu olurum belki ben de

dikendi, serfiraza döndü kapýnda ruhum

büyüdükçe çiçeðim, yapraklarým kýsaldý

senden önce ardýnda 'ah' edip avunduðum

meðer bir malihulya, çaresiz bir masaldý

ölümsüz vuslatýna erdim Bað-ý Safa'nýn

naðmeleri duyulmaz oldu Gülfer Kalfa'nýn

 

dantelasý çiðdemli yastýklar küf kokuyor

yenilgiler devrinde tarümar oldu bostan

göçenler mor kokulu hüzünler býrakýyor

servilerin dallarý yine kýrýldý yastan

bu gönül mevsiminden gitti uzaða giden

atmak gerek topraða tohumlarý yeniden

 

kapýnda pusat koyup gül alan sipahiler

seccadesi sularda bir derviþe dönüþür

tahammülü kuþanýr, el açýp Me'va diler

goncanýn kirpiðinde nilüferle görüþür

bir ömür yalnýzlýðý alsa da kollarýna

gittiði her ülkede gül düþer yollarýna

gözüme gül dumaný çöktü yine bu akþam
baktýðým her noktada yalnýz senin güllerin
içimde gül pýnarý aktý yine bu akþam
irinli dertlerime þifa oldu ellerin
Mecnun ile Leyla'nýn buluþtuðu yerdeyim
bu gül yolculuðunda þimdi son seferdeyim

yanaklarý gül oya, parmaklarý gül dalý

kýzlar, delikanlýlar baþtanbaþa gül oldu

ayrýlýk gül tohumu, þiir güle sevdalý

þair ki, feryadýndan yana yana kül oldu

onun çemenzarýdýr köþelerde hýçkýran

nerde bir bulut varsa, gülsuyudur fýþkýran

 

gül sesleri geliyor; her yer dua ve niyaz

açtý gök kapýsýný yerde çið taneleri

adýmlarý parýltý, alýnlarý bembeyaz

daðýlýyor evrene gülün mestaneleri

sen ki, en büyük GÜL'sün, en çok gülü seversin

söyle bahçývanýna, bir gül de bana versin....

 

Ulu Tanrý adýyla aldýðým her nefeste

senin için gül açar, kuþ olup göðe uçar

sen ey bahar elçisi, sen ey kutlu güldeste

senin için cansýzlar bile canýndan geçer

gölgeler þehrinde gül, kimseye kalmayacak

öteler þehrinde gül, bir daha solmayacak

....

 

[carpe_fortunam]

BENÝ ANLAMAYIÞINA...

Nurullah Genc

 

 

Sana bir uygarlýðý getirdim; anlamadýn

Yavuz kahramanlarý, þiirin burçlarýný

Ayak ucuna koydum gecenin saçlarýný

Urganmýþ boynumda taþýdýðýn gerdanlýk

Sana hükümdarlýðý getirdim; anlamadýn

 

Sevda suya karýþýr, sýzar kan daðlarýna

Köpüren yüreðimde zýpkýnlanýr umutlar

Yüzün tunç gibi çöker ülkemin baðlarýna

Irmaklar bilmediðin kadar hülyalý akar

Her vadi bir yanýyla senin yüzüne bakar

Bir yanýnda münzevi hýçkýran Leyla kuþu

Sen henüz tanýmadýn sevda denen yokuþu

Sen henüz yorulmadýn yokuþta devler gibi

Yýkýlmak üzre olan çaresiz evler gibi

Sen henüz vurulmadýn uçarken göklerinde

Sen henüz bir oltaya takýlmadan derinde

Karalar baðlamadýn; beni anlayamazsýn

O kalp sende oldukça gülüm, aðlayamazsýn

Seni bir yýldýz gibi koyacaðým göklere
Her gece ýþýðýný ruhumdan alacaksýn
Aldanma gururunu okþayan çiçeklere
En güzel güllerini ruhumla alacaksýn

Kopacak sanýyorsun bu ip ince yerinden

Bu ipin her çizgisi yaralý bir dev gibi

Ýnecek sanýyorsun bu bayrak gönderinden

Bu sevda tükenecek sönen bir alev gibi

Sen hala anlamadýn sevginin en hasýný
Sen hala çözemedin ýrmaðýn dünyasýný
O, coþkun bir denizin sularýna yürürken
Sen hasta bir çeþmeden doldurmuþsun tasýný
Gittiði her iklime sevdaný götürürken
Gözyaþý çukuruna gömmüþsün deltasýný

Henüz bir tokat gibi inmedi yüzüne aþk

Kalbine çivilerle gömülmedi ayrýlýk

Görmedin bir arslanýn can çekiþen resmini

Yalnýzlýk kitabýnda okumadýn ismini

Bir takvim yapraðýnda yanmadý bakýþlarýn

Dökülen tüylerine tutunmadýn kuþlarýn

Karanlýk köþelerde acý acý gülmedin

Sen henüz kovulduðun kapýlarda ölmedin

O Celali uykudan uyanmadýn, uyanma

Düþlerimin rengine boyanmadýn, boyanma

 

Bir kuþ gibi çýrpýnan kalbimin kafesine

Bir avuç yem býraksan ölür müsün, a gülüm

Feryadý kayalarý parçalayan sesine

Ömür boyu yabancý kalýr mýsýn, a gülüm

Sen henüz bir zindanýn küflü duvarlarýna

Çarpmadýn gözyaþýyla boðulan gözlerini

Sen henüz diken diken saplamadýn göðsüne

Dudaðýnda kuruyup daðýlan sözlerini

Sen henüz dokunmadýn yalnýzlýða kan gibi

Acýyý kaynatmadýn içinde volkan gibi

Karalar baðlamadýn beni anlayamazsýn

O kalp sende oldukça gülüm, aðlayamazsýn....

 

[carpe_fortunam]

INSAN

Mütefekkir bir halde iken...
Insani tasavvur ederken...
Hayati elekten gecirirken...
Manevi bir sekarât yasarken...

Insani târif et deseler…

düsünüyorum da; sana hayran kalmamak, seni sevmemek imkansiz, be insan!
ne ilginc bir varliksin ki seviyor ve seviliyorsun, heyhât insan!
aslinda hem zâlim hem de mazlumsun, ey insan!
su prangalarindan kurtulsan da pirlanta gibi parlasan, gözümü kamastirsan, ha insan...?!

BIR INSÂN TASVIRI DENEMESI...........

 

Vefâsizdir insan

Nisyankârdir insan

Isyankârdir insan

Yalnizdir insan

 

Gariptir insan

Zâlimdir insan

Tuhaftir insan

Minnetsizdir insan

 

Bencildir insan

Düsüncesizdir insan

Hilekârdir insan

Yalancidir insan...

 

Günahkârdir insan

Caresizdir insan

Dertlidir insan

Cilekestir insan...

 

Acizdir insan

Hatalidir insan

Insandir insan

Mahluktur iste insan.

 

Halik olan Allâh;

Basîr ve Semîdir

Alîm ve Âdildir

Kahhâr ve Settârdir

Kerîm ve Latîftir

Azîz ve Celîldir

Gafûr ve Tevvâbtir

RAHMÂN ve RAHÎMDIR.

 

Hâlik olan ALLÂH; insani en iyi bilendir.

BUNU aslâ unutmayasin, nisyana meyilli insan!

 

 

bir körün kaleminden - 10.07.2010

[carpe_fortunam]

Aþka ve terke dair...

Can Dündar

 

 

Bazen öyle bir iliþkiye tutulursunuz ki, ne sevebilir, ne terk edebilirsiniz.

 

Kör kütük baðlanmýþsýnýzdýr aslýnda...

 

En güzel yýllarýnýzýn, acý tatlý hatýralarýnýzýn ortaðýdýr; iç çekiþmelerinizin müsebbibi, yazýlarýnýzýn ilhamý, sohbetlerinizin konusudur.

 

Gözyaþlarýnýzda, bilinçaltýnýzda, kahkahanýzdadýr. Korkunca saklandýðýnýz bir sýðýnak, coþunca öptüðünüz bir bayrak...

 

Sevdanýz riyasýz, çýkarsýz, karþýlýksýzdýr. Sýnýrsýz ve nihayetsiz;

 

"Ölmek var, dönmek yok"tur.

 

* * *

 

Lakin gün gelir anlarsýnýz; içten içe bir þeylerin kanadýðýný...

 

Tutkulu sevdalarýn gizli hançerleri baþlar parýldamaya... Þurasýndan, burasýndan eleþtirmeye koyulursunuz:

 

"Þöyle görünse, öyle demese, deðiþse biraz ya da eskisi gibi olsa..."

 

Baþkalarýný örnek göstermeye, "Bak onlar nasýl yaþýyor" demeye baþlarsýnýz.

 

Hem birlikte yaþayýp, hem özgür olmanýn yollarýný ararsýnýz. Aþkýnýzýn gözü kör deðildir artýk, yanlýþýný görür düzeltmek istersiniz. "Eskiden böyle miydi ya..." diye baþlayan sohbetlerde açýlýr eleþtirinin kapýsý; açýldýkça, bastýrýlmýþ itirazlar yükselir bilinçaltýndan...

 

Böyle süremeyeceðini bilirsiniz. Deðiþsin istersiniz.

 

O, sevgisizliðinize yorar bunu... Ýhanete sayar. Tutkulu iliþkilerde ihanetin bedeli ölümdür.

 

"Ya sev böyle ya da terket" diye gürler...

 

* * *

 

Bir zamanlar bir gülücüðüyle alacakaranlýðý ýþýtan o rüya, bir kabusa dönüþür birden... Kapatýr gönlünün kapýlarýný, yasaklar kendini size... Hoyrattýr, bakmaz yüzünüze...

 

Zehir akar dilinden, konuþturmaz, suçlar, yargýlar mahkum eder.

 

Mühürler dudaklarýnýzý, yýrtar atar yazdýklarýnýzý, SILER SIZI defterden...

 

"Ýyiliðin içindi hepsi, seni sevdiðim için..." dersiniz, dinletemezsiniz. Ayrýlýrsanýz yaþamayacaðýnýzý bilirsiniz, lakin böyle de sevemezsiniz.

 

Ýhanetten kýrýlmþýtýr kaleminiz; severek, terk edersiniz...

 

* * *

 

"Madem öyle..."nin çaðý baþlar ondan sonra...

 

Madem ki siz böylesine tutkunken, o hep baþkalarýný seçmiþtir, madem ki kýymetinizi bilmemiþtir, o halde "günah sizden gitmiþtir".

 

Lanet ederek bu karþýlýksýz aþka, çekip gitmeleri denersiniz.

 

Aþkýn göçmenlik çaðý baþlar böylece...

 

Daha özgür olacaðýnýz limanlara demirlerseniz bir süre... Ne var ki unutamaz, uzaktan uzaða izlersiniz olup biteni... Etrafý bir sürü uðursuzla dolmuþ, kurda kuþa yem olmuþtur. Deli kanlýlar, eli kanlýlar, uðruna ölenler, sýrtýna binenler sarmýþtýr çevresini...

 

Gurur duyar onlarla, koynunda besler, gözünü oysunlar diye...

 

Uðruna kan dökenleri sever, yoluna gül dökenlerden fazla...

 

"Bana ne... kendi seçimi" diye omuz silkmeye çabalarsýnýz bir süre...

 

Ama sonra... ansýzýn kulaðýmýza çalýnan bir þarký ya da kapý aralýðýndan süzülüp gelen bir koku, hatýrlatýr onu yeniden...

 

Yaban ellerde, baþka kollarda ONDAN BAHSEDER aðlarsýnýz...

Kokusunu özlersiniz; türküsünü söylemeyi, þarkýsýný dinlemeyi, yemeðini yemeyi, elinden bir kadeh raký içmeyi...

 

Karþý nehrin kenarýndan hasret þiirleri haykýrýrsýnýz, sular kulaðýna fýsýldasýn diye...

 

Dönüp "Seni hala seviyorum" diye baðýrmak geçer içinizden...

 

Dönemezsiniz.

 

Göremedikçe baðlanýr, uzaklaþtýkça yakýnlaþýrsýnýz...

 

* * *

 

Anlarsýnýz ki bir çaresiz aþktýr bu, ne onunla olur, ne onsuz...

 

Hem kollarýnda ölmek, kucaðýna gömülmek arzusu, hem "Ne olacak sonunda" kuþkusu...

 

Böyle sevemezsiniz, terk de edemezsiniz.

 

SÜRÜNÜR GIDERSINIZ.

 

 

[carpe_fortunam]

BÝR YILDIZ AKTI

Yahya Kemal Beyatli

 

 

Bir yýldýz aktý, gök ve deniz sarmaþýr gibi,

Vuslatta ilk öpüþmeyi andýrdý ansýzýn,

Birden kamaþtý gözlerimiz, baktýk engine.

Hulyâlý mâvilikte bu ânî parýldayýþ,

Tek bir dakîka sürmedi, kayboldu, sýr gibi...

 

 

Sandýk ki uçtu gitti bir altýn kanatlý kuþ.

Bir yýldýzýn zevâlini gördük de böylece;

Yâ Rab; dedik, nedir bu muammâsý hilkatin?

Fânîlik ortasýnda yüzen sâde-dil beþer

Herhangi bir þekilde umar bir bakaa buluþ...

[carpe_fortunam]

Korkuyorum

 

Karanliktan.

Yalnizliktan.

Isigi söndürme.

Yanimdan gitme.

Safak sökene kadar.

Günes dogana kadar.

Cünkü yalnizim.

Cünkü karanlik.

Cünkü korkuyorum.

 

bir körün kaleminden - 12.07.2010

[carpe_fortunam]

GURBET

Yahya Kemal Beyatli

 

Gurbet nedir bilir mi o menfâya gitmiyen?

Ey gurbet, ey gurûbu ufuklarda bitmiyen

Ömrün derinliðinde süren kaygý günleri!

Yýllarca, fakr içinde, hayâtýn hüzünleri...

Bir çöl çoraklýðýnda hayâlin[in] susuzluðu;

Hem uyku ihtiyaçlarý, hem uykusuzluðu.

En sinsi bir ezâ gibidir geçmiyen zaman;

Bin türlü baþka cevri de vardýr ki bî-aman;

Yalnýzlýðýn azâbý her iþkenceden beter;

Yalnýz bu kahrý insaný tahrîb için yeter...

[carpe_fortunam]

BÝR CEYLAN YÜREÐÝNDEN.

Nurullah Genc

 

 

saklama gözlerini

acýlarýn büyüyen zindanlarýnda

ülfeti gözlerinden özümleyen kalbimin

mavi bir yýldýz gibi

dünyana usulca sokulduðunu göreceksin

ufuklara dokunan güneþli saçlarýnla

saklama gözlerini

rengini gözlerinden alýyor kalbim

ümitlerini

 

kuþlar delirince kýrýlýr denizin kanatlarý

aynalarýn damarý çatlar

bengisu fýþkýrýr yeryüzüne

rüzgara verir toprak sevda tohumlarýný

bir mecnun bir leylayi anlatýr çöllere

bir þimþek

gök gürlemesi bir ceylan yüreðinden

sulusepken bir yaðmur indirir gökten

ölüler tartýþmaya baþlar seni

aaah/seni, sürur

ürpermeler çaðýnda parlayan ellerimi

bir tutuver ne olur...

ruhumun sessizliði dökülsün üzerinden

ezberlenmiþ bir dünya yaþamaktansa

uykunun týlsýmlý yataklarýndan

sýyrýl gel bana...

sonsuzluðun sýrrýný sereyim yollarýna

resimleri süsleyen kentin varoþlarýnda

böceklerin elinden kurtarayým baharý.......

 

[carpe_fortunam]

YÝNE KENDÝSÝNE

Nurullah Genc

 

 

aldýrma, kaldýðýma tenhâda böyle sessiz

derdime vâkýf olan simurg bile çâresiz

asýrlar taþýyacak alnýnda mühür gibi

yurdunda en karanlýk zindan bile hür gibi

maðmada yeþerecek sevdayý bulan tohum

güneþin filizidir toprak altýnda ruhum

bulutlarý sükûna kavuþturan bu iklim

ölüleri umutla buluþturan bu iklim

üç mevsimi alacak acýlar beldesinden

mavi kuþlar uçacak zamanýn ötesinden

esrik bir mezarlýktan geçince yollarýnýz

kemiklerin diline düþecek halleriniz

üç boyutlu bir yaðmur yaðacak üstünüze

tabutlar aðlayacak sizin de bahtýnýza

kâinat bu ebedî destaný konuþunca

her kurþun bir yürekte lâleye dönüþünce

 

rengini kalbimin renginden alacak gülüm

bu sevda kitabýnda sultan olacak gülüm

beni anlamasalar, deseler de: Masalcý!

yiðitlerin rüyasý yetim kalýr mý, Balcý

gülüme kavuþmadan ölsemde kuytularda

biliyorum, bu rüya büyüyecek sularda....

[carpe_fortunam]

BANA ÖZLEMÝN KALDI

Nurullah Genc

 

 

ey yýllardýr içimde beslediðim kanarya

senin o sulusepken, yeþil gözlerin var ya

gökleri denizin elinden aldý

fýrtýna delirdi; deniz bunaldý

kýzýl tüylü kanatlarýn firakýný

çekti uzaklara resimlerini

bana özlemin kaldý

 

patikalar üstüne yazýverdin adýmý

acýmasýz,her akþam çiðnedin feryadýmý

ey yýllardýr içimde beslediðim kanarya

senin o sulusepken gözlerin var ya

sanki bir alev topu, yakar hayallerimi

her ikindi sonrasý ruhumun topraðýna

garip tohumlar gibi atarým ellerini

 

sana mahsun bir umut, desem mi bilmiyorum

sana çýlgýn bir bulut, desem mi bilmiyorum

derin bir uçurumda arýyorum kalbini

ya gel, ya beni unut, desem mi bilmiyorum

 

ey yýllardýr içimde beslediðim kanarya

senin o sulu sepken yeþil gözlerin var ya

rüyalarýmý çaldý

sevda ýrmaðýnda sular alçaldý

son bahar uðradý yüreðimize

sararttý gülleri, yaseminleri

bana özlemin kaldý....

[carpe_fortunam]

ÖZLEYEN...

Yahya Kemal Beyatli

 

 

Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,

Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!

Daðlar aðarýrken konuþmuþtuk tepelerde,

Sen nerde o fecrin aðaran daðlarý nerde!

 

Akþam, güneþ artýk deniz ufkunda silindi,

Hulyâ gibi yalnýz gezinenler köye indi,

Ben kaldým, uzaklarda günün sesleri dindi,

Gönlümle, hayâlet gibi, ben kaldým o yerde...

 

***

Ya sen, sen nerdesin, ey sevgili, vaadlerin nerde!

[carpe_fortunam]

INTIZÂR

Nurullah Genc

 

 

Gözlerin dokunuyor kalbime ey cefakar

Öyle uzun bir hicran sundun ki hayatýma

Zehrini yudumluyor ruhum melankolini

Lambalar sýrýlsýklam gönlümde sönmesin yar

Ellerin ab-ý hayat, gülüþün yar, sesin yar

Rüzgar mýdýr, yaðmur mu dumanlý bakýþlarýn

Ýrkiliyor durmadan bedenim, hülya mýdýr

Neþ'eme ýzdýrabýn çektiði perdesin yar

Umudumun maviye büründüðü yerde mi

Mahulyam, ey þebnem edalým, nerdesin yar

 

Unutma ceylanlarýn çölleri sevdiðini

Toprak neva sýrrýný ezberliyor göklerin

Renkler uðursuzluðu fýsýldayýp duruyor

Ülfetim nevbaharý bekliyor, bilesin yar

Zarif bir düðüm gibi duruþun yar, sesin yar

Gülleri incinmesin masum dudaklarýnýn

Aldýrma, leylaklarýn solduðuna içimde

Ruþenimsin ey caným, beyaz bir lalesin yar

Iþýðýsýn þehrayin kalýntýsý ömrümün

Sensizim, avareyim; durmayýp gelesin yar

 

Esrarengiz þarkýlar dinliyorum geceden

Neden ýslak bilmem ki, çehresi yýldýzlarýn

Mestediyor ruhumu endamýn, ey cefakar

Eridim; ýrmaða döküldüm; þulesin yar

Neden resimler gibi hercaidir sesin, yar

Ey deniz yürüyüþlüm, ey hüznümün kaynaðý

Küskün ýrmaklar bile benden daha mutludur

Þafakta billur olup, gönlüme giresin yar

Eski umutlarýmýn son bulduðu yerde mi

Sihirli akþamlarýn ülkesinde misin yar

 

Ýlkin þakayýklarý okþayan parmaklarýn

Nedense, kanatlanýp uçtu yalnýzlýðýma

Anladým aynalarýn seni kýskandýðýný

Þeydayým, efkarlýyým; duyup da gülesin yar

Efsunlu duygularla sarsýlýyor benliðim

Hasretim ey cefakar, süreyya gözlerinde

Ebedi nalan oldu gözyaþým; silesin yar

Pusatsýz suvariler gibiyim yollarýnda

Ýntizarýn alnýma vurduðu halesin, yar

 

Çeþmeler kurumaya yüz tutmuþsa içimde

Ýklimler lanetini kusuyorsa ötenin

Mahþere aralanan kapýdýr þimdi zaman

Dil-rubasýn, mümayiþ sultaný, didesin yar

Ellerin ýtýr dalý; duruþun yar, sesin yar

Çakýyor yüreðimde þimþekleri ferdanýn

Iþýk ol, perdesinden kurtar beni sevdanýn

Nerdesin? ..Rüyada mý? ..Sanki mazidesin yar

Lalezarý solgundur melal yolculuðunun

Ilýksýn, uykudasýn, safsýn, güzidesin yar

 

Yasaklara nigehban olma, ey mah-ý zemin

Orkideler seninle büyüsün bahçemizde

Rahmeti özümleyen bir bende-i numune

Olalým yeryüzünde, ey can, hep tazesin yar

Gurbetin lisanýdýr gülüþün yar, sesin yar

Üflerken erdemi maveradan hicabýn

Zümrüdüanka neden alev alev yanýyor

Ey enis-i mücella, sen ki, yelpazesin yar

Limanýsýn ruþenimin bela okyanusunun

Semadan damla damla inen firuzesin yar

 

Esirinim; ey nur-u nigahým, yakma beni

Sonsuzlýða seninle varalým, ey cefakar

Ýliðime iþledin; no'lur, býrakma beni...

Nazlýsýn; nazarýndýr ufuklarýmý saran

Ayrýlýk acýsýdýr damarlarýmda kývranan

Yorgunum, yaralýyým; no'lur, býrakma beni

Þahikasýn; þavkýnla tutuþtu hücrelerim

Esirinim; ey nur-i nigahým, yakma beni.........

[carpe_fortunam]

UYUMAK ÝSTÝYORUM

Necip Fazil Kisakürek - 1973

 

 

Ýki yýldýz arasý göðe asýlý hamak...

Uyku, uyku... Zamansýz ve mekansýz, uyumak.

Uyumak istiyorum; baþým bir cenk meydaný;

Harfsiz ve kelimesiz düþünmek Yaradaný.

 

Ýlgisizlik, herþeyden kesilmiþ ilgisizlik;

Bilmeyiþ ki, en büyük ilme denk bilgisizlik.

Usandým boþ yere hep gitmeler, gelmelerden;

Býrakýn uyuyayým, yandým kelimelerden!

 

Göz kapaklarýmda gün, kapkara bir kýzýllýk;

Kulaðýmda tarihin çýkrýk sesi, bin yýllýk.

Bir yurt ki bu, diriler ölü, ölüler diri;

Raflarda toza batmýþ Peygamberlerden bildiri.

 

Her gün yalnýz namazdan namaza uyanayým;

Bir dilim kuru ekmek; acý suya banayým!

Ve tekrar uyuyayým ve kalkayým ezanla!

YAþAYA DURSUN INSAN, HAYAT DEDIðI ZANLA...!

 

[carpe_fortunam]

 

Sanma þâhým herkesi sen sâdýkâne yâr olur

Herkesi sen dost mu sandýn; belki ol aðyâr olur

Sâdýkâne belki ol bu âlemde dildâr olur

Yâr olur, aðyâr olur, dildâr olur, serdâr olur...

 

~ Yavuz Sultan Selim Han Hz.leri ~

 

***

 

insanoðlu bu iþte, þaþýrtýr, þaþýrýr, þaþkýna döner, döndürür...

insanoðlu bu...

anlamadým gitti...

 

 

 

kelime anahtari:

agyâr (yabanci)

dildâr (gönül sahibi)

serdâr (baskumandan)

[carpe_fortunam]

Leyla Üç Salkým Ay Iþýðýydý

Þahan Çoker

 

 

Þubat en delikanlý yaðmurlarýyla geldi

En acý haberleri býraktý kapýsýna

Oturaksýz fiiller çekerek

Terine saklanmýþ uyurken

Çarmýh niyetine

Çaktýlar o’nu

Kutup yýldýzýna

 

 

Sýrra kadem bastý Leyla

Þehirde kimsenin haberi yok

 

 

Eyvah..!

Eyvah ki Leyla gitti

Yollar yaptý yapacaðýný

Düþürdü serçe

Gözündeki kristal gülü

Sufi’nin çalacak neyi

Tarihin yazacak kalemi

Diriliðinin aþka seðirmesi bitti

 

Döþümde çýldýrýr þimdi

Parçalanmýþ ayaklarýyla

Þehirlere eðreti bir mecnun

Soprano vurulur sahnede

Son yerli ölünce anlaþýlýr

Belki bir mavi derili

Çöl bittiiiiiiii..!

Deyince

 

Aman ha..!

Mecnun aman ha..!

Dudaklarýn dökülmesin sokaklara

Öðren artýk kendi aðzýný öpmeyi

Ve anla

Leyla’sýzlýk en keskin býçak

 

 

Sen seraplarýn adamýydýn oysa

Leyla üç salkým ay ýþýðýydý

Yaðmur zeytin þarabý

Nereden bilecektin

Yýrtýlacak þah damarýn

Leyla gidecek

Ve çöl bitecek

 

 

Sürdüler seni dualarýndan

Köpekler kadar yalnýz

Þehirler kadar kalabalýk

Çocuklar kadar cesur

Serçeler kadar ürkek

Oysa sana ne yakýþmýþtý çöl

Ne yakýþmýþtý

Ýman ve umut

Þimdi diyorlar ki;

Biraz sinemaya git

Ve yüreðini kurut

 

Eyvah..! Eyvah! Mecnun

Sen dans etmeyi de bilmezsin þimdi

Korkunca ýslýk çalmayý da

Yakýþmaz kravatlar boynuna

Evraklarýn adamý deðilsin sen

Bu kalabalýklar seni yutar þimdi

Bu evham

Bu kuþku

 

Sýrra kadem bastý Leyla

Þehirde kimsenin haberi yok

Geç de olsa öðrendi Mecnun

Her yer yürünebilir deðildir

Bir çöl kuþuna

Deniz anlamsýz gelebilir...

 

Þimdi irkil ve sarýl kendine, üþüme

Birazdan sýcak çorba yapar hayalin...

Hadi ýslanma içeri gir der bir ses

Zaten yok þarkýlarda aðlamak

Nöbette uyumak da yasak

 

Sýrra kadem bastý Leyla

Þehirde kimsenin haberi yok...

[carpe_fortunam]

Uzaktan Uzaktan

Nurullah Genc

 

 

Hasbahçesinde ömrün yakýn olmaz bana gül

Bîzârým ümidime kurulan her tuzaktan

Tutuþtu o lâcivert hayâle düþen kâkûl

Bakanlar baktý sana; ben uzaktan uzaktan

Yandý birden korkuyla gözlerine uçan kuþ

Bulutlar aynalara seni sordu ýraktan

Deniz sanki isyankâr bir rüyada boðulmuþ

Nehirlar aktý sana; ben uzaktan uzaktan

Peþimde her âþýðýn gölgesini taþýrým

Alýrým esrârýný her devin bir dudaktan

Daðda haramilerle, kurtlarla aðlaþýrým

Gökler sýcaktý sana; ben uzaktan uzaktan

Nerede bu çileyi çekenlerin tarihi

Kalbimin enkazýna kan akýyor duvaktan

Çölde kalan ruhlarýn bile döndü talihi

Türküler yaktý sana; ben uzaktan uzaktan

 

En kâvi diken dahi murâd alýr baðýnda

Býrakýp derde beni, kurtulursun firâktan

Gece- gündüz esridin bir kaktüs yapraðýnda

Gelmem yasaktý sana; ben uzaktan uzaktan

Simsiyah bir kýyamet tohumu filizlenir

Mezarýma isminle atacaðýn topraktan

Acýlar sanki neden bu sevdada gizlenir

Ýçim tutsaktý sana; ben uzaktan uzaktan...

 

 

***

seyrederim iste hayati böyle uzaktan uzaktan...

[carpe_fortunam]

ANLAMADIM

Recep Garip

 

 

Sen gittin

Hicraným kaldý

Bütün vapurlarý kaçýrdým

Trenler erkenden çekip gitmiþ

Ýçimde delirten martý çýðlýklarýyla

Dur gitme desem

Kalýr mýydýn sanki

Aklým ermedi gidiþine

Neden gittin ki

Bir türlü anlamadým

 

Sen gittin

Güllerim elimde kaldý

Anladým hafýzam yalandý

Çaylarýmýz yarým kalmýþ anlamadým

Ne çok olmuþ yaðmurlar yaðmayalý

Þehirler susuz kalmýþ

Arabalar, tramvaylar deðiþmiþ

 

Gülüþün eskisi gibi deðilmiþ

Bakýþýn eskisi gibi deðilmiþ anlamadým

Dur gitme desem

Vazgeçer miydin sanki

Dönüp sarýlýr mýydýn?

Öper miydin gözbebeklerimden

Aklým ermedi gidiþine

Neden gittin ki...?

Bir türlü anlamadým

Sen gittin

Bütün saatler bozuldu

Kanadý gecelerim

Yýldýzlarým kayboldu

Güneþ bir daha doðdu mu?

Açtý mý çiçekler bir daha

Bir çocuk aðladý mý?

Genç bir kýz güldü mü yine

Anlamadým hiçbir zaman

Anlamadým sen gidince

 

Sen gidince aklým ziyan oldu

Yaz sarýsý sýcaklýðýnda

Kayboldu her þey

Dur gitme desem

Yaðmurlar yaðar mýydý?

Açar mýydý çiçekler

Bir aþk þarkýsýyla sarýlýp

Benimle dans eder miydin?

Öper miydin dudaklarýmdan

Aklým ermedi gidiþine

Neden gittin ki

Bir türlü anlamadým...

 

***

sen kimdin, neydin, anlamadým ki...?

bu soruyu cözemedigimi ama anladým...

ve beni paramparca ettigini de anladým

sen ise harabe oldugumu anlamadýn...

anlamak... cildirtici bir olay...

 

by yc

[carpe_fortunam]

Ah...!

Nurullah Genc

 

 

Cellat, vur boynumu; tükensin sýzý

Gün gün ölüyorum âh çekmeyince

Zalim bir yüreðin kafesindeyim

Kelimeler hüzün; renkler kýrmýzý

Saatler vuruyor yalnýzlýðýmý

Bir umut krizi sarsýyor beni

Tel tel göveriyor ayak izlerim

Gözlerinden aldým ben bu kefeni

Kokusu senindir diye gizlerim

Ey hicran perisi, göklerin kýzý

Alev fýþkýrýyor kirpiklerinden

 

Cellat, vur boynumu; tükensin sýzý

Sonsuzluk evine varayým önce

Vuslatýna haber beklerim senden

Gün gün ölüyorum âh çekmeyince

Bu aþkýn zindaný yýkýlýr birgün

Tutunduðun tek yer kýblegâh olur

Köprüler kurulur içimde nûrdan

Yakama menekþe takýlýr birgün

Hasret damar damar kuþatýr seni

Ararsýn yaktýðýn mektuplarýmý

Topraðýn baðrýna düþer ellerin

Anlarsýn bitmeyen intizârýmý

Senin de savrulur göðe küllerin

Ruhun bedeninde sýkýlýr birgün

Mâvera takýlýr dudaklarýna

Bu aþkýn zindaný yýkýlýr birgün

Söylediðin her söz sende "âh" olur

Kara sular iner ayaklarýna

Tutunduðun tek yer kýblegâh olur...