Siirler

[carpe_fortunam]

SENÝ BENÝM KADAR SEVEMEYENLER

Nurullah Genc

 

 

seni benim kadar sevecek olan

baþýný taþlarda çürütmelidir

yarasýna dikenleri sarmalý

kalbinde daðlarý yürütmelidir

 

 

gözleri her sabah baþka bir çeþme

her akþam krater, her gece duman

gökleri günboyu alevlenirken

boynunda bir kement olmalý zaman

 

 

yollar düðüm düðüm boðmalý onu

ýzdýrap sýzmalý baktýðý yerden

kaplan tutuþmalý, kurt inlemeli

saçýndan bir teli yaktýðý yerden

 

 

sana benim kadar tutulmak demek

vurulmak demektir kartallar gibi

tâcýný, tahtýný kaybetse bile

gülümseyebilmek krallar gibi

 

 

seni benim kadar sevecek olan

ruhunu kapýndan kovabilir mi

seni benim kadar sevemeyenler

seni benden fazla sevebilir mi...?

 

***

sevgi ve ask... hakikaten nacizane icin cok ilginc, mantiksiz bir olay....

subhanallah ya rabbi, hakiki askin kaynagi Sen; muhabbetin haliki Sen; ask-i ilahi´yi taddir bizlere...

[carpe_fortunam]

Diriliþ veya Uyan be hey Müslüman!

bir körün kaleminden ©

 

Ey mahpus yatmadan hapis olan Müslüman!

Diriliþ vaktidir, bizimdir fetih ve þan...!

Bu dava uðruna kaç þehit gitti, dedi "fedâ olsun bu can!"

Ey Ümmet-i Muhammed, hýradan çýk, kurtul þu zindandan...!

 

Prangalardan kurtulma zamaný çünkü ey Müslüman...!

Saðýndan, solundan alýyorsun darbe üstüne darbe, her an...!

Ama yýlmadan, yýkýlmadan yola devam, yürü ey Müslüman...!

Kilit vurulmuþ o dudaklara bir haykýrýþtýr artýk yakýþan...!

 

[...]

 

Heyhât dünya! Bize cehennem misin sen her zaman...?

 

***

05.06.2010

[carpe_fortunam]

ADAM GÝBÝ

bir Ibrahim Sadri siir... mutesem.

 

 

Ben seni hiç sevmedim ki

Durgun akþamlarda söylediðimiz þarkýlarý sevdim

Bir çiçeðe gülmeni, bir güle benzemeni sevdim

Birde yýldýzlarý sevdim

Eylül akþamlarýnda gelip,

Gözlerinde tutulan.

Ben seni hiç sevmedim ki

Beni yola koyduðunda ayrýlmayý sevdim

Kurþunlarý sevdim beni vurduðunda

Aðlamayý sevdim unuttuðunda

Yalnýz olduðumu anladýðýmda

Ayakta kalmamý sevdim

Yýkýlmamý sevdim seni hatýrladýðýmda

Ekmeði sever gibi sevdim sensizliði

Su gibi özledim Temmuz güneþinde sesini

Ýkindide yaðmur gibi

Geceleyin yaðan yaðmur gibi sevdim seni sevdiðimi

Ben seni hiç sevmedim ki

Kuþlara þarkýlar öðretmeni sevdim

Menekþeyle konuþmaný

Nisan'a hatýrlatmaný

Baharýn bir adýnýn da yalnýzlýk olmadýðýný

Düþtüðün zaman kanayan yaralarýný

Ve tuhaflýðýný üþüdüðün zaman

Sakýz satan çocuklarý

Yeni çýkan þarkýlarý

Her kaybettiðinde kazanan yanlarýný sevdim

Denize düþmüþ gül gibi düþtüm ateþe

Ben yangýný sevdim yandýðým zaman böyle iþte

Ben seni hiç sevmedim ki

Bir gece bir ceylan indi daðdan kalbine

Bir gece bir þiir gibi kibrit alevinde

Alemin ortasýnda, kimsesizliðin sesinde

Buðusunda sabahýn, acýmasýzlýðýnda ahýn

Aðlayan yüzünde Ýsa'nýn

Ferahlatan gücüyle duanýn

Korkutan yanýyla nar'ýn

Ýncenin, zeytinin ve kalbin üstüne

Gülün üstüne

Tutunduðum umudun üstüne

Korkunun üstüne

Hep senin üstüne, hep senin üstüne

Ben seni hiç sevmedim ki

Gittiðin zaman gitmeni sevdim

Evreni sevdim geldiðin zaman

Kalmaný sevdim

Korkuyordum sana alýþmaktan

Yine de sevdim gülümsemeyi

Mendilimi sallarken, seni götüren trenin arkasýndan

Kýrlara ilk kar düþtüðü zaman

Ölümünün ne güzel olduðunu sevdim

Seni içimde öldürdüðüm zaman

Ben seni hiç sevmedim ki

Durgun akþamlarda söylenen þarký neyse

Bir çiçeðe gülmeni, bir güle benzemeni sevdim

Birde yýldýzlarý sevdim

Eylül akþamlarýnda gelip,

Gözlerinde tutulan.

Düþtüðün zaman kanayan yaralarýný

Ve tuhaflýðýný üþüdüðün zaman

Sakýz satan çocuklarý

Yeni çýkan þarkýlarý

Her kaybettiðinde kazanan yanlarýný sevdim

Denize düþmüþ gül gibi düþtüm ateþe

Ben yangýný sevdim yandýðým zaman böyle iþte

Ben sevdim mi adam gibi severim...!

 

***

ben ama adam gibi adamým,

þimdi anladýn mý ne demek istediðimi cancaðýzým...?

[carpe_fortunam]

MASAL

Ibrahim Sadri

 

Çocuktum her þeyi anladýðýmý sanýyordum

Sonra büyüdüm

Bombalarýn ve bankalarýn daðlardan ve ýrmaklardan

Fazla olduðunu gördüm

Bahçývanlar generallerden

Menekþeler mermilerden daha azdý

Yenilmiþti dünya

 

Duanýn özgürleþtiren rüzgarý çekilmiþti yüzlerden

Ýnsanlar doða deðil yönetmelik kokuyordu

Nükleer artýklar ve çok uluslu yalanlarla

Kirlenmiþti yüzümüz

 

Teknolojinin o yok edici

O gri gölgesi düþmüþtü yüzlere

Yenilmiþti yüzümüz

Ve görüntü aynýydý bütün aynalarda

 

Herþey çok açýktý

Herkes kimsesiz

Herkes birþeyin yoksuluydu

Hepimiz ayný anda yenilmiþtik

Ve þarkýlarýmýz kederliydi

 

Yanlýþ bir zamanda mý yaþýyordum

Çekip gitse miydim

Ne yanlýþ bir zamanda yaþýyordum

Ne de çekip gidecek bir yer vardý

Heryer aynýydý. kaldým.

Sürekli çaðýran ve ayýrým yapmayan toprak

Nasýl olsa beni de çaðýracaktý...

Masal dünyanýn bittiði yerde baþlar

Biliyorum eski zamanlarda deðiliz artýk

Ve masallar böyle anlatýlmaz

Biliyorum ben hiç masal yazmazdým

Dünya sisteminin hepimize anlattýðý masal

Kötü olmasa bu kadar

 

Biliyorum bir karýnca türküsünden

Daha hafif olacak sesim

Biliyorum insanlarýn birbirine olan

Yabancýlýðý büyüyecek dünya küçüldükçe

Biliyorum telefonlar oldukça

Ýnsanlar birbirini görmeyecek

Biliyorum birbirimizi hiç görmeden öleceðiz...

Her þey için tek þey diliyorum

Allahýn gülleri yakamýzý býrakmasýn...!

[carpe_fortunam]

Mümkünatý yok ki...

Denizine küsmüþ bir martý olur mu?

Güneþe sýrt çeviren ay düþünülür mü?

Gezegenler evreni terk edebilir mi?

Et tirnaktan kopar mý?

 

Ruh bedeni ölmeden terk eder mi?

Güftesiz beste duyulur mu?

Lalezâr lâlesiz oluþur mu?

Sensiz ben olur mu....?!

 

Nasýl olurda, ey canfezâm, sen gelmez olursun...?

Beni yarým, yârsýz býrakýrsýn...?

[...]

 

bir körün kaleminden © - 07.06.2010

[carpe_fortunam]

VUR BÝTSÝN

Ibrahim Sadri

 

 

Orada masanýn üstünde bir resim,

Ýkimiz denize karþý durmuþuz Üsküdar’da

Saçlarýmýzýn üzerinde martýlar,

Gözlerimizde acemi bir aþk

Ve tuhaf ve çocuksu bir mutluluk,

Senin sýrtýnda sarý yaðmurluðun

Kadýköy’de ucuzluktan almýþýz

Bende o siyah kazak hani bir kedi gibi sokulduðun

Þubat ve yaðmur yaðýyormuþ meðerse,

Islatan her tarafýmýzý

Orada masanýn üstünde bir resim,

Yak bitsin.

 

Orada kapýnýn arkasýnda bir yazý,

Seviyoruz yazmýþýz birlikte,

Harfler nasýl titremiþ meðer ellerimizde,

Bir pazartesi akþamý ben eve dönünce

Tutup öyle yazmýþýz nereden estiyse,

Hep gülüþün, hep sýcaklýðýn sinmiþ harflere,

Ne yaptýðýn çorbanýn, ne pilavýn tadý

Sobayý yakmayý unutmuþuz ne gam,

Senin çiðdemler açmýþ yüzünde sýcaklýðýn

Orada kapýnýn arkasýnda bir yazý

Sil bitsin.

 

Orada sehpanýn üzerinde iki bardak,

Senin demlediðin çayý içmiþiz birlikte

Nasýlda dalgamýzý geçmiþiz dünyanýn bütün dertleriyle,

Bir masalmýþ bir yalanmýþ gibi korkmuþuz,

Sýký sýkýya yaslanmýþýz bahtýmýzýn kara yýldýzýna

Ben tek sen üç þeker atmýþýn filiz çayýmýza

Sonra açýp perdeyi gökyüzünden bir dilek tutmuþuz,

Mehtap gülümsemiþ deli yürek çocukluðumuza

Orada sehpanýn üzerinde iki bardak,

Kýr bitsin.

 

Orada odaya saçýlmýþ küçük hatýralar,

Ne yana dönsem bir parça bir þey senden

Belki minik kýzgýnlýðýn, belki bir gülüþün orda,

Böreðin altýný yakýþýn, düðmeyi dikerken iðneyi eline batýrýþýn,

Ve saçlarýn hep o kan gülleri taktýðýn saçlarýn, beni mahpus býraktýðýn saçlarýn.

Ne yana dönsem bir parça bir þey senden

Hep o kanepede oturmuþluðun, þu senin küçük yastýðýn, þu eþarbýn,

Ýþte þu bir haziran akþamý gitmek için ayaklanýþýn

Ne yana dönsem bir parça bir þey senden

Orada odaya saçýlmýþ küçük hatýralar,

Git bitsin.

 

Orada ayaklarýnýn dibinde bir adam,

Adam bütün adamlýðýný dökmüþ önüne,

Böyle kaç gün yada kaç gece, ayaklarýnýn dibinde,

Öyle kolay mý öyle kolay gitmek,

Her þeyi bu Ýstanbul’u, o sevdiðin adalarýn kokusunu

Mýsýr çarþýsýný, Eminönü’nün balýk ekmeðini

Beyoðlu’nun sinema salonlarýný birlikte beklediðimiz 28 numarayý,

Unutmak öyle kolay mý, öyle kolay,

Orada ayaklarýnýn dibinde bir adam,

Kov bitsin.

 

Orada çekmecede yedi otuzbeþ bir silah,

Babadan kalma,

Hani bir bayramda saydýrmýþýz havaya,

Sen biraz ürkek sokulmuþun omzuma,

Kuþlar havalanmýþ bütün kuþlarý Ýstanbul’un,

Giderken galiba bir beni birde bunu unutmuþun

Orada çekmecede yedi otuzbeþ bir silah,

Ve burada zaten öldürdüðün bir yürek,

Vur bitsin...!

 

 

***

 

pürmelal olur ben de biterim iste.... kime ne yazar cancagizim...?

[carpe_fortunam]

ÖYLESÝNE SEVMÝÞTÝM

Ibrahim Sadri

 

 

Þimdi gidiyorsun, git

Bütün sabahlarý üþüdüðüm

Bütün gördüðüm senli günlerim, onlar da gitsin

Ýçimde bir þarký

Gözümde bir ýþýk kalmýþtý herþeye inat

Kapat gözlerimi, sevdiðim anlar da gitsin

Yýldýzlarý da alsana yanýna gökyüzünden

Sevdiðimiz þarkýlarý da

Pencareme konan yusufcuklarý da

Bana karanlýðý býrak

Beni býrak, beni böyle býrak

Böyle ansýzýn, böyle yakýþýksýz

Böyle anlamsýz, böyle daðýnýk

Öyle kapýda susuþun

Öyle sarsak, öyle serkeþ, öyle çerkes duruþun

Koy beni sensizliðe

Ve otursun içime kül gibi kor yangýnýn

 

 

Þimdi gidiyorsun, git

Hadi git

Hepsi hepsi bir sevda benimkisi, al da git...

Hadi kanatma

Hadi yýkma

Hadi dokunma

Zaten ben seni öylesine sevmiþtim

 

 

Þimdi gidiyorsun, git

Bütün sabahlarý üþüdüðüm

Bütün gördüðüm senli günlerim, onlarda gitsin...

Ýçimde bir þarký

Gözümde bir ýþýk kalmýþtý herþeye inat

Kapat gözlerimi, sevdiðim anlar da gitsin

[carpe_fortunam]

ADI AÞK

Recep Garip

 

 

 

Bir yürek simgesiydi aþk

Gül ona vurgundu çaresiz

Ýçli aðýtlarý rengine vururdu

Yoldan geçenler bakýp dururdu

Yüzlerine gülün rengi titrerdi

Adý aþk

Dilleri sözcük bulamazdý

Adý aþk

Çaresiz boyun bükerdi

Adý aþk

 

 

Aþkýn bahçesiydi dünya güzeli

Mevsimlere düþen bahar gazeli

Bu ömürden baþka yok çare yok

Bir derde düþmüþse gönül

Kuþkusuz dillere düþmüþse sevda

Adý Mecnuna ve Leyla’ya dönüþmüþse

Adý aþk.

[carpe_fortunam]

ÝNANMAK

Arif Nihat Asya

 

 

Bardaktan seni içmek

Seni teneffüs etmek havada...

Dolaþmak, dolaþmak sana dönmek

Seni bulmak yuvada...

 

 

Yolumuzda aylar, yýllar

Basamak basamak...

Basamaklarýn çýkamadýðý yere

Kanatlarýnla çýkmak...

 

 

Boþaltmak takvimden günleri

Günlerin üstünden yollara bakmak

Rüzgarla esmek, sularla akmak...

 

 

Baharý yollamak yollara

Alýkoymak bir nisanýn tadýný...

Dýþarda herkes gibi seslenmek sana

Ve koynunda söylemek asýl adýný...

 

 

Ýnanmak, inanmak, inanmak

Ninnilerinle uyuyup, türkülerinle uyanmak...

[carpe_fortunam]

VÝSAL

Necip Fazil Kisakürek

 

 

Beni zaman kuþatmýþ, mekân kelepçelemiþ;

Ne sanattýr ki, her þey, her þeyi peçelemiþ...

Perde perde verâar, ýþýk baþka, nur baþka;

Bir ânlýk visal baþka, kesiksiz huzur baþka.

Renk, koku, ses ve þekil, ötelerden haberci;

Hayat mý bu sürdüðün, kabuðundan, ezberci?

Yoksa göz, görüyorum sanmanýn öksesi mi?

Fezada dipsiz sükût, duyulmazýn sesi mi?

Rabbim, Rabbim, Yüce Rab, âlemlerin Rabbi, sen!

Sana yönelsin diye icad eden kalbi, sen!

Senden uzaklýk ateþ, sana yakýnlýk ateþ!

Azap var mý âlemde fikir çilesine eþ?

Yaþamak zor, ölmek zor, eriþmekse zor mu zor?

Çilesiz suratlara tüküresim geliyor!

Evet, ben, bir kapalý hududu aþýyorum;

Ölen ölüyor, bense ölümü yaþýyorum!

Sonsuzu nasýl bulsun, pösteki sayan deli?

Kendini kaybetmek mi, visalin son bedeli?

Mahrem çizgilerine baktýkça örtünen sýr;

Belki de benliðinden kaçabilene hazýr.

Hâtýra küpü, devril, sen de ey hayal, gömül!

Sonu gelmez visalin gayrýndan vazgeç, gönül!

O visal, can sendeyken canýný etmek feda;

Elveda toprak, güneþ, anne ve yâr elveda!

 

1982

[carpe_fortunam]

SENSÝZ KALAN BU ÞEHRÝ

Nurullah Genc

 

sensiz kalan bu þehri yakmayý çok istedim

 

mavi bir aleve dönüþtürdüm kalbimi bir anda

tutuþturmak istedim beni böyle umarsýz

býrakýp gittiðin bu zalim þehri

yakamadým gözlerin dikildi karþýma bir caddenin tam ortasýnda

inanýlmaz güzel bakýyordu gözlerime hafif ýslak

en özel en bilinmeyen türleri açmýþtý papatyalarýn

hatýralarýnla titriyordu içim kuþlar kanatýyordu gönlümü

 

gri bulutlar geçiyordu göðümden

anlamak üzreydim neron’un roma’yý neden yaktýðýný

karanlýk bir koridor açýldý önümde anlayamadým

yenik düþmüþ bir napolyon kadar mutsuzdum aslýnda

intihara kalkýþan hitler kadar çaresiz

yakmak üzreydim ki bu þehri hatýralarýn

içli bir yaðmur gibi boþandý üzerime

 

kediler geçti birden kavþaklarýndan þehrin

acý acý miyavladýlar gözlerime baktýlar kýzgýndýlar kýrgýndýlar

onlar da tutulmuþlar anladým sana bendeki kadar

onlar da terk ettiðin bu þehri çaresiz

yakmak istiyorlar yakamýyorlar

 

saçlarýn dikildi karþýma bir sokak köþesinde

her telinde parmaklarýmýn izleri parlýyordu

benzersiz kokunu alýyordu kývrýmlarýndan rüzgar

gözleri doluyordu saçlarýna bakan kedilerin

her biri bir kenarda darmadaðýn

çömelip kalýyordu yutkunuyordu

rengi kaçýyordu pencerelerde perdelerin

 

nereye yürüdüysem bakýþýn, duruþun, sesin

anladým söndürmeliyim tutuþan yüreðimi

kendimi yakmýþ olurum yakarsam bu þehri

çünkü sen her þeyinle bendesin...

[carpe_fortunam]

SÝTEM

Nurullah Genc

 

Benden anlamadýn þiirden anla

Senin gülüþünle yaþadýðýmý

Akþamý ettiðim senden kalanla

Sabaha seninle baþladýðýmý

Benden anlamadýn þiirden anla...

[carpe_fortunam]

KOPARDIN

Nurullah Genc

 

 

Bir hicran çölüne býraktýn beni

Kalbine girdiðim yolu kopardýn

Yaydýn üzerime yalan gölgeni

Adýný andýðý dili kopardýn

 

Ýçimden boþluða savruldu külün

Hüznün ateþiyle yandý kakülün

Yýllardýr ruhumda öten bülbülün

Her seher konduðu dalý kopardýn

 

Uzattýkça sana boþ ellerimi

Birer birer yýktýn hayallerimi

Bilmem, ölü müyüm, yoksa diri mi

Saçýmdan son siyah teli kopardýn

 

Gönlümde aþkýnla hergün yeþeren

Göðü yýldýz yýldýz önüme seren

O güzel, bembeyaz gülü kopardýn...

[carpe_fortunam]

BÝR CEYLAN YÜREÐÝNDEN.

Nurullah Genc

 

 

saklama gözlerini

acýlarýn büyüyen zindanlarýnda

ülfeti gözlerinden özümleyen kalbimin

mavi bir yýldýz gibi

dünyana usulca sokulduðunu göreceksin

ufuklara dokunan güneþli saçlarýnla

saklama gözlerini

rengini gözlerinden alýyor kalbim

ümitlerini

 

kuþlar delirince kýrýlýr denizin kanatlarý

aynalarýn damarý çatlar

bengisu fýþkýrýr yeryüzüne

rüzgara verir toprak sevda tohumlarýný

bir mecnun bir leylayi anlatýr çöllere

bir þimþek

gök gürlemesi bir ceylan yüreðinden

sulusepken bir yaðmur indirir gökten

ölüler tartýþmaya baþlar seni

aaah/seni, sürur

ürpermeler çaðýnda parlayan ellerimi

bir tutuver ne olur

ruhumun sessizliði dökülsün üzerinden

ezberlenmiþ bir dünya yaþamaktansa

uykunun týlsýmlý yataklarýndan

sýyrýl gel bana...

sonsuzluðun sýrrýný sereyim yollarýna

resimleri süsleyen kentin varoþlarýnda

böceklerin elinden kurtarayým baharý

 

***

sonsuzlugun sirri baki olanda sakli ceylan yüreklim

istikbalimiz ebediyyette cancagizim

bir dünya düslüyorum, orada yok ne sana ne bana keder

bir hayat hazirliyorum, orada sen ve ben her daim beraber...

müsaade et hayallerimi seninle paylasayim...

müsaade et dertlerini ben yükleneyim...

 

bir körün kaleminden ©

[carpe_fortunam]

OLMAZ MI?

Necip Fazil Kisakürek

 

 

Yön yön sarýlmýþým ne yana baksam;

Sarýlan olur da saran olmaz mý?

Kim bu yüzü çizen sanatkâr ressam;

Geçip de aynaya, soran olmaz mý?

 

Bir parçacýðým ben, bütüne hasret;

Zaman döne dursun, o güne hasret;

Ruhumsa zamanýn üstüne hasret;

Ebediyet boyu bir ân... Olmaz mý?

[carpe_fortunam]

SANA GELDÝM

Yusuf Hayaloglu

 

 

Yaðmurlar içinden ýslandým geldim

Bir kuru deðneye yaslandým geldim

Sýcacýk çorbana muhtacým inan

Ölümlerden geçtim uslandým geldim

 

Üþüdü ellerim üþüdü kalbim

Yaban ellerinde taþlandým geldim

Sanki cehennemdi sensizlik bana...

 

Irmaklar içinden sislendim geldim

Tren yollarýnda islendim geldim

Kalmadý hevesim kalmadý inan

Yýkandým arýndým süslendim geldim

 

Sana geldim sana kucaklar mýsýn...

Bilmem ki yeniden baðýþlar mýsýn...

[carpe_fortunam]

DÝYEBÝLSEM

Nurettin Durman

 

Bir diyebilsem

Bir diyebilsem hissettiklerimi

Nasýl ki kuþlar ötüþür içli içli

Ýþte öylesine

Nasýl ki bir þiir okunur

Bir türkü söylenir sevda üstüne

Ýþte öylesine.

 

 

Bir diyebilsem

Bir diyebilsem hissettiklerimi

Karalar ak olur

Pembe olur yeþil olur tüm evren

Aðustos sýcaklarý serin serin

Öylesine mutlu olurum ki

Öylesine baðýrýrým ki sevinçten...

Bir diyebilsem.

[carpe_fortunam]

BODRUM KATI

Nurullah Genc

 

Ne bayram misafiri, ne düðün gölgesiyim

Þu koskoca alemde yalnýzlýðýn sesiyim

 

Meçhul bir ýstýrabýn kurbanýyým boþlukta

Bir bodrum katýndayým, esrarlý bir loþlukta

 

Pencereden bakarken gördüðüm tek þey: Hüzün

Farkedemedim hala endamýný gündüzün

 

Bir yýðýn eski hayal duruyor tabaðýmda

Eski günlerin tadý sýzlýyor damaðýmda

 

Gönlümün mahzenine çekildim; biçareyim

Sevgiyi de, aþký da unuttum; avareyim

 

Meçhul bir ýstýrabýn kurbanýyým boþlukta

Bir bodrum katýndayým, esrarlý bir loþlukta

[carpe_fortunam]

ÝZ

Recep Garip

 

Gözlerinden gözlerime býraktýðýn iz

Yakamozlarý tutsak eder inan ki bana

Yýkýlýr bütün putlar, kahrolur ayrýlýklar

Sana senden yakýn söyle kim vardýr

 

Uzaksa düþlerin yakýna çaðýr

Tut ellerimden yýldýzlarýn ülkesi

Gezdireyim denizleri, ovalarý kýrlarý

Bir Leyla çaðlayaný, bir keklik-bülbül ötüþü

Seni getirir her zaman bana

Bir Meryem rüyasý, bir Züleyha þavkýmasý

Diriltir yeniden o þanlý tahtý

Söyle sevdiðim, gözlerime býraktýðýn iz

Sen deðilsen nedir öyleyse?

[carpe_fortunam]

SESSÝZ

Recep Garip

 

 

Sessiz bir gemiyse zaman

O gemide sen varsýn

Ýçim ürperir sensizliðime

Gemide sen, rüyada sen

Her yanýmda sen varsýn...

Gemi sensiz kalkar mý limandan

Sevdiðim yanýmda olmadan...

Seni seviyorum deli kýz

Seni seviyorum.

 

***

ve geriye anilar, mazi ve bir aci tebessüm kalir...

güzel hatiralar ve hayaller benligimi kaplar, icimde kalir bir sir...

keske... keske... ve acabalarla insan yasamaya calisir...

ah dostlar, hayat ne garip, ne kadar da acimasizdir....

 

bir körün kaleminden ©

[carpe_fortunam]

RÜZGAR

Recep Garip

 

 

Leylaklara nefes býrak

Gelincik tarlalarýný geç

Üveyiklere sofra kur

O zaman ihtiþamý çýkar ortaya daðlarýn

Daðlar dimdik dururlar

Geyiði  orda vururlar

 

Yapayalnýzken yüreðine tutun

Ýncecik ipliklere baðlýdýr hayat

Sanmayýn sultanlar mutludur meydanlarda

Öyleyse kabul et sýrrýný daðlarýn

Munis duruþlarý ondandýr elbet

Teslim oluþlarý ondandýr elbet

 

Yüreðinde gezinen çýðlýklara bak

Ne yaðmurun sesi ne de rüzgarýn

Ýçine doluþan binlerce sefil

Aynalarda yansýyan sen misin yoksa birkaç karanfil

Deðilse cevaplarý hazýrdýr genç kýzlarýn

Üstüne süzülen karanlýklarý at

Fark etsen de etmesen de geçiyor hayat...

 

Ýþte dünya iþte yaðmur iþte rüzgar

Gözlerim gözlerinde kaldý ne yapsýn rüzgar...

[carpe_fortunam]

I. ÞARKI

Nurullah Genc

 

 

seni yaþamadan ölmeyeceðim

aþka özgü zakkum bahçelerinde

gene acýlarla kalýyorum ben

deniz ölesiye yakýn ayaklarýma

ey ülkemin pusatsýz kahramanlarý

erzurum garýnda, banklar üstünde

sükût-u hayâle uðrayan kalbim...

geceyi kavrayan parmaklarýmla

bu hasret, bu hicran zelzelesinden

beni kurtarmaya gücünüz yetmez

çünkü mutsuzluðun mekteplerinde

ýstýrâp dersleri alýyorum ben...

 

gittikçe yaklaþan bir âfet gibi

intihâr yanýlgýsýyla

yollar beni esârete çekiyor....

þehrâyin þarkýlarý söylüyorum içimden

þarkýlar ki, hep ayný nakaratla bitiyor

sen bir garip delisin

gözleri perdelisin...

 

erzurum garýnda, banklar üstünde

susuzluktan aðlayan bir güvercin

içime vuruyor kanatlarýný

naðmelerin ateþinde parlayan

kuþlar bölük bölük hayatýma giriyor

bütün çýðlýklarý kuþanmýþ ölüm

dudaklarýnda siyanür

oysa bilmiyor ki, bu yolculuktan

yollar tükense de, dönmeyeceðim

seni yaþamadan ölmeyeceðim...

o çin hârikasý bakýþlarýný

o pekin gözlerini

gözlerin ki, gece donanmasýdýr

yoksul ve yabancý mýsralarýmýn...

 

bedenimde çýban çýban aðrýlar

ben bu aðrýlardan zevk alýyorum

ejder tepesinde bunalýyorum

bir yanda kum fýrtýnasý

diðer yanda esrârengiz

karakalem çalýþmasý bir deniz

rüzgârla, yaðmurla ve yýldýzlarla

baþlamak üzere son âyinimiz

 

erzurum garýnda gece yarýsý

banklarýn üstüne þimþekler konar

bazen bir yýldýrým gezinir saçlarýmda

bazen bir melek saatler boyu

yakama ölümsüz çiçekler takar

erzurum garýnda gece yarýsý

hýçkýrýklar boðazýma týkanýr

nemrut ateþiyle sabaha kadar

içimde binlerce ibrahim yanar...

 

koltuðumda efsaneler kitabý

kafdaðýndan nergis devþiriyorum

baþýný dayamýþ omuzlarýma

o eski, o yaþlý zümrüdüanka

ben bir çin sarhoþu samanyolunda

denizi tartýþan bakýþlarýný

geçmiþime asla gömmeyeceðim,

seni yaþamadan ölmeyeceðim...!

 

perdeler kalkýp da sabah olunca

aldýrma aras’ýn öyle bulanýk

öyle mahzun aktýðýna

palandöken yine sisli, aldýrma

ben hem sise hem çamura alýþtým

senelerdir bu acýyla buluþtum

mutluluk ne zaman çýksa karþýma

yalnýzlýk bir zindan, çöker baþýma...

[carpe_fortunam]

GÖZLERÝNE YAZILMAMIÞ BÝR DESTAN

gözlerine yazýlmamýþ bir destan var...
BEN yazarým ve yazacagim da o destaný, sen görmesen, okumasanda olur...
yazarým, yazarým ve tekrar yazarým...
kalemim bitmez tükenmezdir.
ayný kâtibi gibi.
kelimler biter tükenir.
ama mütekellim aslâ!
lisaný halim, yüregim konuþur cünkü....
bir körün kaleminden ©

bir nurullah genc þiiri...

 

lV

yüreðimden fýþkýran bir “ah” mýdýr gözlerin

beni benden koparan “eyvah” mýdýr gözlerin

Bu gözler, o aydýnlýk o güzel gözler deðil

yoksa yalancý mýdýr, günah mýdýr gözlerin

ses midir, aynalarda çarpan kulaklarýma

kürdili hicazkar mý, segah mýdýr gözlerin

Arif Bey’i Itri’yi ömür boyu inleten

nihavend mi, sultan-ý yegah mýdýr gözlerin

kubbesinde yitirdim zaman duygularýmý

akþam mýdýr, gece midir, sabah mýdýr gözlerin

ruhumu baþtan baþa acýlarla dokuyan

beynimi kurþunlayan silah mýdýr gözlerin

her köþede zifiri bir silüet býrakan

gönül memleketimde seyyah mýdýr gözlerin

renkler avare; sitem baþýboþ kuytularda

mavi midir, yeþil mi, siyah mýdýr gözlerin

yoksa yalancý mýdýr, günah mýdýr gözlerin...?

Vll

beni hangi urganla baðladýn gözlerine

beni hangi ýrmaða karýþtýrdýn yeniden

senden kopamýyorum gözlerin var oldukça

sensiz yapamýyorum yüzün bahar oldukça

gözlerine baktýkça duruluyor yüreðim

ölse de, gözlerinden soruluyor yüreðim

indirme kirpiðini; tutuþmasýn kainat

nazar kýl; ferahlasýn; kavruluyor yüreðim

sensiz küle dönerek savruluyor yüreðim...

X

gözlerin boþluða akan bir ýrmak deðil

gözlerin sadece ölmek, yaþamak deðil

gözlerin tükeniþ doruklarýnda

bulunmayanlarý aramak deðil

gözlerine aþina olduðum günden beri

ben artýk her gece sesleniyorum

düþe kalka

yorgun argýn

derbeder

yapayalnýz

duruyorum; yanlýþ anlaþýlýyor

her hücremde bir inkýlab

her gönlümde bir mahitab

evim harab; ömrüm harab

ne ay kaldý, ne de mehtab

gök bulanýk; ufuk silik

gene de maðrur ve dimdik

yürüyorum; mezarým oluyorsun ansýzýn

 

l

kapama gözlerini; karanlýktan korkarým

atlýlar kaybeder yolunu, hasretimin

posta güvercinleri geri dönmez ülkeme

yaslý dereler gibi mutsuzluða akarým

kapama gözlerini; karanlýktan korkarým...

[carpe_fortunam]

RÝNGLERÝN AKÞAMI

Yahya Kemal Beyatli

 

 

Dönülmez akþamýn ufkundayýz. Vakit çok geç;

Bu son fasýldýr ey ömrüm, nasýl geçersen geç!

Cihâna bir daha gelmek hayâl edilse bile,

Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.

Geniþ kanatlarý boþlukta simsiyâh açýlan

Ve arkasýndan güneþ doðmýyan büyük kapýdan

Geçince baþlýyacak bitmeyen sükûnlu gece.

Gurûba karþý bu son bahçelerde, keyfince,

Ya þevk içinde harâb ol, ya aþk içinde gönül!

Ya lâle açmalýdýr göðsümüzde yâhud gül.

[carpe_fortunam]

GECE BESTESÝ

Yahya Kemal Beyatli

 

 

O kuþ en kuytu bahçelerde öter;

Sarmaþýklarla yüklü vâdîde;

Hiç bir el deðmemiþ aðaçlarda;

Geceden tâ þafak sökünceye dek

Yükselir perde perde içli sesi;

En uzun naðmesiyle, bir müddet,

Gaþyeder yer yüzünde dinliyeni;

Bir zaman gök yüzünde yalnýz o ses,

O terennüm kalýr;

Gaþyolur dinledikçe yaldýzlar.

 

O kuþ ancak bahâr olunca gelir;

Nerelerden gelir?

Kimse bilmez, bu bir muammâdýr;

Bahâr erince sona

Kaybolur, baþka bir bahâra kadar.

 

O kuþun ömrü, bir güzel gecede,

Bir güzel beste söylemekle geçer.

O kuþ en kuytu bahçelerde öter;

Hayâl içinde yaþar,

Hayâl içinde ölür.

 

***

Sen, a bülbülüm, ne kadar güzel bir kuþsun...

lalezâr´da þakýmak var iken,

sana aþýk olan güle aþkýný bestelemek var iken,

musikîden anlamayan kargaya notalardan bahsedersin...

bir körün kaleminden ©